Dylewo (Białoruś)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dylewo
Дылева
Дылево
Ilustracja
Miejsce po kościele (1900)
Państwo

 Białoruś

Obwód

 grodzieński

Rejon

lidzki

Sielsowiet

Wawiórka

Populacja
• liczba ludności


49
(2009)

Kod pocztowy

231290

Położenie na mapie obwodu grodzieńskiego
Mapa konturowa obwodu grodzieńskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Dylewo”
Położenie na mapie Białorusi
Mapa konturowa Białorusi, po lewej znajduje się punkt z opisem „Dylewo”
Położenie na mapie Polski w 1939
Mapa konturowa Polski w 1939, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Dylewo”
Ziemia53°47′23″N 25°00′15″E/53,789722 25,004167

Dylewo (biał. Дылева, Dylewa; ros. Дылево, Dylewo) – wieś na Białorusi, w obwodzie grodzieńskim, w rejonie lidzkim, w sielsowiecie Wawiórka.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Początkowo nazywała się Wawiórka Mała[1]. Należała do Wielkiego Księstwa Litewskiego. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów Dylewo leżało w województwie wileńskim, w powiecie lidzkim[2].

Odpadła od Polski w wyniku III rozbioru. W XIX i w początkach XX w. wieś, okolica szlachecka i chutor własności rządowej, położone w Rosji, w guberni wileńskiej, w powiecie lidzkim, w gminie Wasiliszki.

W dwudziestoleciu międzywojennym wieś (okolica) i zaścianek leżące w Polsce, w województwie nowogródzkim, w powiecie lidzkim, w gminie Myto/Wawiórka[3]. W 1921 wieś liczyła 185 mieszkańców, zamieszkałych w 37 budynkach, wyłącznie Polaków. 182 mieszkańców było wyznania rzymskokatolickiego i 3 prawosławnego. Zaścianek liczył 39 mieszkańców, zamieszkałych w 6 budynkach, wyłącznie Polaków wyznania rzymskokatolickiego[3].

Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.

Parafia[edytuj | edytuj kod]

Od co najmniej XV w. istniała tu parafia katolicka, w 1568 przejęta przez kalwinów. W 1648 dzięki misji jezuickiej powróciła do katolicyzmu, jednak jeszcze w I poł. XVII w. została zniesiona przez biskupa wileńskiego Abrahama Woynę i włączona do parafii w Wawiórce[1][2][4]. Kościół istniał jeszcze w 1881[5], rozebrany najprawdopodobniej przed 1900.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Michał Szymielewicz. Zabytkowe kamienie. „Ziemia Lidzka”. 10, s. 111, X 1937. 
  2. a b Andrzej Rybak: Dekanat lidzki w 1784 roku w świetle opisów parafii. Uniwersytet w Białymstoku, s. 106–110.
  3. a b Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom VII – Województwo Nowogródzkie. Warszawa: Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, 1923.
  4. Wawiórka. Słowo Życia. [dostęp 2022-12-07]. (pol.).
  5. Dylewo, pow. lidzki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 245.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]