Aleksy Kowalik

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Aleksy Kowalik
starszy strzelec starszy strzelec
Data i miejsce urodzenia

23 lipca 1915
Łobodno

Data i miejsce śmierci

10 lipca 2011
Blachownia

Przebieg służby
Lata służby

1938–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

77 Pułk Piechoty,
Wojskowa Składnica Tranzytowa (Westerplatte)

Główne wojny i bitwy

obrona Westerplatte

Późniejsza praca

rolnik

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941) Odznaka „Za Zasługi dla Związku Kombatantów RP i Byłych Więźniów Politycznych”

Aleksy Kowalik (ur. 23 lipca 1915 w Łobodnie[1], zm. 10 lipca 2011 w Blachowni[2]) – żołnierz Wojska Polskiego II RP, członek załogi i obrońca Wojskowej Składnicy Tranzytowej na Westerplatte w kampanii wrześniowej 1939.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 23 lipca 1915 we wsi Łobodno w ówczesnym powiecie częstochowskim jako syn Szymona i Antoniny. Skończył cztery klasy szkoły powszechnej, pracował jako rolnik. Służbę wojskową odbywał w latach 1938-1939 w 77 Pułku Piechoty Legionów z Lidy, skąd został skierowany na Westerplatte 31 lipca 1939[1]. Służył w stopniu starszego strzelca[2], obsługiwał działko przeciwpancerne[1]. W czasie obrony Westerplatte wyróżnił się strzałem, który doprowadził do eksplozji cysterny z benzolem, którą Niemcy chcieli przepchnąć na polskie pozycje, w celu utorowania drogi ataku od nasady półwyspu[2]. W czasie walk został ranny, trafił do obozu jenieckiego, pracował też jako robotnik przymusowy w Prusach Wschodnich. Doczekał wyzwolenia w gospodarstwie rolnym w okolicach Luksemburga, gdzie skierowano go w 1941[1].

Na początku 1947 wrócił do Polski. W 1950 ożenił się i zamieszkał w Blachowni koło Częstochowy. Do 1971 był rolnikiem, potem został zatrudniony jako wartownik straży przemysłowej w Zakładzie Elektro-Metalurgicznym „Blachownia” w Blachowni. W 1981 odszedł na emeryturę, a w 1989 otrzymał nominację na stopień podporucznika w stanie spoczynku[1].

W 1999 otrzymał tytuł Honorowego Obywatela Gdańska w ramach akcji nadawania go wszystkim obrońcom Westerplatte[2].

Zmarł 10 lipca 2011 w Blachowni. Dwa dni później został pochowany na tamtejszym cmentarzu przy parafii Najświętszego Zbawiciela[3].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Westerplatte. Biogramy westerplatczyków. [dostęp 2011-07-11].
  2. a b c d Zmarł obrońca Westerplatte. Gazeta.pl, 2011-07-11. [dostęp 2011-07-11]. (pol.).
  3. MON nie pożegnał obrońcy Westerplatte. Tvn24.pl, 2011-07-22. [dostęp 2011-07-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-07-23)]. (pol.).