Gałęźnica szorstkołuska
Atheris squamigera[1] | |||
(Hallowell, 1856) | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Rząd | |||
Podrząd | |||
Rodzina | |||
Podrodzina | |||
Rodzaj | |||
Gatunek |
gałęźnica szorstkołuska | ||
Podgatunki | |||
|
Gałęźnica szorstkołuska (Atheris squamigera) – gatunek jadowitego węża z rodziny żmijowatych.
Występowanie[edytuj | edytuj kod]
Występuje w Zachodniej Afryce a zasiedlane przez nią tereny rozciągają się od Gwinei po Benin. Wyizolowane kolonie można spotkać w Nigerii, Kamerunie, Gabonie i Gwinei Równikowej. Zamieszkuje tropikalne lasy, podmokłe zarośla na skraju lasów i zarośnięte krzewami bagna.
Cechy charakterystyczne[edytuj | edytuj kod]
Wąż jadowity o uzębieniu Solenoglypha. Jest to najwyższy stopień rozwoju aparatu jadowego u węży. Zęby te znajdują się w przedniej części otworu gębowego żmii, złożone pozostają równolegle do kości szczęki. Zęby są typu kanalikowego. Jest to wąż zwinny, szybki i dość agresywny. Gdy poczuje się zagrożony błyskawicznie atakuje.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]
Dorosłe osobniki osiągają od 45 cm do 70 cm długości. Samice są zazwyczaj nieco większe od samców. Ciało szczupłe. Ogon dobrze umięśniony i chwytny. Głowa trójkątna, spłaszczona i wyodrębniona od reszty ciała. Barwa dorosłych osobników zmienna od jasnozielonej po brązową, często z bladożółtymi plamkami biegnącymi wzdłuż. Brzuch bladozielony, bladożółty czasem niebieskawy. Młode mogą być brązowe lub jasnobrązowe. W ciągu 24 godzin zmieniają kolor na żółto-zielony lub ciemny zielony.
Biotop[edytuj | edytuj kod]
Prowadzi nadrzewny tryb życia. Można ją spotkać w gęstych gałęziach, 1-2 metry nad ziemią. Czasem jednak poluje na ziemi.
Pokarm[edytuj | edytuj kod]
Jaszczurki, gryzonie, żaby nadrzewne.
Rozmnażanie[edytuj | edytuj kod]
Gody mają miejsce w okresie od września do listopada. Jak każdy przedstawiciel Atheris jajożyworodna. Samica rodzi 6-9 młodych na przełomie marca i kwietnia. Młode mają długość 13 cm do 19 cm.
Zagrożenie[edytuj | edytuj kod]
O jadzie przedstawicieli gatunku Atheris wiadomo stosunkowo niewiele, oprócz tego, że jest hemotoksyczny, zaś ukąszenie powoduje bolesny obrzęk i problemy z krzepliwością krwi. Niegdyś uważano, że jad jest niegroźny dla człowieka, ale odnotowano kilka przypadków poważnych komplikacji hematologicznych.
Podgatunki[edytuj | edytuj kod]
Wyróżniono dwa podgatunki[2]:
- Atheris squamigera squamigera
- Atheris squamigera robusta
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Atheris squamigera, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Atheris squamigera. The Reptile Database. [dostęp 2010-09-06]. (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wacław Jaroniewski: Jadowite węże świata (atlas). Wyd. 3. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne, 1984. ISBN 83-02-00977-6.
- Coborn. J, Atlas węży świata.