Cmentarz katolicki św. Mikołaja w Bydgoszczy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cmentarz św. Mikołaja w Bydgoszczy
Obiekt zabytkowy nr rej. A/359/1-2 z 29 kwietnia 1993
Ilustracja
Państwo

 Polska

Miejscowość

Bydgoszcz

Adres

ul. Piastowa - Kasztelańska
85-790 Bydgoszcz

Typ cmentarza

wyznaniowy

Wyznanie

Katolicki

Data otwarcia

1926

Zarządca

Parafia św. Mikołaja w Bydgoszczy-Fordonie

Położenie na mapie Bydgoszczy
Mapa konturowa Bydgoszczy, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz św. Mikołaja w Bydgoszczy”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Cmentarz św. Mikołaja w Bydgoszczy”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Cmentarz św. Mikołaja w Bydgoszczy”
Ziemia53°09′12″N 18°09′54″E/53,153333 18,165000
Kaplica zbudowana w okresie międzywojennym
Krzyż pamiątkowy
Nowe pochówki

Cmentarz św. Mikołaja w Bydgoszczycmentarz katolicki w Bydgoszczy.

Lokalizacja[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz znajduje się na osiedlu Kasztelanka w dzielnicy Fordon. Teren cmentarza sąsiaduje od południowego zachodu z ul. Kasztelańską, a od południowego wschodu z ul. Piastową.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz powstał w 1929 r. jako trzeci w kolejności należący do parafii św. Mikołaja w Fordonie. Pierwszy cmentarz przykościelny, datujący się na I połowę XVI wieku istniał do końca XVIII wieku. Drugi cmentarz założony w latach 80. XVIII w. przy ul. Cechowej, w 1990 r. został przejęty przez nowo erygowaną parafię św. Jana Ewangelisty w Fordonie, której świątynia parafialną został dawny kościół ewangelicki[1].

Cmentarz wyszogrodzki[edytuj | edytuj kod]

Najstarszy cmentarz należący do poprzednika parafii fordońskiejparafii św. Marii Magdaleny w Wyszogrodzie założono prawdopodobnie w XII wieku na terenie przykościelnym. Jednak pierwsze wzmianki w źródłach pisanych pochodzą dopiero z końca XVI wieku. W 1584 r. cmentarz wraz ze świątynią został odnowiony i wyposażony w kostnicę. Pochówków dokonywano na nim do lat 60. XVIII w. i prawdopodobnie jeszcze w XIX wieku[1].

Dawny cmentarz przykościelny[edytuj | edytuj kod]

Pierwsza wzmianka w źródłach pisanych o cmentarzu fordońskim pochodzi z 1555 r.[1] Na początku XVII wieku posiadał kostnicę i ogrodzenie. W XVIII wieku cmentarz posiadał dużą bramę, 3 furtki w ogrodzeniu i wypełniał cały plac kościelny – teren wokół świątyni i obecny teren rynku w Starym Fordonie. W 1745 r. ustawiono kolumnę z postacią św. Jana Nepomucena. Cmentarz ten istniał do początku XIX wieku, po czym zaniechano na nim pochówków, zgodnie z zarządzeniem władz pruskich, które nakazały tworzenie cmentarzy poza miastem[1].

Nagrobki wewnątrz kościoła parafialnego[edytuj | edytuj kod]

W okresie od połowy XVI wieku do końca wieku XVIII, zgodnie z powszechnym zwyczajem, wewnątrz świątyni parafialnej chowano zasłużonych obywateli. W 1646 r. w pobliżu ołtarza Zwiastowania Maryi Panny pogrzebano mieszczanina fordońskiego Tomasza Tarkowskiego, a w XVIII wieku złożono w kościele kilka osób, m.in. Reginę Kotyńską. Do dzisiaj zachował się jedynie nagrobek Łukasza Wybranowskiego herbu Poraj (zm. 1639), uczestnika wojen ze Szwecją i Rosją, którego brat Wawrzyniec był rotmistrzem króla Stefana Batorego[1].

Dawny cmentarz parafialny[edytuj | edytuj kod]

Nowy cmentarz (przy ul. Cechowej) założono po 1780 r., w związku z pochodzącym z zachodu Europy zwyczajem tworzenia cmentarzy za miastem ze względów zdrowotnych oraz z uwagi na skąpość miejsca na cmentarzach przykościelnych. Do końca lat 20. XX w. był to główny katolicki cmentarz dla mieszkańców Fordonu i okolic, zaś w 1990 r. został przekazany w użytkowanie nowo utworzonej parafii katolickiej św. Jana w Starym Fordonie[1].

Obecny cmentarz parafialny[edytuj | edytuj kod]

Obecny cmentarz parafialny św. Mikołaja zlokalizowano na północny zachód od ówczesnego miasta Fordonu. Przyczyną jego założenia było zapełnienie cmentarza przy ul. Cechowej. Pierwsze pochówki na nowym cmentarzu miały miejsce w 1929 r. W 1935 r. wzniesiono kaplicę cmentarną fundacji Anny Szrejmowskiej i Jadwigi Proch. Przy ogrodzeniu po stronie wschodniej znajduje się zabytkowy krzyż na postumencie z inskrypcją „Pamiątka od Walentego Rogalskiego i jego żony Katarzyny Klofeińskiej w roku 1867”. Cmentarz ozdobiono trzema kamiennymi płaskorzeźbami i grotą z figurą Matki Boskiej[1]. Najstarsze groby znajdują się przy alei prowadzącej od bramy głównej do kaplicy[1].

W 1993 r. cmentarz wraz z kaplicą zostały wpisane do rejestru zabytków.

Charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Cmentarz posiada wymiary 140 x 140 m i powierzchnię 1,9 ha. W 1996 r. na jego terenie było pochowanych 3,6 tys. osób[2].

Zasłużeni[edytuj | edytuj kod]

Niektóre osoby pochowane na cmentarzu[1]:

Galeria[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i Gąsiorowski Bogdan Paweł, Zyglewski Zbigniew: Cmentarze fordońskie [w.] Dzieje Fordonu i okolic. Praca zbiorowa pod red. Zdzisława Biegańskiego. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 1997. ISBN 83-86970-02-2
  2. Woźniak Zbigniew: Bydgoskie cmentarze. [w.] Bydgoska Gospodarka Komunalna. Bydgoszcz 1996. ISBN 83-85860-37-1

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Gąsiorowski Bogdan Paweł, Zyglewski Zbigniew: Cmentarze fordońskie [w.] Dzieje Fordonu i okolic. Praca zbiorowa pod red. Zdzisława Biegańskiego. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 1997. ISBN 83-86970-02-2
  • Woźniak Zbigniew: Bydgoskie cmentarze. [w.] Bydgoska Gospodarka Komunalna. Bydgoszcz 1996. ISBN 83-85860-37-1