Azim Rahimov

Azim Rahimov
Азим Рахимов
	sierżant
Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1925 ; Buchara
Data i miejsce śmierci	17 maja 1997 ; Buchara
	Przebieg służby
Lata służby	1943–1945
Siły zbrojne	Armia Czerwona
Jednostki	2 batalion 221 pułku piechoty 77 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty 69 Armii
Stanowiska	zastępca dowódcy plutonu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa operacja wiślańsko-odrzańska;
Późniejsza praca	kierownik kołchozu
	Odznaczenia
	;

Azim Rahimov (ros. Азим Рахимов, ur. 27 lutego 1925 w Bucharze, zm. 17 maja 1997 tamże) – radziecki wojskowy, sierżant, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w tadżyckiej rodzinie robotniczej. Miał wykształcenie średnie, pracował w fabryce, w marcu 1943 został powołany do Armii Czerwonej. Od czerwca 1944 uczestniczył w wojnie z Niemcami, walczył w składzie 2 batalionu 221 Pułku Strzelców 77 Gwardyjskiej Dywizji Piechoty jako pomocnik dowódcy plutonu w stopniu sierżanta. 21 lipca 1944 w rejonie Uchańki jako jeden z pierwszych sforsował Bug, zabijając dwóch żołnierzy wroga i zdobywając karabin maszynowy. Był ranny, jednak pozostał w jednostce. Szczególnie wyróżnił się podczas operacji wiślańsko-odrzańskiej w styczniu i lutym 1945, walcząc w składzie 69 Armii 1 Frontu Białoruskiego. 14 stycznia 1945 przy przełamywaniu niemieckiej obrony zniszczył granatami dwa stanowiska ogniowe wroga, zabijając przy tym 12 niemieckich żołnierzy. Tego samego dnia w walkach o Zwoleń zniszczył granatami lufę niemieckiego cekaemu, a następnego dnia w walkach ulicznych w Zwoleniu zabił czterech snajperów i 16 niemieckich żołnierzy i oficerów oraz wziął do niewoli oficera z czterema żołnierzami. Po wojnie został zdemobilizowany, wrócił do Buchary, w 1950 ukończył szkołę partyjną przy KC Komunistycznej Partii Uzbekistanu, pracował jako kierownik kołchozu im. Frunzego w rejonie bucharskim.

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego (27 lutego 1945)
Order Lenina (27 lutego 1945)
Order Rewolucji Październikowej
Order Wojny Ojczyźnianej I klasy (11 marca 1985)
Order Czerwonego Sztandaru Pracy
Order Sławy III klasy (14 września 1944)

I medale.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Biogram na stronie warheroes.ru (ros.) [dostęp 2019-04-14]