Łukowiec (województwo świętokrzyskie)
wieś | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Powiat | |
Gmina | |
Liczba ludności (2019) |
318[2] |
Strefa numeracyjna |
15 |
Kod pocztowy |
27-660[3] |
Tablice rejestracyjne |
TSA |
SIMC |
0796602[4] |
Położenie na mapie gminy Koprzywnica | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego | |
Położenie na mapie powiatu sandomierskiego | |
50°34′20″N 21°38′10″E/50,572222 21,636111[1] |
Łukowiec – wieś sołecka[5] w Polsce, położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie sandomierskim, w gminie Koprzywnica[6][4].
W latach 1975–1998 miejscowość położona była w województwie tarnobrzeskim.
W administracji kościelnej rzymskokatolickiej wieś położona w archidiecezji lubelskiej, w diecezji sandomierskiej, w dekanacie koprzywnickim, w parafii pw. Matki Bożej Różańcowej.
W 1998 r. Łukowiec miał 300 mieszkańców i 112 gospodarstw o łącznej powierzchni 298,41 ha.
Wśród obiektów fizjograficznych w okolicy wsi występują nazwy: Błonie – pola, Dworskie – pola, Kliny – pola, Kocmyrz – pola, Leszcze – pola, łąki, Nadrudki – pola, Zadębinie – pola, Zaogrodzie – pola.
Obecnie w Łukowcu znajduje się kościół katolicki pw. NMP Wspomożycielki Wiernych i Szkoła Podstawowa.
Części wsi
[edytuj | edytuj kod]SIMC | Nazwa | Rodzaj |
---|---|---|
0796619 | Majorat-Zaródcze | kolonia |
Historia
[edytuj | edytuj kod]Wieś Łukowiec w źródłach historycznych także: Lucawicz, Lukowiecz i Lukowyecz. Początki wsi sięgają XI wieku. Osada ta z nadania monarszego w latach 1147-1149 stała się własnością klasztoru cystersów w Jędrzejowie. Zapewne przed 1250 r. jakieś dobra (sortes) w Łukowcu nabył także opat pobliskiego klasztoru koprzywnickiego, drogą zamiany powróciła do dóbr królewskich, po czym w drodze zamiany w 1368 r. wraca do włości klasztornych OCist.[7].
Spory graniczne między klasztorami cysterskimi: jędrzejowskim i koprzywnickim o dobra w tej wsi spowodowały, że ten ostatni w 1424 roku zdecydował się sprzedać rolę mieszczanom koprzywnickim zwaną Sierocina i łąkę zwaną Długa wraz z zagajnikiem (z wyjątkiem gaju zwanego Konow). Te dwa klasztory jeszcze później (1460 i 1477) toczyły między sobą spory graniczne (głównie posesoryjne) o dobra w Łukowcu.
W 1578 r. Łukowiec (jak i pobliskie Błonie) były we władaniu urodzonego Jędrzeja Niedrzwickiego z Niedrzwicy, który płacił podatek z 4,5 łana, 9 kmieci, 1 zagrodnika, 2 komorników i 2 ubogich[7].
W 1827 r. Łukowiec miał 13 domów i 142 mieszkańców; był wsią prywatną (ziemiańską) należącą do parafii w Łoniowie[8].
W 1884 r. Łukowiec był osadą wiejską, w której było 16 domów i 148 mieszkańców na 171 morgach; miejscowy folwark (administracyjnie należał do klucza łoniowskiego) miał powierzchnię 254 morgi (z czego 187 mórg gruntów ornych i ogrodów, 41 mórg łąk, 8 mórg pastwisk, 3 morgi wód, 15 mórg placów i nieużytków), 6 budynków z drzewa, młyn wodny, wiatrak i cegielnię[9].
W 1929 r. w Łukowcu było 16 domów i 104 mieszkańców; Publiczna Szkoła Powszechna (1 klasa) mieściła się w budynku byłej rosyjskiej straży granicznej.[10]
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 9 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 74100
- ↑ Raport o stanie gminy w roku 2019. Stan ludności 31.12.2019 str. 14 [dostęp 2022-05-22]
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 753 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22] .
- ↑ a b c TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ Jednostki pomocnicze gminy Koprzywnica. Urząd Gminy Koprzywnica. [dostęp 2015-04-18].
- ↑ a b Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ a b Łukowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 283 .
- ↑ Tabela. Tabela miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z wyrażeniem ich położenia i ludności, alfabetycznie ułożone w biurze Komisji Rządowej Spraw Wewnętrznych i Policji, t. I-II, W. 1827.. „Centralna Biblioteka Statystyczna”. A-Ł (Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego), s. 288, 1827. Warszawa.
- ↑ Łukowiec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 827 .
- ↑ Laskowski 1929 ↓.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wacław Skarbmir Laskowski: Słownik krajoznawczy miejscowości powiatu sandomierskiego. Wyd. Z częściowej zapomogi Wydziału Powiatowego. Sandomierz: 1929.