26 Poznański Batalion Piechoty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
26 Poznański Batalion Piechoty
Ilustracja
Barwy batalionu (brygady)
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

16 marca 1945

Nazwa wyróżniająca

Poznański

Dowódcy
Pierwszy

mjr Józef Władyka

Organizacja
Dyslokacja

Alva, Muthill, Tain

Rodzaj sił zbrojnych

Wojsko

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

8 Brygada Piechoty

Porucznik 14 pp Stanisław Straub[a], w czerwcu 1945 r. zajmował stanowisko oficera wywiadowczego w 26 Poznańskim Batalionie Piechoty.

26 Poznański Batalion Piechoty (26 bp) – pododdział piechoty Polskich Sił Zbrojnych.

Formowanie i zmiany organizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Na podstawie rozkazu dziennego Nr 32/45 dowódcy 8 Brygady Piechoty z dnia 16 marca 1945 roku 26 Poznański Batalion Piechoty został usamodzielniony z dniem 19 marca 1945 roku pod względem ewidencyjnym[1]. Powyższy rozkaz został przyjęty, jako rozkaz utworzenia batalionu. Tego dnia oddział liczył 5 oficerów i 153 szeregowych. 20 marca batalion został zakwaterowany w miejscowości Alva, położonej na wschód od miasta Stirling (2 kompania w miejscowości Tillicoultry)[2]. Batalion nie wziął udziału walkach na froncie. Zdolność bojową miał osiągnąć do 1 czerwca 1945 roku. Oficerowie wywodzili się z I Korpusu Polskiego, a żołnierze w ok. 80% z Wehrmachtu lub organizacji Todta, do których zostali przymusowo wcieleni[3]. 14 kwietnia 1945 roku kompania wsparcia została przeniesiona do miejscowości Muthil, 20 mil na północny wschód od Alvy, natomiast kompanie 1. i 2. do obozu Station, położonego półtorej mili od Muthil[4]. 7 czerwca 1945 roku batalion liczył 30 oficerów i 1012 szeregowców[5]. 10 czerwca 1945 roku w Alva żołnierze batalionu złożyli przysięgę[6]. 16 czerwca 1945 roku w Bridge of Allan batalion wziął udział w przeglądzie oddziałów dokonanym przez Naczelnego Wodza, generała dywizji Tadeusza Komorowskiego[7]. 15 lipca 1945 roku batalion został dyslokowany do miejscowości Tain w północnej Szkocji, w dwóch rzutach: kolejowym i kołowym[8]. 21 lipca 1945 roku batalion liczył 38 oficerów i 1027 szeregowych[9]. 12 sierpnia 1945 roku batalion wizytował dowódca I Korpusu, generał dywizji Stanisław Maczek i dowódca 4 Dywizji Piechoty, generał brygady Kazimierz Glabisz w towarzystwie dowódcy 8 Brygady Piechoty, pułkownika Andrzeja Bogacza[10]. 29 stycznia 1946 roku baon inspekcjonował szef Sztabu Głównego, generał dywizji Stanisław Kopański[11].

Obsada personalna batalionu[edytuj | edytuj kod]

Organizacja i obsada personalna[3]

  • dowódca – mjr Józef Władyka
  • I zastępca dowódcy batalionu – mjr Jan Adam Niedzielski (od 3 IV 1945[12])
  • kwatermistrz – kpt. Kasper Ślepokura (od 3 IV 1945[12])
  • adiutant – ppor. Jan Wierszycki (od 3 IV 1945[12])
  • dowódca kompanii dowodzenia – kpt. Stanisław Otwinowski (od 7 IV 1945), kpt. Zenon Pietrucki (od 16 VI 1945[13])
  • dowódca 1 kompanii – por. Edward Car
  • dowódca 2 kompanii – por. Józef Wiktor Blumski (od 19 V 1945[14]), kpt. Bolesław Graff (od 16 VI 1945[13])
  • dowódca 3 kompanii – por. Sławomir Grodzicki (od 7 IV 1945)
  • dowódca 4 kompanii – kpt. Tadeusz Jaworski (od 26 IV 1945[15])
  • zastępca dowódcy 4 kompanii - por. Wilhelm Snopek (od 16 VI 1945[13])
  • dowódca kompanii broni wsparcia – kpt. Teodor Paschke (od 5 IV 1945[16])

Znaki rozpoznawcze[edytuj | edytuj kod]

  • Patki - granatowe z żółtą żyłką[3]
  • Otoki: granatowe[3]
  • Znaki na wozach: czarna cyfra 69 na brązowym tle[3]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Por. piech. Stanisław Straub – urodzony 03.05.1910 r. we Lwowie, syn Ferdynanda. Podporucznik od 15.08.1934 r., porucznik od 19.03.1938 r. Oficer 14 pułku piechoty i (od czerwca 1938 r.) batalionu KOP „Czortków”. W czerwcu 1945 r. piastował stanowisko oficera wywiadowczego w 26 Poznańskim Batalionie Piechoty. Zmarł 14.11.1971 r. w Szkocji i pochowany został na cmentarzu Carriden Cemetery & Churchyard. Na nagrobku wskazano, że posiadał stopień kapitana Wojska Polskiego.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]