9 Pułk Ułanów (powstanie listopadowe)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
9 Pułk Ułanów
Historia
Państwo

 Królestwo Polskie

Sformowanie

1830

Rozformowanie

1831

Tradycje
Rodowód

2 Pułk Jazdy Sandomierskiej

Dowódcy
Pierwszy

płk Piotr Łagowski

Ostatni

ppłk Mikołaj Mrozowski

Działania zbrojne
powstanie listopadowe
Organizacja
Rodzaj wojsk

Jazda

9 Pułk Ułanów – pułk jazdy polskiej okresu zaborów.

Od grudnia 1830 do 30 lipca 1831 pod nazwą 2 Pułku Jazdy Sandomierskiej[1]. Do tej jednostki został wchłonięty 2 Pułk Jazdy Lubelskiego Wolnego Orła Białego, powstały z inicjatywy płk. Kazimierza Oborskiego[2].

Żołnierze pułku[edytuj | edytuj kod]

Dowódcy pułku[1]

  • płk Piotr Łagowski (od 18 stycznia 1831),
  • ppłk Spiridjon Rohoziński (od 11 lipca 1831),
  • ppłk Mikołaj Mrozowski (od 7 sierpnia 1831).

Walki pułku[edytuj | edytuj kod]

Pułk brał udział w walkach w czasie powstania listopadowego.

Bitwy i potyczki[1]:

  • Łagów (13 lutego 1831),
  • Puławy (26 lutego 1831),
  • Kurów (3 marca 1831),
  • Solec (14 kwietnia 1831),
  • Babin (16 kwietnia 1831),
  • Wronów (17 kwietnia 1831),
  • Kazimierz (18 kwietnia 1831),
  • Gołąb (27 maja 1831),
  • Sobieszyn (17 czerwca 1831),
  • Brzoza (13 lipca 1831),
  • Kałuszyn (14 lipca 1831)
  • Kock (16 lipca 1831),
  • Rybno (10 sierpnia 1831).

Pułk otrzymał 8 krzyży złotych i 3 srebrne[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]