Przejdź do zawartości

Elon (Izrael)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Eilon)
Elon
‏אילון‎
Ilustracja
Widok na kibuc Elon
Państwo

 Izrael

Dystrykt

Północny

Poddystrykt

Akka

Samorząd Regionu

Matte Aszer

Wysokość

306 m n.p.m.

Populacja (2011)
• liczba ludności


937

Kod pocztowy

22845

Położenie na mapie Dystryktu Północnego
Mapa konturowa Dystryktu Północnego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Elon”
Położenie na mapie Izraela
Mapa konturowa Izraela, u góry znajduje się punkt z opisem „Elon”
Ziemia33°03′49″N 35°13′14″E/33,063611 35,220556
Strona internetowa

Elon (hebr. אילון) – kibuc położony w Samorządzie Regionu Matte Aszer, w Dystrykcie Północnym, w Izraelu. Członek Ruchu Kibuców (HaTenoa’a HaKibbutzit).

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Kibuc Elon jest położony na wysokości 306 metrów n.p.m. w górzystej okolicy północno-zachodniej części Górnej Galilei. Leży na północno-zachodnim skraju zboczy góry Har HaGlili (551 m n.p.m.). Na północy przebiega wadi strumienia Becet, za którym wznosi się wysoka na 200 metrów skarpa Wyżyny Adamit (ok. 460 m n.p.m.). Na północnym wschodzie jest wadi strumienia Galil, za którym wznosi się góra Har Uchman (451 m n.p.m.). Na południu przepływa strumień Cuva, i dalej wadi strumienia Keziw, za którym jest położony zamek Montfort. Okoliczny teren opada w kierunku zachodnim do wzgórz Zachodniej Galilei. Położone wokół wzgórza są zalesione. W otoczeniu Elon znajdują się kibuce Adamit i Gaton, moszawy Ja’ara, Zarit, Szomera, Ewen Menachem, Goren, En Ja’akow, Manot i Awdon, wsie komunalne Gornot ha-Galil i Micpe Hilla, oraz arabska wieś Aramisza. Na północny wschód od kibucu znajduje się baza wojskowa Szomera.

Podział administracyjny

[edytuj | edytuj kod]

Elon jest położony w Samorządzie Regionu Matte Aszer, w Poddystrykcie Akka, w Dystrykcie Północnym.

Demografia

[edytuj | edytuj kod]

Stałymi mieszkańcami kibucu są wyłącznie Żydzi. Tutejsza populacja jest świecka[1][2]:


Źródło danych: Central Bureau of Statistics.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Mieszkańcy kibucu Elon około 1940 roku

Na początku XX wieku tutejszą ziemię wykupił od arabskich właścicieli Żydowski Fundusz Narodowy. Grupa założycielska kibucu zawiązała się w 1935 roku w Petach Tikwie. W jej skład wchodzili członkowie młodzieżowej organizacji syjonistycznej Ha-Szomer Ha-Cair, którzy przeszli szkolenie w Polsce. W październiku 1938 roku Żydowski Fundusz Narodowy przekazał im 40 hektarów ziemi w tej okolicy. Dzięki temu założyli kibuc, który był typową osadą obronną z wieżą strażniczą i obronną palisadą. W owym czasie trwało arabskie powstanie w Palestynie, i nowy kibuc został kilkakrotnie ostrzelany przez Arabów[3]. Mieszkańcy prowadzili prace rekultywacji okolicznych skalistych gruntów, rozwijając przy tym nowe metody rolnictwa w trudnych górskich warunkach. Największą trudnością był jednak niedobór pitnej wody, którą dostarczano z pobliskiego strumienia Becet. Na tablicy ogłoszeń wisiało wówczas następujące ogłoszenie:

„Członkowie proszeni są o korzystanie co najwyżej z 4 szklanek wody dziennie.”[4]

Niektórzy mieszkańcy szybko zdali sobie sprawę, że działalność rolnicza nie przynosi wystarczających dochodów, by uzyskać samowystarczalność ekonomiczną. Z tego powodu zaczęli bardzo szybko poszukiwać nowych źródeł dochodu, prowadząc różnorodną działalność rzemieślniczą i produkcyjną. Gdy w 1944 roku kibuc odwiedził przywódca ruchu syjonistycznego Chaim Weizman, powiedział on:

„Widzę, że nie macie surowców, ale macie jedną bezcenną substancję i jest nią człowiek, który tutaj w górach zwrócił się w stronę działalności produkcyjnej. Jest to niesamowite nawet dla Szwajcarii, która dobrze rozwija się w dziedzinie przemysłu.”[4]

