Drużynowe otwarte mistrzostwa Europy seniorów w brydżu sportowym

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Seniorów w brydżu sportowym (European Open Bridge Championships - Seniors) - zawody brydżowe teamów w kategorii seniorów w których startować mogą zawodnicy w wieku powyżej 60 lat ze wszystkich krajów (nie tylko europejskich) bez ograniczenia liczby zawodników z jednego kraju. Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy Seniorów wchodzą w skład Otwartych mistrzostw Europy odbywające się w latach nieparzystych. W latach parzystych odbywają się Drużynowe mistrzostwa Europy. Zawody zostały wpisane do kalendarza EBL od roku 2003 dzięki staraniom ówczesnego Prezydenta EBL Gianarrigo Rona[1].

Formuła zawodów[edytuj | edytuj kod]

  • W Drużynowych Otwartych Mistrzostwach Europy Seniorów w brydżu sportowym może wziąć udział dowolna liczba drużyn (teamów);
  • W drużynie mogą występować zawodnicy z różnych krajów (nie tylko europejskich);
  • Nie ma ograniczenia na liczbę zawodników z jednego kraju;
  • Wszyscy zawodnicy drużyny muszą ukończyć 60 lat w roku rozgrywania zawodów;
  • W pierwszej fazie drużyny rozgrywają mecze każdy z każdym w grupach;
  • Najlepsze zespoły każdej grupy awansują do fazy pucharowej - ćwierćfinały, półfinały i finał;
  • Zwycięzcy zawodów otrzymują złoty medal oraz tytuł Mistrza Europy;
  • Drużyna, która przegrała w finale otrzymuje srebrny medal;
  • W niektórych zawodach (5) był rozgrywany mecz o 3 miejsce. W pozostałych zawodach brązowe medale przyznano dwóm drużynom, które przegrały w półfinałach.

Podsumowanie medalowe[edytuj | edytuj kod]

Poniższa tabela pokazuje zdobycze medalowe poszczególnych krajów. Jeśli w drużynie, która zdobyła medal byli zawodnicy z kilku krajów, to każdemu z krajów zostaje przyznany medal - bez względu na liczbę zawodników z danego kraju w drużynie.

Po najechaniu kursorem nad liczbę medali wyświetli się wykaz zawodów (następna tabela), na których te medale zostały zdobyte.

Drużynowe Otwarte Mistrzostwa Europy
Seniorzy
Podsumowanie medalowe
(stan na: 27 czerwca 2013, edycje 1..6)
F Kraj Złotych Srebrnych Brązowych
Anglia Anglia 1 1
Austria Austria 1
Bułgaria Bułgaria 1
Dania Dania 1
Francja Francja 2 1
Izrael Izrael 1 3
Kanada Kanada 1
Norwegia Norwegia 1
Polska Polska 1 1 3
Szwajcaria Szwajcaria 1
Szwecja Szwecja 1 1
Stany Zjednoczone USA 1 3
Włochy Włochy 2 1 2
Razem 8 7 16


Wyniki (medalowe) poszczególnych zawodów[edytuj | edytuj kod]

