Łubin (pejzaż Stanisława Masłowskiego)
Łubin, pole łubinu, pejzaż z Woli Rafałowskiej, pracownia fot. Muzeum Narodowego w Warszawie, fot.Jan Ligier | |
Autor | |
---|---|
Rodzaj | |
Data powstania | |
Medium | |
Wymiary |
66 x 98 cm |
Miejsce przechowywania | |
Miejscowość | |
Lokalizacja |
Łubin, pejzaż z Woli Rafałowskiej – obraz - akwarela, o wymiarach 66 x 98 cm, polskiego malarza Stanisława Masłowskiego (1853-1926) z 1924 roku, znajdująca się (2022) w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie[1]
Opis[edytuj | edytuj kod]
Akwarela, o wymiarach 66 x 98 cm, jest to pejzaż sygnowany u dołu po prawej: "STANISŁAW MASŁOWSKI./WOLA.1924." przedstawiający rozległy letni krajobraz pól uprawnych. Po jego lewej stronie widoczna jest połać kwitnącego żółto łubinu. W prawo od niej widać powiązane snopki skoszonego zboża, co sygnalizuje porę żniw, a także niewielkie poletka nieokreślonych upraw o słomkowym zabarwieniu. U dołu, bliżej widza, w prawo, namalowano zielonawą połać zapewne porośniętą trawą z sygnaturą umieszczoną w prawym dolnym narożniku. W środkowej i lewej dolnej części akwareli dostrzegalny jest niewielki - prawdopodobnie warzywnik - z widocznymi główkami kapusty. Górną część, około jednej trzeciej powierzchni obrazu, zajmuje dość jednolite, słabo zachmurzone niebo, pod którym widać zarysy horyzontu z odległym poziomym zielonawym pasem lasu i sylwetkami dwu drzew.
Dane uzupełniające[edytuj | edytuj kod]
Omawiany obraz jest przykładem szeroko uprawianej przez artystę techniki akwarelowej. Motyw łubinu obok gryki należy do jego ulubionych, o czym świadczy inna podobnie zatytułowana wcześniejsza akwarela z 1909 roku. Niniejszy obraz jest jednym z pejzaży akwarelowych namalowanych podczas licznych plenerów spędzonych przez artystę w Woli Rafałowskiej (poczynając od 1903 roku, kiedy to powstała akwarela pod takimże tytułem). W następnych latach namalował między innymi: "Maki" (1911 i liczne "Gryki" z lat 1920, 1922 i 1924. Ostatni z tych plenerów w Woli przypadł na rok 1924 - rok powstania niniejszego obrazu. Mimo pogorszenia stanu zdrowia - artysta namalował pod tą "doskonałą datą" - jak ją określił jego syn historyk sztuki Maciej Masłowski[2][3] - kilkanaście akwarel, w tym również wysoko ocenianą akwarelę "Ule"[4].
Niniejszy obraz był reprodukowany w publikacji: Halina Cękalska-Zborowska: Wieś w Malarstwie i rysunku naszych artystów, Warszawa 1969, wyd. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza - reprodukcja czarno-biała poza tekstem.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W publikacji: Stanisław Masłowski - Materiały do życiorysu i twórczości, oprac. Maciej Masłowski", Wrocław, 1957, wyd. "Ossolineum", s.231, przypis 31 - znajduje się informacja:" 'Łubin', dawn. w zbiorach Zachęty; patrz: 'Zbiory T.Z.S.P.', 1935, s.40, nr 681. 'Łubin' akw. 66x98, sygn. 'Stanisław Masłowski, Wola 1924'. Obecnie w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie."
- ↑ Stanisław Masłowski - Materiały do życiorysu i twórczości, oprac. Maciej Masłowski", Wrocław, 1957, wyd. "Ossolineum", s.231
- ↑ Polski Słownik Biograficzny, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk, 1975, wyd. „Ossolineum”, tom XX/1, zesz. 84, s.131
- ↑ Tadeusz Dobrowolski - charakteryzując omawiany okres twórczości malarza - pisał (1960): "W kraju malował głównie w Radziejowicach i Woli Rafałowskiej, do której po raz ostatni wyjechał w r. 1924, na dwa lata przed śmiercią. Poczucie dobrego malarstwa zachował artysta, pomimo pewnego spadku sił twórczych, bardzo długo, bo w tym jeszcze czasie (1924) wymalował wyjątkowo uroczy krajobraz pt. "Ule". - zob.:Tadeusz Dobrowolski: Nowoczesne malarstwo polskie, t.2, Wrocław-Kraków, 1960, wyd. "Ossolineum", ss.272-273.
Literatura[edytuj | edytuj kod]
- Halina Cękalska-Zborowska: Wieś w Malarstwie i rysunku naszych artystów, Warszawa 1969, wyd. Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza
- Stanisław Masłowski - Materiały do życiorysu i twórczości, oprac. Maciej Masłowski", Wrocław, 1957, wyd. "Ossolineum"
- Tadeusz Dobrowolski: Nowoczesne malarstwo polskie, t.2, Wrocław-Kraków, 1960, wyd. "Ossolineum"
- Polski Słownik Biograficzny, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk, 1975, wyd. „Ossolineum”, tom XX/1, zesz. 84