49 Dywizja Piechoty (austro-węgierska)
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1909 |
| Rozformowanie |
1914 |
| Tradycje | |
| Rodowód |
13 Dywizja Piechoty |
| Dowódcy | |
| Ostatni |
FML Karl Křitek |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
49 Dywizja Piechoty (49. ITDiv.) – wielka jednostka piechoty cesarskiej i królewskiej Armii.
Historia dywizji[edytuj | edytuj kod]
W 1901 roku dotychczasowa 13 Dywizja Piechoty, stacjonująca w Wiedniu i wchodząca w skład 2 Korpusu, została przemianowana na 47 Dywizję Piechoty. Wchodzące w skład dywizji 25 i 26 Brygady Piechoty zostały przemianowane odpowiednio na 93 i 94 Brygadę Piechoty[1]. Równocześnie dotychczasowa Dywizja Obrony Krajowej w Wiedniu została przemianowana na 13 Dywizję Piechoty Obrony Krajowej.
W 1909 roku 47 Dywizja Piechoty została przemianowana na 49 Dywizję Piechoty. Wchodzące w skład dywizji 93 i 94 Brygady Piechoty zostały przemianowane odpowiednio na 97 i 98 Brygadę Piechoty[a]. Równocześnie w składzie 16 Korpusu została utworzona nowa 47 Dywizja Piechoty[3].
Organizacja pokojowa dywizji w 1909 roku:
- 97 Brygada Piechoty w Wiedniu,
- 98 Brygada Piechoty w Wiedniu,
- Pułk Armat Polowych Nr 42[4].
W 1910 roku Węgierski Pułk Piechoty Nr 51 został przeniesiony do 35 Dywizji Piechoty, a Węgierski Pułk Piechoty Nr 101 do 17 Dywizji Piechoty. W skład 97 Brygady Piechoty został włączony Węgierski Pułk Piechoty Nr 82, a w skład 98 Brygady Piechoty wszedł Węgierski Pułk Piechoty Nr 37[5].
W 1912 roku Pułk Armat Polowych Nr 42 został przeniesiony z Wiednia do Steyr na terytorium 14 Korpusu i ponownie włączony w skład 14 Brygady Artylerii Polowej oraz podporządkowany pod względem taktycznym komendantowi 3 Dywizji Piechoty[6]. W jego miejsce komendantowi dywizji podporządkowano Pułk Armat Polowych Nr 6 w Wiener Neustadt, który pod względem wyszkolenia podlegał komendantowi 2 Brygady Artylerii Polowej. Dokonano również mian w składzie 98 Brygady Piechoty. Komendantowi brygady podporządkowano Warażdyński Pułk Piechoty Nr 16 i Węgierski Pułk Piechoty Nr 39. W składzie 98 BP pozostał Węgierski Pułk Piechoty Nr 37, natomiast Węgierskie Pułki Piechoty Nr 19 i 32 zostały przeniesione do 28 Dywizji Piechoty[7].
Organizacja pokojowa dywizji w latach 1912–1914:
- 97 Brygada Piechoty w Wiedniu,
- 98 Brygada Piechoty w Wiedniu,
- Pułk Armat Polowych Nr 6[8].
W 1914 roku dywizja została rozformowana.
We wrześniu 1917 roku Dywizja Piechoty Pustertal (niem. Infanterie-Division Pustertal) pod komendą FML Franza von Steinharta została przemianowana na 49 Dywizję Piechoty. Dywizja ta funkcjonowała do listopada 1918 roku[9].
