Ambasadorowie Saksonii

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Paweł Ziemian BOT (dyskusja | edycje) o 00:07, 19 sty 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Lista ambasadorów Elektoratu Saksonii i Królestwa Saksonii według krajów, w których pełnili misje dyplomatyczną.

Saska dyplomacja nowożytna była bardzo zaawansowana. W XVIII wieku Saksonia przeszła na system stałych przedstawicielstw dyplomatycznych. Przykładowo w 1722 roku było 14 placówek dyplomatycznych saskich. W 1723 Tajny Gabinet zorganizował 20 dodatkowych; min. w Hiszpanii i różnych krajach włoskich i niemieckich. W 1726 roku August II Mocny (Elektor Fryderyk August I) miał: w Paryżu ambasadora nadzwyczajnego, w Wiedniu i Rzymie - ministrów pełnomocnych, w Petersburgu, Berlinie, Londynie i Hadze - posłów nadzwyczajnych, ministrów w Monachium, Trewirze, Kassel, Gotha i Moguncji, oraz na łączonej placówce we Florencji/Parmie. Ważny był przedstawiciel w Wenecji, o nieokreślonej randze, podobnie jak reprezentant saski na sejmy Rzeszy (Ratyzbona). Rezydenci przebywali w Rzymie, Frankfurcie, Minden, Amsterdamie i Sztokholmie. Agenci w Hamburgu, Gdańsku, Wrocławiu i Pradze, a korespondenci w Turynie, Messynie i Madrycie. W Stambule był nieformalny konsul na służbie polsko-saskiej.

Austria

Bawaria

Dania

Francja

 Osobny artykuł: Ambasadorowie Saksonii we Francji
UWAGA: sugestia rozszerzonej treści w nieistniejącym artykule - trzeba poprawić link.

Hamburg

Hanower

Hesja

Holandia

Holsztyn

Polska

Prusy

Rosja

Rzesza Niemiecka

Sabaudia

Szwecja

Turcja

Watykan

Wenecja

Wielka Brytania

Zobacz też

Bibliografia

Przypisy

  1. Zwycięstwo czy klęska? W 190 rocznicę powstania kościuszkowskiego, praca zbiorowa pod redakcją Henryka Kocója, Katowice 1984, s. 253.
  2. Zwycięstwo czy klęska? W 190 rocznicę powstania kościuszkowskiego, praca zbiorowa pod redakcją Henryka Kocója, Katowice 1984, s. 265.