Francesco Maria Sforza Pallavicino

Francesco Maria Sforza Pallavicino
	Kardynał diakon
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	28 listopada 1607 ; Rzym
Data i miejsce śmierci	5 czerwca 1667 ; Rzym
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Inkardynacja	jezuici
Kreacja kardynalska	9 kwietnia 1657; Aleksander VII
Kościół tytularny	San Salvatore in Lauro
	Multimedia w Wikimedia Commons

Francesco Maria Sforza Pallavicino SJ (ur. 28 listopada 1607 w Rzymie, zm. 5 czerwca 1667 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 28 listopada 1607 roku w Rzymie, jako syn Alessandra Pallaviciniego i Francesci Sforza^[1]. Studiował w Collegio Romano, gdzie uzyskał doktoraty z filozofii i teologii^[1]. Po przyjęciu święceń kapłańskich został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur, a w 1637 roku wstąpił do zakonu jezuitów^[1]. Następnie został wykładowcą i członkiem komisji mającej ocenić działalność Corneliusa Jansena (był jednym z nielicznych, który sprzeciwił się uznania tez jansenizmu za herezję)^[1]. 9 kwietnia 1657 roku został kreowany kardynałem in pectore^[2]. Jego nominacja na kardynała diakona została ogłoszona 10 listopada 1659 roku i nadano mu kościół tytularny San Salvatore in Lauro^[1]. Był również członkiem inkwizycji rzymskiej^[1]. Zmarł 5 czerwca 1667 roku w Rzymie^[1].

Wybrana twórczość[edytuj | edytuj kod]

Francesco Maria Sforza Pallavicino: I fasti sacri. Lecce: Argo, 2015. ISBN 978-88-8234-130-5.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Ermenegildo martire. Rzym: per gli eredi del Corbelletti, 1644.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Del bene libri quattro. Rzym: per gli eredi del Corbelletti, 1644.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Considerazioni sopra l'arte dello stile e del dialogo. Rzym: per gli eredi del Corbelletti, 1646.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Vindicationes Societatis Jesu, quibus multorum accusationes in eius Institutum, leges, palestre, mores refelluntur. Rzym: typis Dominici Manelphi, 1649. (łac.).
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Assertiones theologicæ, Rzym, 1649-1652.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: RP Sfortiæ Pallavicini... Disputationum in Iam IIæ d. Thomae Tomus I. Lyon: Sumpt. Philip. Borde, Laur. Arnaud & Cl. Rigaud, 1653. (łac.).
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Istoria del Concilio di Trento, scritta dal P. Sforza Pallavicino, della Compagnia di Giesù ove insieme di rifiutasi con testimonianze auterevoli un Istoria falsa divolgata nello stesso argomento sotto il nome di Pietro Soave Polano. T. 1. Rzym: nella Stamperia d'Angelo Bernabò dal Verme Erede del Manelfi, 1656.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Istoria del Concilio di Trento, scritta dal P. Sforza Pallavicino, della Compagnia di Giesù ove insieme di rifiutasi con testimonianze auterevoli un Istoria falsa divolgata nello stesso argomento sotto il nome di Pietro Soave Polano. T. 2. Rzym: nella Stamperia d'Angelo Bernabò dal Verme Erede del Manelfi, 1657.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Avvertimenti grammaticali per chi scrive in lingua italiana, 1661.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Arte della perfezione cristiana, divisa in tre libri. Rzym: ad instanza di Iacomo Antonio Celsi, libraro appresso al Collegio Romano, 1665.
Francesco Maria Sforza Pallavicino: Della vita di Alessandro VII, Prato, Nella Tipografia dei F.F. Giaccheti, 1839-1840, voll. 1-2.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Francesco Maria Sforza Pallavicino. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).
↑ Francesco Maria Sforza Pallavicino. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).

[FIU-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Francesco Maria Sforza Pallavicino. The Cardinals of the Holy Roman Church. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).

[hierarchy-2] Francesco Maria Sforza Pallavicino. catholic-hierarchy.org. [dostęp 2019-04-06]. (ang.).

[1]

[2]