Dolna-Belwederska
52°12′09″N 21°02′03″E/52,202500 21,034167| Osiedle Warszawy | |
 Widok na osiedle od południa wzdłuż ul. Belwederskiej | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miasto | |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°12′09″N 21°02′03″E/52,202500 21,034167
| |
Dolna-Belwederska[1] lub Belwederska[2][3] – osiedle w dzielnicy Mokotów w Warszawie.
Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]
Osiedle Dolna-Belwederska położone jest na stołecznym Mokotowie, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Sielce[4][5]. Jest usytuowane w rejonie ulic Dolnej, Piaseczyńskiej i Belwederskiej[2][1][6]. Część budynków znajduje się po przeciwnej stronie Belwederskiej[3].
Wybudowano je w latach 1965–1967 według projektu Kazimierza Goławskiego i Eleonory Sekreckiej[1][3]. Przy wznoszeniu zastosowano technologię wielkoblokową „Ż”[2]. Powstało siedem jedenastokondygnacyjnych punktowców: cztery w trójkącie Piaseczyńska–Dolna–Belwederska pod adresami ul. Dolna 2A i 4, ul. Belwederska 3 oraz 5/7, dwa w rejonie ulicy Ludwika Nabielaka: Belwederska 14 i Nabielaka 2 oraz jeszcze jeden przy ulicy Tureckiej 3, który powstał jako ostatni w miejscu rozebranych ruin willi Władysława Sikorskiego[3][4]. Przed budynkiem ustawiono popiersie generała[3].
Osiedle stanowi część zespołu Dolna-Piaseczyńska-Sobieskiego[6][2] o łącznej powierzchni 20 ha[2]. W jego skład wchodzą także osiedla Dolna-Sobieskiego i Dolna-Piaseczyńska[2][1]. Cały kompleks składa się z 2830 mieszkań, zaprojektowanych dla ok. 10 tys. osób[2]. Zaplanowano też szkołę podstawową, przedszkole, żłobek i pawilony handlowe[2].
Budynek przy ul. Belwederskiej 3 znalazł się wśród dziesięciu nominowanych obiektów w konkursie Mister Warszawy za 1965 rok[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 58. OCLC 831027217.
- ↑ a b c d e f g h Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 141, ISBN 83-01-08836-2.
- ↑ a b c d e Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 70. ISBN 83-85028-56-0.
- ↑ a b Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2021-11-11].
- ↑ Rada Gminy Warszawa-Centrum, Uchwała Nr 389/XXXVI/96 Rady Gminy Warszawa-Centrum z dnia 19 września 1996 r. [online]
- ↑ a b Rada miasta stołecznego Warszawy, Uchwała nr XXV/697/2020 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, 30 stycznia 2020, s. 39.
- ↑ Krystyna Krzyżakowa, Mister Warszawy po raz siódmy, „Stolica” (47 (937)), Warszawa, 21 listopada 1965, s. 3, ISSN 0039-1689.
