Cerkiew Narodzenia Matki Bożej w Moskwie (Kryłatskoje)
7734222000 | |||||||||||||||||
cerkiew parafialna | |||||||||||||||||
Widok ogólny | |||||||||||||||||
Państwo | |||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miasto wydzielone | |||||||||||||||||
Miejscowość | |||||||||||||||||
Wyznanie | |||||||||||||||||
Kościół | |||||||||||||||||
Eparchia | |||||||||||||||||
Wezwanie | |||||||||||||||||
Wspomnienie liturgiczne |
8/21 września | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
Położenie na mapie Moskwy | |||||||||||||||||
Położenie na mapie Rosji | |||||||||||||||||
55°45′20,0″N 37°25′32,1″E/55,755556 37,425583 | |||||||||||||||||
Strona internetowa |
Cerkiew Narodzenia Matki Bożej – prawosławna cerkiew w Moskwie, w rejonie Kryłatskim (na terenie Zachodniego Okręgu Administracyjnego Moskwy), w dekanacie św. Jerzego eparchii moskiewskiej miejskiej Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka o cerkwi w Kryłatskim (ówcześnie samodzielnej wsi) pochodzi z 1554 i informuje o udziale cara Iwana Groźnego w ceremonii konsekracji drewnianej świątyni. Budynek ten przetrwał do 1713, gdy spłonął w pożarze. Z inicjatywy ks. Joanna Kiriłowa na jego miejscu wzniesiono nową świątynię, również drewnianą. Wyświęcono ją w 1717, zaś w 1785 obiekt został zniszczony przez kolejny pożar[1].
W 1859 podjęte zostały nowe starania na rzecz budowy cerkwi w Kryłatskim, jednak zgodę na rozpoczęcie prac władze cerkiewne wydały dopiero dwa lata później, zaś w 1862 przystąpiono do jej wznoszenia. Prace budowlane zakończono w 1868, w 1877 dostawiono dzwonnicę. Świątynia posiadała dwa ołtarze boczne św. Mikołaja i Kazańskiej Ikony Matki Bożej. Autorem projektu utrzymanej w stylu bizantyjsko-rosyjskim cerkwi był Bodeau, zaś dzwonnicę zaprojektował Stratiłatow[1].
Po rewolucji październikowej cerkiew została zamknięta i przez kolejne lata niszczała nieużytkowana. W czasie II wojny światowej wysadzona w powietrze została cerkiewna dzwonnica. Rosyjski Kościół Prawosławny odzyskał obiekt w 1989, wtedy też budynek przywrócono do użytku liturgicznego[1].