Czerniki (województwo pomorskie)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czerniki
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 pomorskie

Powiat

kościerski

Gmina

Stara Kiszewa

Liczba ludności (2011)

178[2]

Strefa numeracyjna

58

Kod pocztowy

83-430[3]

Tablice rejestracyjne

GKS

SIMC

0172830

Położenie na mapie gminy Stara Kiszewa
Mapa konturowa gminy Stara Kiszewa, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Czerniki”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, u góry znajduje się punkt z opisem „Czerniki”
Położenie na mapie województwa pomorskiego
Mapa konturowa województwa pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Czerniki”
Położenie na mapie powiatu kościerskiego
Mapa konturowa powiatu kościerskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Czerniki”
Ziemia54°00′31″N 18°13′25″E/54,008611 18,223611[1]

Czerniki (kaszb. Czérnikë, niem. Czernikau) – wieś pogranicza kaszubsko-kociewskiego w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie kościerskim, w gminie Stara Kiszewa[4][5].

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Stara Kiszewa[6].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Czerniki dawniej także Czernichowo (według Dr. Wojciecha Kętrzyńskiego Gross Czernikau - Czernichowo str.20) nazwa niemiecka oboczna Czernikau, opisano w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego z roku 1880, jako wieś w powiecie kościerskim, położona o 1 milę od Skarszew, 3 ¼ od Kościerzyny, parafia Pogódki. Wieś posiadała 2447 mórg areału, mieszkańców 146 w tym: katolików 15, ewangelików 131, domów mieszkalnych 12.

Metryka Czernik sięga roku 1258. wówczas to książę pomorski Sambor II zapisał tę wieś cystersom, którym ufundował klasztor w Pogódkach, a którzy później przenieśli się do Pelplina. Wieś należała do pogóckiego klucza dóbr pelplińskich cystersów. Wieś osadzono pierwotnie na prawie polskim, dopiero w 1432 r. opat pelplinski Piotr Honigfeld przeniósł wieś na prawo chełmińskie. Po zniesieniu klasztoru w 1781 r. Czerniki zostały wydane w wieczystą dzierżawę włościanom.[7].

Nazwa miejscowości ewoluowała w przekroju wieków, przyjmując różne formy i tak : Stemekow 1269, Scherlkow, Storlkow, Sterlkow, Sterskow, Chimokow, Chimochov, Stenikow, Stemecow 1274, Parva Camochowa 1320, Czirnikow 1490, Czernihowy 1583, Czerników 1682, Czernichów 1749, Ciernikowy 1928, Czerniki 1936-39, Czernikowy (Czerniki) 1967[8].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 20218
  2. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. (plik xlsx). Stan w dniu 31.03.2011 r..
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 178 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  4. GUS: Przeglądanie Krajowego Rejestru Teryt. [w:] Urzędowy Rajestr Teryt [on-line]. [dostęp 2020-08-14].
  5. MAiC. Rozporządzenie z dnia 13 grudnia 2012 r.. „[w:] (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636)”. 
  6. Urząd Gminy Stara Kiszewa: Jednostki pomocnicze gminy Stara Kiszewa. [w:] BIP Urzędu Gminy Stara Kiszewa [on-line]. [dostęp 2020-08-14].
  7. Czernichowo alias ''Czerniki'', [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 823.
  8. Kazimierz Rymut: Nazwy miejscowe Polski: historia, pochodzenie, zmiany - praca zbiorowa pod redakcją Kazimierza Rymuta [T. 1-6 i 9]. Kraków: Wydawnictwo Instytutu Języka Polskiego PAN. ISBN 83-85579-29-X.