Przyjęta 29 listopada 1947 roku Rezolucja Zgromadzenia Ogólnego ONZ nr 181 przyznała ten obszar państwu arabskiemu[5]. Mieszkańcy zdecydowali się jednak na pozostanie w swoim kibucu, i gdy kilka dni później wybuchła wojna domowa w Palestynie, zostali całkowicie odcięci od pozostałej żydowskiej społeczności w Brytyjskim Mandacie Palestyny. W rejonie kibucu działały siły Arabskiej Armii Wyzwoleńczej, które sparaliżowały żydowską komunikację w prawie całej Galilei. Podczas trwającego sześć miesięcy oblężenia kibucu zorganizowano udaną operację ewakuowania wszystkich dzieci (przewieziono je do Hajfy). Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w październiku 1948 roku Izraelczycy przeprowadzili operację „Hiram”, w trakcie której oczyszczono okolicę z arabskich milicji i zniesiono blokadę kibucu Elon[4]. Po wojnie nastąpiła rozbudowa kibucu, a nowi mieszkańcy wzmocnili jego siłę gospodarczą. Bliskie sąsiedztwo granicy libańskiej powodowało, że kibuc wielokrotnie padał ofiarą ostrzału prowadzonego przez terrorystów z terytorium Libanu. W latach 90. XX wieku kibuc przeżywał poważne trudności finansowe, które doprowadziły do przeprowadzenia w 2000 roku procesu częściowej prywatyzacji i restrukturyzacji. W następnych latach w zachodniej części kibucu wybudowano nowe osiedle mieszkaniowe, którego domy zostały wystawione na sprzedaż[6].

Edukacja

[edytuj | edytuj kod]

Kibuc utrzymuje przedszkole. Starsze dzieci są dowożone do szkoły podstawowej i średniej w kibucu Kabri[7].

Kultura i sport

[edytuj | edytuj kod]

W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Znajduje się tutaj unikatowy ośrodek muzyczny Keszet Elon, w którym każdego roku uczy się około pięćdziesięciu młodych skrzypków z całego świata. Z obiektów sportowych jest basen pływacki, sala sportowa z siłownią, korty tenisowe oraz boisko do piłki nożnej.

Turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Kibuc stanowi dogodny punkt wypadowy do wycieczek po górach Górnej Galilei. W jego pobliżu znajdują się rezerwat przyrody strumienia Becet, rezerwat przyrody strumienia Keziw oraz zamek krzyżowców Montfort. W kibucu można wynająć pokoje noclegowe.

Gospodarka

[edytuj | edytuj kod]

Lokalna gospodarka opiera się na rolnictwie i sadownictwie. Uprawy obejmują banany, awokado, tytoń, ciecierzycę, bawełnę i winorośl. Dodatkowo przy kibucu jest ferma drobiu i stodoła bydła. Swoją działalność prowadzi tutaj spółka Eshet Eilon, produkująca systemy do sortowania i pakowania warzyw oraz owoców. Firma Mosaic Eilon produkuje ozdobne mozaiki.

Infrastruktura

[edytuj | edytuj kod]

W kibucu jest sklep wielobranżowy, ośrodek zdrowia, warsztat mechaniczny i stolarnia.

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]

Wzdłuż południowej granicy kibucu przebiega droga nr 899, którą jadąc na zachód, dojeżdża się do moszawu Ja’ara lub jadąc na wschód, dojeżdża się do moszawu Goren.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dane statystyczne z lat 1948-1995. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (hebr.).
  2. Dane statystyczne z lat 2001-2009. [w:] Israel Central Bureau of Statistics [on-line]. [dostęp 2013-04-26]. (hebr.).
  3. Jewish National Fund: Jewish Villages in Israel. Jerusalem: Hamadpis Liphshitz Press, 1949, s. 33.
  4. a b c Elon. [w:] Bet Alon [on-line]. [dostęp 2011-11-29]. (hebr.).
  5. Oficjalna mapa podziału Palestyny opracowana przez UNSCOP. [w:] United Nations [on-line]. 1948. [dostęp 2013-04-26]. (ang.).
  6. Elon. [w:] Rom Galil [on-line]. [dostęp 2013-04-27]. (hebr.).
  7. Elon. [w:] Galil Net [on-line]. [dostęp 2013-04-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (hebr.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]