Obsada personalna dywizji[edytuj | edytuj kod]
_(cropped).jpg)
- Komendanci dywizji
- FML Ludwig Fischer-Colbrie (1901[1] – 1 XI 1903 → stan spoczynku[10])
- FML Karl von Pfiffer (1903 – 1905)
- FML Josef Weinrichter von Treuenbrunn (1905 – 1 XI 1907 → stan spoczynku[11])
- FML Arthur Sprecher von Bernegg (1907 – 1910 → komendant 5 Korpusu[12])
- FML Karl Křitek (1910[13] – VIII 1914 → komendant 26 Dywizji Piechoty Obrony Krajowej[9])
- Komendanci 97 (93) Brygady Piechoty
- GM Emil von Pott (1901[1] – 1902 → komendant 24 Dywizji Piechoty)
- GM Karl Jacobs von Kantstein (1902 – 1907 → generał przydzielony komendantowi Komenda 11 Korpusu)
- GM Leopold Schleyer (1907 – 1909 → komendant Brygady Wojsk Technicznych)
- płk SG / GM Eugen Hordliczka (1909 – †22 VI 1912[14])
- GM Alfred von Schenk (1912 – VIII 1914 → komendant 15 Dywizji Piechoty[9])
- Komendanci 98 (94) Brygady Piechoty
- GM Josef Weinrichter von Treuenbrunn (1901[1] – 1905 → komendant 47 Dywizji Piechoty)
- GM Franz von Wikullil (1905 – 1908 → komendant 6 Dywizji Piechoty)
- GM Josef Roth von Limanowa-Łapanów (1908 – 1910 → komendant Terezjańskiej Akademii Wojskowej[15])
- GM Paul Kestřanek (1910[13] – 1913)
- GM Robert von Langer (1913[8] – 1914 → komendant 49 Brygady Piechoty)
- GM Artur von Mecenseffy Artur von Mecenseffy (do 29 VII 1914 → szef sztabu 2 Armii)
- Szefowie sztabu
- mjr SG Heinrich Mündel von Schartenburg (1901 – 1902 → Komenda 15 Korpusu)
- kpt. / mjr SG Theodor Konopitzky (później Konopicky) (1902 – 1903 → Biuro dla operacyjnych prac Sztabu Generalnego)
- kpt. / mjr SG Richard Müller (1903 – 1904 → Biuro dla operacyjnych prac Sztabu Generalnego)
- mjr / ppłk SG Leo Greiner (1904 – 1908 → komendant 1. batalionu 1 Tyrolskiego Pułku Strzelców Cesarskich)
- kpt. / mjr SG Karl Wittmann (1908 – 1910 → Komenda 10 Korpusu[16])
- mjr SG Karl Glöckner (1910 – 1913 → adiutant przyboczny inspektora armii FZM Ernsta von Leithnera[17])
- ppłk SG Viktor Kliemann (1913 – 1914[8])
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ W 1912 roku w składzie 28 Dywizji Piechoty została utworzona nowa 94 Brygada Piechoty z komendą w Tolminie[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Schematismus 1902 ↓, s. 113.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 143.
- ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 129, 157.
- ↑ Schematismus 1910 ↓, s. 129.
- ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 135, 155.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 165, 998.
- ↑ Schematismus 1913 ↓, s. 141, 143.
- ↑ a b c Schematismus 1914 ↓, s. 83.
- ↑ a b c Komendanci dywizji ↓.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 47.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 199.
- ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 140.
- ↑ a b Schematismus 1911 ↓, s. 135.
- ↑ Schmidt-Brentano 2007 ↓, s. 74.
- ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 177, 1173.
- ↑ Schematismus 1911 ↓, s. 150.
- ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 53, 128, 185.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1901. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1900. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1902. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1901. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1910. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1909. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1911. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1910. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1913. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1912. (niem.).
- Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1914. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, luty 1914. (niem.).
- Antonio Schmidt-Brentano: Die k. k. bzw. k. u. k. Generalität 1816-1918. Wiedeń: Austriackie Archiwum Państwowe, 2007.
- Divisional Commanders 1914-1918. [w:] Austro-Hungarian Land Forces 1848-1918 [on-line]. Glenn Jewison & Jörg C. Steiner. [dostęp 2020-02-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-02)].
