Czesław Kopański

Czesław Henryk Kopański

podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1898 Lwów
Data i miejsce śmierci	1967 Londyn
Przebieg służby
Lata służby	1916 - 1947
Siły zbrojne	Legiony Polskie Wojsko Polskie II RP
Jednostki	5 Pułk Piechoty (LP) 3 Dywizja Piechoty Legionów 1 Morski Batalion Strzelców Samodzielna Grupa Operacyjna „Śląsk” Armia „Pomorze”
Stanowiska	szef sztabu dywizji dowódca batalionu piechoty zastępca dowódcy pułku kwatermistrz armii
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa kampania wrześniowa
Odznaczenia

Ppłk Czesław Kopański podczas święta 49 HPS 19 lipca 1938

Czesław Henryk Kopański (ur. 13 lipca 1898, zm. 1967) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach 5 pułku piechoty Legionów Polskich.

3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 i 1489. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W 1923 pełnił służbę w 72 pułku piechoty w Radomiu. 18 lutego 1928 awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 i 160. lokatą w korpusie oficerów piechoty. 5 stycznia 1931 został powołany do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu Normalnego. Z dniem 1 listopada 1932, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do dowództwa 3 Dywizji Piechoty Legionów w Zamościu na stanowisko szefa sztabu. 27 czerwca 1935 awansował do stopnia podpułkownika ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 i 33. lokatą w korpusie oficerów piechoty. W listopadzie 1935 został mianowany dowódcą 1 Morskiego Batalionu Strzelców w Wejherowie. W marcu 1938 został przeniesiony na stanowisko zastępcy dowódcy 49 Huculskiego Pułku Strzelców w Kołomyi. Przeniesienie nastąpiło na wniosek Ministra Spraw Wojskowych, generała dywizji Tadeusza Kasprzyckiego, który zamierzał wykorzystać go w „akcji szlachty zagrodowej” w Małopolsce Wschodniej. Do jesieni 1938 roku pełnił obowiązki dowódcy pułku z uwagi na to, że wyznaczony równocześnie na to stanowisko podpułkownik Władysław Ziętkiewicz „czasowo został zatrzymany na funkcji w PUWFiPW”. We wrześniu i październiku 1938 był szefem sztabu Samodzielnej Grupy Operacyjnej „Śląsk”, która dokonała rewindykacji Zaolzia. Następnie z ramienia ówczesnego Ministra Spraw Zagranicznych Józefa Becka uczestniczył w rokowaniach z Czechosłowacją toczących się w Pradze. Do grudnia 1938, na wniosek Kazimierza Papée, brał udział w pracach Komisji Delimitacyjnej na odcinku morawsko-śląskim, jako jej przewodniczący. W okresie od grudnia 1938 roku do marca 1939 był słuchaczem kursu doskonalącego dla oficerów dyplomowanych przy Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. W międzyczasie, w styczniu 1939 w Warszawie, obowiązki dowódcy 49 Huculskiego Pułku Strzelców przekazał podpułkownikowi Karolowi Hodale. W trzeciej dekadzie marca 1939 został przydzielony do Inspektoratu Armii w Toruniu na stanowisko kwatermistrza Armii „Pomorze”. 1 sierpnia 1939 objął nowo utworzone stanowisko kwatermistrza w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu. W kampanii wrześniowej walczył na stanowisku kwatermistrza Armii „Pomorze”. Po wojnie pozostał na emigracji. Mieszkał w Londynie.

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari
• Krzyż Niepodległości
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (25 stycznia 1939)
• Krzyż Walecznych – czterokrotnie (po raz pierwszy w 1922)
• Złoty Krzyż Zasługi

Bibliografia

• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
• Czesław Kopański, Relacja kwatermistrza Armii „Pomorze” Wrzesień 1939 rok, sporządzona w Londynie 12 grudnia 1961 roku, Instytut Polski i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie, sygn. B.I.25/C.