Anoplosyllis
| Anoplosyllis | |
| Örsted, 1845 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina | |
| Rodzaj |
Anoplosyllis |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Anoplosyllis edentula Claparède, 1868 | |
Anoplosyllis – rodzaj wieloszczetów z rzędu Phyllodocida, rodziny Syllidae i podrodziny Anoplosyllinae. Obejmuje dwa opisane gatunki.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Wieloszczety o ciele walcowatym[1], smukłym[2], długości poniżej 5 mm, zbudowanym z maksymalnie 30 segmentów szczecinkonośnych (chetigerów)[3]. Prostomium jest podobnej szerokości co inne segmenty przedniej części ciała. Zarys ma prostokątny. Narządami wzroku są cztery zaopatrzone w soczewki oczy, a ponadto para plamek ocznych na przedzie prostomium[3]. Poza tym prostomium zaopatrzone jest w pięć przydatków[2]. Głaszczki są małe, zrośnięte podstawami, pozbawione bruzdy środkowej. Czułki boczne i pojedynczy czułek środkowy są dłuższe niż płaty parapodialne, gładkie, maczugowate, zwężone u nasady[3]. Narządy nuchalne wykształcone są w postaci dwóch gęsto orzęsionych rowków umieszczonych grzbietowo-bocznie między prostomium a perystomem[1][3]. Perystom zaopatrzony jest w dwie pary gładkich wąsów przyustnych (cirrusów okołogębowych), również gładkich, maczugowatych i dłuższych od płatów parapodialnych[3]. Mogąca się wywracać na zewnątrz gardziel (ryjek) jest prosta, stosunkowo krótka[1], pozbawiona uzbrojenia[2][1][3] i walw wewnętrznych[2]. Duży przedżołądek jest dłuższy od gardzieli i niemal tak szeroki jak ciało[3]. Grzbietowa strona ciała pozbawiona jest brodawek (papilli)[2]. Parapodia są jednogałęziste, każde zaopatrzone w cirrus (wąs) grzbietowy i brzuszny[1]. Wszystkie cirrusy grzbietowe są gładkie, mniej lub bardziej maczugowate[3][4] i dłuższe od płatów parapodialnych[3]. Acikule są niezmodyfikowane; brak jest acikul powiększonych o główkowatych wierzchołkach[4][2]. Heterogomficzne szczecinki złożone parapodiów mają długie i wąskie, jednozębne lub niewyraźnie dwuzębne blaszki. Oprócz nich obecne są na niektórych parapodiach grzbietowe i brzuszne szczecinki proste[3]. Pygidium zaopatrzone jest w wąsy odbytowe (cirrusy analne) pozbawione cirroforów[1].
Rozprzestrzenienie[edytuj | edytuj kod]
Gatunek typowy występuje w Morzu Śródziemnym, Morzu Irlandzkim, kanale La Manche i u wybrzeży Makaronezji[5]. Z kolei A. sexoculata spotykany był u wybrzeży południowego Chile, Namibii i południowej Australii[3].
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Rodzaj i jego gatunek typowy opisane zostały w 1868 roku przez René-Édouarda Claparède’a[6][7] w publikacji poświęconej wieloszczetom Zatoki Neapolitańskiej. Początkowo rodzaj był monotypowy[6]. W 1875 roku Antoine-Fortuné Marion i N. Bobretzky umieścili w tym rodzaju A. fulva[8], jednak został on później przeniesiony do rodzaju Syllides[7]. W 1923 roku Pierre Louis André Fauvel zsynonimizował Anoplosyllis z rodzajem Syllides[9]. W 2003 roku Guillermo San Martín dokonał przywrócenia rodzaju jako monotypowego[10]. W 2006 roku San Martín i Pat Hutchings przenieśli do tego rodzaju drugi gatunek[3], opisany pierwotnie przez Gesę Hartmann-Schröder w rodzaju Syllides[11]. Współcześnie zalicza się więc do tego rodzaju dwa opisane gatunki[7]:
- Anoplosyllis edentula Claparède, 1868
- Anoplosyllis sexoculata (Hartmann-Schröder, 1962)
Jeszcze na początku XX wieku rodzaj ten klasyfikowany był w podrodzinie Eusyllinae[3]. W 2009 roku na podstawie wyników analizy filogenetycznej Maria Teresa Agaudo i Guillermo San Martín utworzyli nową podrodzinę, Anoplosyllinae, której został rodzajem typowym[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g M.T. Aguado, G. San Martín. Phylogeny of Syllidae (Polychaeta) based on morphological data. „Zoologica Scripta”. 38 (4), s. 379-402, 2009. DOI: 10.1111/j.1463-6409.2008.00380.x.
- ↑ a b c d e f Kristian Fauchald: The Polychaete Worms. Definitions and Keys to the Orders, Families and Genera. Natural History Museum of Los Angeles County, The Allan Hancook Fundation (University of Southern California), 1977.
- ↑ a b c d e f g h i j k l m G. San Martín, P.A. Hutchings. Eusyllinae (Polychaeta, Syllidae) from Australia with the description of a new genus and fifteen new species. „Records of the Australian Museum”. 58, s. 257-370, 2006. Australian Museum. ISSN 0067-1975.
- ↑ a b Guillermo San Martín, Tim M. Worsfold. Guide and keys for the identification of Syllidae (Annelida, Phyllodocida) from the British Isles (reported and expected species). „ZooKeys”. 488, s. 1–29, 2015. DOI: 10.3897/zookeys.488.9061.
- ↑ G. Read, K. Fauchald: Anoplosyllis edentula Claparède, 1868. [w:] World Polychaeta database (World Register of Marine Species) [on-line]. [dostęp 2021-11-12].
- ↑ a b É. Claparède. Les annélides chétopodes du Golfe de Naples. „Mémoires de la Société de Physique et d'Histoire Naturelle de Genève”. 19 (2), s. 313-584, 1868.
- ↑ a b c G. Read, K. Fauchald: Anoplosyllis Claparède, 1868. [w:] World Polychaeta database (World Register of Marine Species) [on-line]. [dostęp 2021-11-12].
- ↑ A.F. Marion, N. Bobretzky. Étude des Annélides du golfe de Marseille. „Annales des Sciences naturelles, Paris”. 6 (2), s. 1-106, 1875.
- ↑ P. Fauvel: Faune de France 5. Polychètes Errantes. Paris: Le Chevalier Eds, 1923.
- ↑ G. San Martín, Annelida Polychaeta II: Syllidae, M.A. Ramos i inni red., „Fauna Ibérica”, 21, Madrid: Museo Nacional de Ciencias Naturales, CSIC, 2003.
- ↑ Gesa Hartmann-Schröder, Die Polychaeten des Eulitorals, [w:] G. Hartmann-Schröder, Gerd Hartmann, Zur Kenntnis des Eulitorals der chilenischen Pazifikküste und der argentinischen Küste Südpatagoniens unter besonderer Berücksichtigung der Polychaeten und Ostracoden, „Mitteilungen aus dem Hamburgischen zoologischen Museum und Institut”, 60, 1962, s. 57-270.