Otwarte Mistrzostwa Europy. Teamy. Kategoria Seniorów.
Lp M Zespół i skład
6: 2013, 06-15..29, Ostenda, (Belgia), 23 zespoły[2]
1 Szwecja Lavec:
Peter Billgren, Sven-Olov Flodqvist, Mats Pettersson, Björn Sanzen
2 Austria Hansen:
Heinrich Berger, Renate Hansen, Hubert Obermair, Franz Terraneo
3 Włochy Bardin:
Antonio Bardin, Franco Garbosi, Luigina Gentili, Carlo Maria Gentili, Silvio Tosi, Paolo Uggeri
5: 2011, 06-17..07-02, Poznań, (Polska), 18 zespołów[3]
1 Francja Grenthe:
Patrick Grenthe, Guy Lasserre, Francois Leenhardt, Patrice Piganeau, Philippe Poizat, Philippe Vanhoutte
2 Pharon:
Szwecja Hans Göthe, Anglia Paul Hackett, Anglia Gunnar Hallberg, Anglia David Price, Anglia Colin Simpson, Anglia Tony Waterlow
3 Kutner:
Polska Marek Borewicz, Polska Jacek Stasica, Polska Włodzimierz Wala, Szwajcaria Roger Kutner
4: 2009, 06-12..27, San Remo, (Włochy), 27 zespołów[4]
1 Miroglio:
Włochy Andrea Buratti, Włochy Amedeo Comella, Włochy Giulio Bongiovanni, Polska Apolinary Kowalski, Polska Jacek Romański
2 Bułgaria Bulgaria Seniors:
Christo Czawdarow, Georgi Gramatikow, Mirolub Markow, Donczo Petkanow, Coło Cołow, Stoju Darakcziew
3 Polska Goraco:
Roman Kierznowski, Mirosław Miłaszewski, Włodzimierz Wala, Stefan Szenberg
3 Winantalya:
Stany Zjednoczone Sam Lev, Izrael Jeszajahu Lewit, Izrael Pinhas Romik, Izrael Adrian Schwartz, Izrael Rami Sheinman, Izrael Amos Kaminski
3: 2007, 06-15..30, Antalya, (Turcja), 19 zespołów[5]
1 Kaminski:
Izrael Amos Kaminski, Izrael Jeszajahu Lewit, Izrael Pinhas Romik, Izrael Adrian Schwartz, Izrael Rami Sheinman, Stany Zjednoczone Sam Lev
2 Francja France Seniors:
Patrick Grenthe, Patrice Piganeau, Jean Marie Py, Jean-Louis Stoppa, Francois Stretz, Philippe Vanhoutte
3 Markowicz:
Polska Aleksander Jezioro, Polska Julian Klukowski, Polska Jerzy Zaremba, Stany Zjednoczone Wiktor Markowicz, Stany Zjednoczone Victor Melman, Izrael Szelomo Zeligman
3 Norwegia Sorvoll:
Erik Bolviken, Tormod Clemetsen, Harald Nordby, Jostein Sorvoll
2: 2003, 06-16..07-02, Arona, (Hiszpania), 18 zespołów[6]
1 Włochy Fornaciari:
Adriano Abate, Franco Baroni, Ezio Fornaciari, Carlo Mariani, Fabrizio Orelli, Marco Ricciarelli
2 Polska Szenberg:
Krzysztof Antas, Tadeusz Kaczanowski, Mirosław Miłaszewski, Stefan Szenberg
3 Rand
Izrael Avi Arvatz, Izrael Nisan Rand, Izrael Menachem Ravid, Kanada John Carruthers, Niemcy Göran Mattsson, Anglia Bill Pencharz
3 Stany Zjednoczone Hollman:
Grant Baze, Bruce Ferguson, Garey Hayden, Robert Hollman, Alan Sontag
1: 2003, 06-14..28, Mentona, (Francja), 29 zespołów[7]
1 Francja Adad:
Pierre Adad, Maurice Aujaleu, Guy Lasserre, Francois Leenhardt, Philippe Poizat, Gerard Salliere
2 Włochy Fornaciari:
Adriano Abate, Franco Baroni, Ezio Fornaciari, Fabrizio Morelli, Marco Ricciarelli, Antonio Vivaldi
3 Dania Dahl:
Flemming Dahl, Peter Lund, Steen Moller, Georg Norris, Ole Werdelin, Stig Werdelin
3 Włochy Santolini:
Al Brilli, Li Cohen, Paolo Giove, Antonio Latessa, Anselmo Santolini, Pietro Sbarigia

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. European Open Bridge Championships. [dostęp 2013-01-15]. (ang.).
  2. EBL: 6th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Results. [dostęp 2013-06-27]. (ang.).
  3. EBL: 5th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. [dostęp 2013-01-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-03-26)]. (ang.).
  4. EBL: 4th EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. 2007. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  5. EBL: 3rd EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. 2007. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  6. EBL: 2nd EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. 2007. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).
  7. EBL: 1st EUROPEAN OPEN CHAMPIONSHIPS • Days and Rounds. 2003. [dostęp 2011-11-04]. (ang.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]