Capitán Merino Jarpa

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Capitán Merino Jarpa
Ilustracja
Niemal identyczny niszczyciel „Capitán Thomson”
Klasa

niszczyciel

Typ

Capitán Merino Jarpa

Historia
Stocznia

Cammell Laird, Birkenhead

Wodowanie

1901

 Armada de Chile
Wejście do służby

1902

Wycofanie ze służby

1924

Los okrętu

złomowany

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 321 ton

Długość

65,5 m między pionami

Szerokość

6,48 m

Zanurzenie

1,8 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 6250 KM
4 kotły, 2 śruby
Prędkość

30 węzłów

Uzbrojenie
1 działo kal. 76 mm
5 dział kal. 57 mm (5 x I)
Wyrzutnie torpedowe

2 × 450 mm (2 x I)

Załoga

65

Capitán Merino Jarpa – chilijski niszczyciel z przełomu XIX i XX wieku, pierwsza jednostka typu Capitán Merino Jarpa. Okręt został zwodowany w 1901 roku w brytyjskiej stoczni Cammell Laird w Birkenhead, a w skład Armada de Chile wszedł w 1902 roku. Jednostka została wycofana ze służby w 1924 roku i następnie złomowana.

Projekt i budowa[edytuj | edytuj kod]

Niszczyciele typu Capitán Merino Jarpa zostały zamówione przez rząd Chile w Wielkiej Brytanii, podobnie jak pozyskane kilka lat wcześniej jednostki typu Capitán Orella[1][2]. Okręty były ulepszoną wersją swoich poprzedników, lecz nie różniły się od nich zbytnio: miały stalowy kadłub, wypukłą część dziobową i równomiernie rozmieszczone, lekko podwyższone cztery kominy[1][2].

„Capitán Merino Jarpa” zbudowany został w stoczni Cammell Laird w Birkenhead[1]. Wodowanie odbyło się w 1901 roku[1][2].

Dane taktyczno-techniczne[edytuj | edytuj kod]

Okręt był niszczycielem o długości między pionami 65,5 metra, szerokości 6,48 metra i zanurzeniu 1,8 metra[1][2]. Wyporność normalna wynosiła 321 ton[1][2][a]. Siłownię okrętu stanowiły dwie maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej mocy 6250 KM, do których parę dostarczały cztery kotły Normand[1][2]. Prędkość maksymalna napędzanego dwiema śrubami okrętu wynosiła 30 węzłów[1]. Okręt zabierał zapas 90 ton węgla[2].

Na uzbrojenie artyleryjskie okrętu składały się: umieszczone na dziobie pojedyncze działo kalibru 76 mm (3 cale) L/40 Armstrong i pięć pojedynczych 6-funtowych dział kal. 57 mm L/40 Hotchkiss[1][2]. Broń torpedową stanowiły dwie pojedyncze pokładowe obracalne wyrzutnie kal. 450 mm (18 cali): jedna na śródokręciu i jedna w części rufowej[1][3][b]

Załoga okrętu składała się z 65 oficerów, podoficerów i marynarzy[1][2].

Służba[edytuj | edytuj kod]

Okręt został przyjęty w skład Armada de Chile w 1902 roku[2]. Na próbach prędkości „Capitán Merino Jarpa” osiągnął 29,29 węzła przy mocy 6017 KM[1]. Jednostkę wycofano ze służby w 1924 roku i następnie złomowano[2][5].

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jane 1970 ↓, s. 357 podaje, że wyporność okrętu wynosiła 350 ton.
  2. ↑ Brytyjskie torpedy 18-calowe miały faktyczny kaliber 17,72 cala (450 mm)[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h i j k l Chesneau i Kolesnik 1979 ↓, s. 415.
  2. ↑ a b c d e f g h i j k Gogin 2015 ↓.
  3. ↑ Jane 1970 ↓, s. 357.
  4. ↑ DiGiulian 2018 ↓.
  5. ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 408.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Roger Chesneau, Eugene Kolesnik: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1860-1905. London: Conway Maritime Press, 1979. ISBN 978-0-85177-133-5. (ang.).
  • Tony DiGiulian: Torpedoes of the United Kingdom/Britain. www.navweaps.com. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
  • Ivan Gogin: CAPITÁN MERINO JARPA destroyers. Navypedia. [dostęp 2018-12-09]. (ang.).
  • Fred T. Jane (red.): Jane’s Fighting Ships 1905/6. New York: ARCO Publishing Company, 1970. (ang.).
Niszczyciele typu Capitán Merino Jarpa

Chile

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Capitán_Merino_Jarpa&oldid=61947725”