Egon Eiermann

{{{imię i nazwisko}}}

[[Plik:{{{grafika}}}|240x240px|alt={{{alt grafiki}}}|{{{opis grafiki}}}]] {{{opis grafiki}}}
Data i miejsce urodzenia	{{{data urodzenia}}} {{{miejsce urodzenia}}}
Data i miejsce śmierci	{{{data śmierci}}} {{{miejsce śmierci}}}
Zawód, zajęcie	architekt
Odznaczenia
{{{odznaczenia}}}

{{Biogram infobox}} Sugerowane pola (wstaw w kodzie): | alt grafiki = | data urodzenia = | imię i nazwisko = | opis grafiki = | miejsce śmierci = | grafika = | odznaczenia = | data śmierci = | miejsce urodzenia = Nieznane pola: "link_do_zdjęcia", "quote", "source", "data_urodzin", "wielkość_grafiki", "znany z", "miejsce_urodzin", "pseudonimy", "ona", "miejsce_smierci", "Nazwa_grafiki", "data_smierci", "opis_grafiki" oraz "Biogram_osoby".

Plik:Berlin - Kaiser Wilhelm Memorial Church - inside 1.jpg

E. Eiermann: Wnętrze kościoła pamiątkowego cesarza Wilhelma w Berlinie

Egon Eiermann (ur. 29 września 1904 w Neuendorfie koło Berlina, zm. 19 lipca 1970 w Baden-Baden) – jeden z najbardziej wpływowych architektów powojennego niemieckiego modernizmu, projektant form przemysłowych.

Biografia

Po studiach w Wyższej Szkole Technicznej w Berlinie u Hansa Poelziga w latach 1923–1927, Eiermann został kierownikiem budowy domów towarowych Karstadt w Hamburgu (1928–1929), następnie zaś pracował w berlińskich zakładach energetycznych. Od 1931 pracował razem z Fritzem Jaeneckem, projektując liczne domy jednorodzinne w Berlinie i okolicy. W 1934 współpraca z Jaenckem została przerwana. Od 1938 do końca II wojny światowej Eiermann projektował liczne fabryki, także zbrojeniowe. W latach 1946–1968 prowadził biuro projektowe razem z Robertem Hilgerem.

E. Eiermann: Odbudowa kościoła pamiątkowego cesarza Wilhelma w Berlinie

Ponieważ Eiermann projektował głównie fabryki, jego projekty miały modernistyczny i lekki charakter, nie nosząc żadnych śladów stylu propagowanego przez ideologię nazistowską. Dzięki temu uznano, że nie był zamieszany w działalność nazistów, dzięki czemu stał się jednym z najbardziej szanowanych i wpływowych architektów. W 1947 został powołany na profesora budownictwa i projektowania na wydziale architektury Uniwersytetu w Karlsruhe. W czasie podróży do USA w 1950 i 1956 poznał Waltera Gropiusa, Marcela Breuera i Ludwiga Miesa. Eiermann zajmował się również wzornictwem przemysłowym, projektując meble (m.in. krzesła wiklinowe i drewniane, konstrukcje stołów kreślarskich).

Wybrane dzieła

• 1949–1951 – przędzalnia w Blumbergu
• 1951–1956 – eksperymentalna elektrownia Uniwersytetu w Karlsruhe
• 1956–1958 – pawilon niemiecki na wystawie światowej w Brukseli (z Sepem Rufem)
• 1958–1961 – dom sprzedaży wysyłkowej Neckermann we Frankfurcie nad Menem
• 1959–1963 – kościół Pamięci Cesarza Wilhelma w Berlinie (niem. Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche) – stary kościół zachowany częściowo w formie ruiny został rozbudowany o nową wieżę i centralną halę
• 1961–1963 – ambasada niemiecka w Waszyngtonie
• 1965–1969 – wieżowiec z biurami deputowanych do Bundestagu w Bonn, zwany Długim Eugeniuszem (niem. Langer Eugen)
• 1967–1972 – biurowiec centrali IBM w Stuttgarcie
• 1968–1972 – biurowce centrali Olivetti we Frankfurcie nad Menem
• 1959–1962 – dom własny w Baden-Baden

Linki zewnętrzne

• Egon Eiermann – strona w serwisie ArchINFORM (ang. • niem.)