2 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Szturmowego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
31 października 1944 |
| Rozformowanie |
1946 |
| Nazwa wyróżniająca |
Brandenburska |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
płk Szałwa Dżemaszwili |
| Działania zbrojne | |
| Operacja berlińska | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
Lotnictwo |
| Rodzaj wojsk | |
| Odznaczenia | |
| |
2 Brandenburska Dywizja Lotnictwa Szturmowego (2 DLSz) – związek taktyczny lotnictwa szturmowego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]
Dywizja została sformowana na podstawie rozkazu Naczelnego Dowództwa WP z 31 października 1944 jako związek taktyczny 1 Mieszanego Korpusu Lotniczego. Utworzono ją w rejonie Wołczańska na Ukrainie z przekazanych z Armii Radzieckiej trzech pułków lotniczych oraz brygady szkolno-treningowej[1].
Od chwili sformowania do marca 1945 dywizja prowadziła szkolenie bojowe. W kwietniu i maju wzięła udział w walkach w operacji berlińskiej wspierając z powietrza działania 1 Armii WP. Ogółem wykonała 300 lotów bojowych. Po zakończeniu działań wojennych dywizję przebazowano do kraju na lotnisko w Łodzi. W 1946 roku dywizję rozformowano pozostawiając 6 Pułk Lotnictwa Szturmowego. Za udział w wojnie odznaczona Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari[2]. Za udział w wojnie została odznaczona Krzyżem Grunwaldu III klasy[a][1]
Skład dywizji[edytuj | edytuj kod]
- Dowództwo 2 Dywizji Lotnictwa Szturmowego
- 6 pułk lotnictwa szturmowego
- 7 pułk lotnictwa szturmowego
- 8 pułk lotnictwa szturmowego
- 41 kompania łączności
- klucz dowództwa dywizji
Etatowo dywizja liczyła 841 żołnierzy
Uzbrojenie[edytuj | edytuj kod]
Dywizja posiadała 106 samolotów, w tym:
- 96 samolotów szturmowych Ił-2
- 1 samolot myśliwski Jak-1
- 3 samoloty szkolno-bojowe UIł-2
- 5 samolotów łącznikowych Po-2
Dowództwo dywizji w 1944[edytuj | edytuj kod]
- dowódca dywizji – płk Szałwa Dżemaszwili (ros. Шалва Алексеевич Дзамашвили[b])
- szef sztabu – ppłk Michał Mierżelikin
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Rozkaz ND WP 189 z 22 sierpnia 1945
- ↑ W okresie od 6 lutego do 31 marca 1942 roku dowodził 40 Dywizją Lotnictwa Bombowego Dalekiego Zasięgu.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07271-X.
- Izydor Koliński: Regularne jednostki Wojska Polskiego (lotnictwo). Formowanie, działania bojowe, organizacja i uzbrojenie, metryki jednostek lotniczych. Krótki informator historyczny o Wojsku Polskim w latach II wojny światowej. Cz. 9. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Kazimierz Kaczmarek: Polacy na polach Brandenburgii. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1981. ISBN 83-11-06672-8.
