Anders Åslund

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Anders Åslund
Ilustracja
Anders Åslund w 2019 roku
Data i miejsce urodzenia

17 lutego 1952
Karlskrona

Zawód, zajęcie

ekonomista, publicysta, dyplomata

Andres Aslund (po prawej), rozmawiający z premierem Łotwy Valdisem Dombrovskisem (2009)

Anders Åslund (ur. 15 lutego 1952 w Karlskronie) – szwedzki ekonomista, po rozpadzie ZSRR doradca rządowy ds. transformacji gospodarczej w państwach powstałych z byłych republik radzieckich.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Ukończył Wyższą Szkołę Handlową w Sztokholmie, następnie uzyskał stopień naukowy doktora na Uniwersytecie Oksfordzkim (Saint Anthony’s College). Od ponad 30 lat jego praca badawcza i zawodowa skupia się na systemowym przejściu od gospodarki centralnie planowanej do gospodarki rynkowej. W latach 90. XX wieku Åslund był zwolennikiem wczesnych, kompleksowych i radykalnych reform gospodarczych w Rosji i Europie Wschodniej. W 1989 roku założył Sztokholmski Instytut Gospodarki Wschodnioeuropejskiej. Od 1989 roku do 1994 roku pracował jako profesor ekonomii międzynarodowej w Wyższej Szkole Handlowej w Sztokholmie. Był doradcą prezydenta Borysa Jecyna za czasów premiera Jegora Gajdara. Następnie od 1994 roku przez trzy lata, pracował jako doradca ekonomiczny prezydenta Ukrainy – Leonida Kuczmy, a od 1998 przez sześć lat doradzał prezydentowi KirgistanuAskarowi Akajewowi. Åslund miał wpływ również na politykę gospodarczą w krajów nadbałtyckich: – na początku lat 90. XX w. jako członek Międzynarodowej Bałtyckiej Komisji Gospodarczej; – i pod koniec pierwszej dekady XXI wieku jako nieformalny doradca premiera Łotwy – Valdisa Dombrovskisa. Od 2003 roku był dyrektorem Programu Rosyjskiego i Eurazjatyckiego w think thanku Carnegie Endowment for International Peace. Od 2006 roku przez dziewięć lat pracował w think thanku Peterson Institute for International Economics. W drugiej połowie drugiej dekady XXI wieku wrócił na Ukrainę, gdzie był m.in. doradcą ds. modernizacji ukraińskiej kolei oraz zasiadał w radzie nadzorczej banku PJSC Kredyt Dnipro należącego do oligarchy Wiktora Pinczuka. Obok Åslunda w radzie znaleźli się Dominique Strauss-Kahn i Jean Pierre Saltiel – były szef banku inwestycyjnego Rothschild & Co. Z ukraińskich kolei Åslund został zwolniony przez prezydenta Ukrainy – Wołodymyra Zełenskiego pod koniec września 2020 roku. Do napięć dochodziło m.in. na tle nacjonalizacji banków działających na Ukrainie i negatywnej oceny Åslunda co do stosunku ekipy Zełeńskiego do ukraińskich oligarchów, który Åslund porównywał do działań Putina z początku XXI wieku. Przez wiele lat, do 2020 roku, był ekspertem ds. Ukrainy w amerykańskim think tanku Rada Atlantycka (ang. Atlantic Council), działającej m.in. w Rosji do 2019 roku, kiedy rosyjski rząd uznał ją za „organizację niepożądaną”. Obecnie Andres Aslund jest adiunktem na Georgetown University, doradcą w Stockholm Free World Forum oraz jest przewodniczącym w Economics Education and Research Consortium – powstałej w 1995 roku w Kijowie organizacji zajmującej się modernizacją edukacji ekonomicznej i badań naukowych we Wspólnocie Niepodległych Państw. Åslund do dziś pozostaje członkiem Rosyjskiej Akademii Nauk. Uniwersytet Narodowy w Kirgistanie przyznał mu honorową profesurę. Anders Åslund pracował również jako szwedzki dyplomata w Kuwejcie, w Warszawie, w Genewie i w Moskwie[1][2][3][4][5][6].

Książki[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Elena De Bre, Ukraine’s Zelensky Continues Campaign Against Oligarchs [online], www.occrp.org [dostęp 2022-03-07] (ang.).
  2. Centrum Analiz Społeczno-Ekonomicznych, Anders Åslund, bio [online].
  3. Anders Aslund urges Ukraine to escape oligarch Kolomoisky’s influence – KyivPost – Ukraine’s Global Voice [online], KyivPost, 14 listopada 2019 [dostęp 2022-03-07].
  4. Anders Åslund [online], Atlantic Council [dostęp 2022-03-07] (ang.).
  5. Wyborcza.pl [online], wyborcza.pl [dostęp 2022-03-07].
  6. Ex-head of IMF Strauss-Kahn, economists Aslund, Saltiel become members of supervisory board of Pinchuk’s bank Credit-Dnepr [online], Interfax-Ukraine [dostęp 2022-03-07] (ang.).