Eugenio Giraldoni
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Eugenio Giraldoni (ur. 20 maja 1871 w Marsylii, zm. 23 czerwca 1924 w Helsinkach[1][2]) – włoski śpiewak operowy, baryton.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem śpiewaków Leone Giraldoniego i Caroliny Femi-Geraldoni, lekcje śpiewu pobierał od matki[1][2][3]. Zadebiutował na scenie w 1891 roku w Barcelonie jako Escamillo w Carmen[1][2][3]. Śpiewał m.in. w mediolańskiej La Scali i Teatro Costanzi w Rzymie[1][3]. W 1900 roku w Rzymie kreował rolę Scarpii podczas prapremierowego przedstawienia Toski Giacomo Pucciniego[1][2][3]. W tym samym roku w Mediolanie zagrał rolę tytułową we włoskiej premierze Eugeniusza Oniegina Piotra Czajkowskiego[2][3]. W 1904 roku debiutował w nowojorskiej Metropolitan Opera, kreując rolę Barnaby w Giocondzie[1][3]. W kolejnych latach występował m.in. w Buenos Aires, Genewie, Paryżu i Petersburgu[3]. W 1906 roku wystąpił w prapremierowym przedstawieniu opery Alberto Franchettiego La figlia di Iorio[2]. Do jego najsłynniejszych ról należała partia tytułowa w Borysie Godunowie Modesta Musorgskiego[1][2][3]. Po I wojnie światowej wycofał się ze sceny i osiadł w Helsinkach[2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 2 Conf–Gysi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 1284. ISBN 0-02-865527-3.
- ↑ a b c d e f g h The Grove Book of Opera Singers. Oxford: Oxford University Press, 2008, s. 192. ISBN 978-0-19-533765-5.
- ↑ a b c d e f g h i Lucjan Kydryński: Opera na cały rok. Kalendarium. T. 1. styczeń–czerwiec. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1989, s. 274. ISBN 83-224-0334-8.