Cerkiew Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja w Moczarach

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cerkiew Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja
obecnie kościół Niepokalanego Serca NMP
A-104 z dnia 03.10.1986[1]
kościół filialny
Ilustracja
Elewacja frontowa
Państwo

 Polska

Województwo

 podkarpackie

Miejscowość

Moczary

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

Parafia Matki Bożej Bieszczadzkiej w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych

Wezwanie

Niepokalanego Serca NMP

Położenie na mapie gminy Ustrzyki Dolne
Mapa konturowa gminy Ustrzyki Dolne, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Moczary, cerkiew”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Moczary, cerkiew”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Moczary, cerkiew”
Położenie na mapie powiatu bieszczadzkiego
Mapa konturowa powiatu bieszczadzkiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Moczary, cerkiew”
Ziemia49°23′03,5″N 22°40′20,9″E/49,384306 22,672472

Cerkiew Przeniesienia Relikwii św. Mikołaja w Moczarach – dawna cerkiew greckokatolicka, wzniesiona w 1919 w Moczarach.

Obiekt wpisano do rejestru zabytków w 1986.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cerkiew zbudowano w 1919 (niektóre źródła podają 1903) na miejscu poprzedniej z 1754. W latach 1945-51 wieś była w granicach ZSRR. Po 1951 używana jako magazyn przez greckich emigrantów uległa dewastacji, później opuszczona. W 1991 przejęta i po gruntownym remoncie w 1992, użytkowana jako rzymskokatolicki kościół filialny pod wezwaniem Niepokalanego Serca NMP parafii w Jasieniu-Ustrzykach Dolnych.

Architektura i wyposażenie[edytuj | edytuj kod]

Jest to budowla drewniana, konstrukcji zrębowej, na planie krzyża łacińskiego, orientowana. Trójdzielna z prezbiterium zamkniętym trójbocznie i parą zakrystii po bokach i nawą z transeptem. Dachy dwuspadowe. Nad nawą kopuła osadzona na ośmiobocznym bębnie z wieżyczką na sygnaturkę. Identyczna wieżyczka nad sanktuarium. Ściany oszalowane. Cerkiew kryta czerwoną blachą. Wokół pod oknami gontowy daszek okapowy.

Wewnątrz sufity z fasetami, ażurowy parapet chóru muzycznego. Wnętrze pozbawione oryginalnego wyposażenia z nielicznymi sprzętami współczesnymi.

Otoczenie[edytuj | edytuj kod]

Obok cerkwi znajduje się duża drewniana ażurowa dzwonnica z okresu budowy świątyni. Konstrukcji zrębowo-słupowej, na planie kwadratu, z motywem słońca w ozdobach szczytów dachowych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Magdalena i Artur Michniewscy, Marta Duda, Cerkwie drewniane Karpat. Polska i Słowacja, Wydawnictwo Rewasz, Pruszków, 2003, ss. 196,197 ISBN 83-89188-08-2
  • Leksykon drewnianej architektury sakralnej województwa podkarpackiego, Krzysztof Zieliński (red.), Rzeszów: Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju i Promocji Podkarpacia „Pro Carpathia”, 2015, s. 190, ISBN 978-83-61577-68-3, OCLC 922211420.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]