Arion ater

	Arion ater
	(Linnaeus, 1758)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	ślimaki
Podgromada	Heterobranchia
Rząd	trzonkooczne
Rodzina	ślinikowate
Rodzaj	Arion
Gatunek	Arion ater
Synonimy
	Limax ater Linnaeus, 1758; Arion ater var. albida Roebuck, 1883; Arion ater var. albolateralis Roebuck, 1883; Arion empiricorum A. Férussac, 1819;
	Limax ater Linnaeus, 1758; Arion ater var. albida Roebuck, 1883; Arion ater var. albolateralis Roebuck, 1883; Arion empiricorum A. Férussac, 1819;
Podgatunki
	A. a. ater (Linnaeus, 1758); A. a. ruber (Garsault, 1764); A. a. rufus (Linnaeus, 1758);
	A. a. ater (Linnaeus, 1758); A. a. ruber (Garsault, 1764); A. a. rufus (Linnaeus, 1758);
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; najmniejszej troski
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Arion ater – gatunek ślimaka z rodziny ślinikowatych (Arionidae). Występuje w Europie Północnej oraz północnej części Europy Zachodniej; stwierdzenia z hiszpańskich Pirenejów niekiedy podawane były w wątpliwość, ale najprawdopodobniej gatunek tam też występuje^[3]. Został introdukowany do Ameryki Północnej^[3].

Wygląd[edytuj | edytuj kod]

Dorosły ślimak mierzy ok. 15 cm. Młode osobniki są koloru pomarańczowego. Gdy mierzą ok. 2,5 cm, zmieniają barwę na czarną.

Tryb życia[edytuj | edytuj kod]

Prowadzą nocny tryb życia. Żywią się głównie roślinami i grzybami, ale czasem zjadają także robaki, owady i odchody innych zwierząt.

Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]

Ślimaki te są obojnakami. Po kopulacji składają 20–50 jaj w szczelinach ziemi lub pęknięciach w drewnie. Młode wykluwają się po ok. 6 tygodniach.

Korelacje z ludźmi[edytuj | edytuj kod]

Arion ater jest uważany za najbardziej niszczycielski gatunek ślimaków nagich. Jego przedstawiciele czynią duże szkody w uprawach warzyw, zwłaszcza sałaty. Z drugiej strony gatunek ten, jak wszystkie ślimaki, pełni ważną rolę w użyźnianiu gleby.

Zagrożenia[edytuj | edytuj kod]

Z powodu wydzielanego przez nie śluzu i paskudnego smaku ślimaki te mają niewielu naturalnych wrogów. Polują na nie jeże, borsuki, ryjówki, myszy, żaby i ropuchy, węże, a także niektóre chrząszcze i ptaki.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Arion ater, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e MolluscaBase eds., Arion ater (Linnaeus, 1758), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-04-03] (ang.).
↑ ^a ^b ^c Arion ater, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Arion ater. Animal Diversity Web. [dostęp 2010-05-23]. (ang.).

[itis-1] Arion ater, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).

[mb-2] MolluscaBase eds., Arion ater (Linnaeus, 1758), [w:] MolluscaBase [online] [dostęp 2024-04-03] (ang.).

[iucn-3] Arion ater, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).

[1]

[2]

[3]

Biotop[edytuj | edytuj kod]