Bartolomeo Campagnoli

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bartolomeo Campagnoli
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 września 1751
Cento di Ferrara

Pochodzenie

włoskie

Data i miejsce śmierci

6 listopada 1827
Neustrelitz

Instrumenty

skrzypce

Gatunki

muzyka poważna, muzyka klasycystyczna

Zawód

kompozytor, skrzypek

Bartolomeo Campagnoli (ur. 10 września 1751 w Cento di Ferrara, zm. 6 listopada 1827 w Neustrelitz[1][2]) – włoski skrzypek i kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uczył się muzyki w Bolonii i Modenie, następnie występował jako skrzypek w orkiestrze w Bolonii lub Cento, później zaś w Rzymie i Faenzy[1]. Od 1770 do 1775 roku kontynuował naukę u Pietro Nardiniego we Florencji[2], grając jednocześnie w Teatro della Pergola[1]. Od 1776 do 1779 roku zatrudniony był jako koncertmistrz na dworze arcybiskupa we Freisingu[1]. Wraz ze swoim pracodawcą odbył podróż do Polski, północnych Niemiec, Włoch i Szwecji[2]. W kolejnych latach koncertował m.in. w miastach włoskich, Berlinie i Pradze[1]. Od 1797 do 1818 roku był koncertmistrzem w orkiestrze Gewandhaus w Lipsku[1]. W 1820 roku osiadł w Hanowerze, następnie w 1826 roku przeniósł się do Neustrelitz[1].

Za życia podziwiany jako wielki wirtuoz, choć już na początku XIX wieku jego styl gry, utrzymany w nurcie włoskiej szkoły skrzypcowej, był krytykowany przez Louisa Spohra jako anachroniczny[1]. Skomponował m.in. koncert skrzypcowy i trzy koncerty fletowe, ponadto liczne dzieła kameralne[2]. Był także autorem wysoko cenionego, wydanego w 1824 roku w Lipsku, podręcznika Nouvelle méthode de la mécanique progressive du jeu du violon[1][2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 2. Część biograficzna cd. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1984, s. 19. ISBN 83-224-0223-6.
  2. a b c d e The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 145. ISBN 0-674-37299-9.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]