Chełmska (osiedle)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chełmska
Osiedle Warszawy
Ilustracja
Widok na osiedle od północnego zachodu
Państwo

 Polska

Województwo

 mazowieckie

Miasto

Warszawa

Położenie na mapie Warszawy
Mapa konturowa Warszawy, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Chełmska”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Chełmska”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Chełmska”
Ziemia52°12′05″N 21°02′11″E/52,201389 21,036389

Chełmska[1] lub Chełmska-Sobieskiego[2]osiedle mieszkaniowe w dzielnicy Mokotów w Warszawie.

Położenie i charakterystyka[edytuj | edytuj kod]

Osiedle Chełmska położone jest na stołecznym Mokotowie, na obszarze Miejskiego Systemu Informacji Sielce[3][4], w południowo-wschodnim narożniku ulic Chełmskiej i Jana III Sobieskiego[2][3].

Osiedle wybudowano w latach 1960–1963 według projektu Zygmunta Lewańskiego i W. Witkowskiego z „Miastoprojektu Stolica Południe”[5][6][7][8]. Składa się z czterech dziewięciokondygnacyjnych bloków mieszkalnych pod adresami ul. Chełmska 25A, 27 i 31 oraz ul. Sobieskiego 114[2][3]. Mieszczą one 231 mieszkań, a kubatura budynków wynosi 38 529 m³[5]. Do wznoszenia użyto technologii cegły żerańskiej[8]. Zabudowę uzupełniają pawilony handlowe oraz szkoła[2]: CLXIV Liceum Ogólnokształcące Mistrzostwa Sportowego[9].

Inwestorem osiedla była Dyrekcja Rozbudowy Miasta Warszawa Południe, a generalnym wykonawcą PBM „Stolica”[8]. Osiedle weszło pod zarząd Spółdzielni Mieszkaniowa „Energetyka”[8].

Wzniesiony w latach 1962–1963[6] budynek mieszkalny przy ul. Sobieskiego 114 uzyskał tytuł Mistera Warszawy za 1963 rok w konkursie organizowanym przez „Życie Warszawy[8]. Mieści 45 mieszkań przewidzianych dla 170 osób[8]. Kubatura budynku to 9700 m³[8]. W uzasadnieniu przyznania nagrody stwierdzono, iż prawidłowo zaplanowano technologię i sposób konstrukcji budynku, a „architekturę cechuje powściągliwość i zdyscyplinowanie”[8]. Zwrócono także uwagę na osiągnięte wskaźniki pracochłonności i kosztów[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Rada miasta stołecznego Warszawy, Uchwała nr XXV/697/2020 Rady miasta stołecznego Warszawy z dnia 16 stycznia 2020 r. w sprawie zasad i warunków sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń, „Dziennik Urzędowy Województwa Mazowieckiego”, 30 stycznia 2020, s. 39.
  2. a b c d Lech Chmielewski: Przewodnik warszawski. Gawęda o nowej Warszawie. Warszawa: Agencja Omnipress i Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnicze „Rzeczpospolita”, 1987, s. 70. ISBN 83-85028-56-0.
  3. a b c Główny Urząd Geodezji i Kartografii: Geoportal krajowy. geoportal.gov.pl. [dostęp 2023-05-06].
  4. Rada Gminy Warszawa-Centrum, Uchwała Nr 389/XXXVI/96 Rady Gminy Warszawa-Centrum z dnia 19 września 1996 r. [online]
  5. a b Barbara Opławska i inni, Warszawskie osiedla ZOR, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1968, s. 152.
  6. a b Juliusz A. Chrościcki, Andrzej Rottermund: Atlas architektury Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1977, s. 196. OCLC 831027217.
  7. Barbara Petrozolin-Skowrońska (red.), Encyklopedia Warszawy, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 792, ISBN 83-01-08836-2.
  8. a b c d e f g h i Krystyna Krzyżakowa, Mister Warszawy 1963, „Stolica” (45 (831)), Warszawa, 10 listopada 1963, s. 7, ISSN 0039-1689.
  9. Kontakt. CLXIV Liceum Ogólnokształcące Mistrzostwa Sportowego [online] [dostęp 2023-05-06].