Franciszek Ogarek

Franciszek Ogarek
	kapitan żandarmerii
Pełne imię i nazwisko	Franciszek Michał Ogarek
Data i miejsce urodzenia	17 września 1895 ; Żabno
Data i miejsce śmierci	1940 ; Kalinin
	Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	Wojsko Polskie
Jednostki	2 Dywizjon Żandarmerii
Stanowiska	kwatermistrz
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; II wojna światowa; kampania wrześniowa
	Odznaczenia

Franciszek Michał Ogarek (ur. 17 września 1895 w Żabnie, zm. w 1940 w Kalininie) – kapitan żandarmerii Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 17 września 1895 r. w Żabnie, w rodzinie Michała Jana i Marii^[1]. Uczył się w bocheńskim gimnazjum^[2], które ukończył w 1914 r., a następnie studiował medycynę^[3]. Otrzymał tytuł magistra. W 1919 r. był powiatowym dowódcą żandarmerii w Bochni. Przez wiele lat pełnił funkcję kwatermistrza 2 Dywizjonu Żandarmerii w Lublinie^[1]^[4]^[5]^[a].

W trakcie wojny obronnej Polski 1939 r. dostał się do niewoli radzieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Kalininie (obecnie Twer) i pogrzebany w Miednoje. Od 2 września 2000 roku spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Miednoje.

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia majora^[6]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[7]^[8].

Był mężem Weroniki Tropaczyńskiej-Ogarkowej (1909–1957), pisarki i działaczki ruchu ludowego i oświatowego, oraz ojcem Haliny Ogarek-Czoj, koreanistki(inne języki) (1931–2004)^[9].

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Medal Niepodległości – 29 grudnia 1933 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”^[10]
Srebrny Krzyż Zasługi
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Brązowy Medal za Długoletnią Służbę

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Wykaz literatury uzupełniającej: Franciszek Ogarek.

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

↑ Według niezweryfikowanych informacji porucznik Franciszek Ogarek był w 1919 r. inwalidą wojennym bez nogi, który został oficerem inspekcyjnym w Zakładzie Karnym w Nowym Wiśniczu, a w listopadzie 1920 r. – tamtejszym komendantem (z komentarza na FB). Jakiś Franciszek Ogarek był też w 1927 r. kierownikiem SRI Dowództwa Floty.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005, s. 635. ISBN 83-89474-06-9.
↑ Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Bochni za rok szkolny 1912. Kraków: 1912, s. 47.
↑ Ludwik Czerny. List zza oceanu. „Wiadomości Bocheńskie”. 2 (109), s. 29, 2016. Bochnia: Stowarzyszenie Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej. ISSN 1426-1952.
↑ Franciszek Michał Ogarek. timenote.info. [dostęp 2023-08-17].
↑ Kapitan żand.Franciszek Michał Ogarek. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-08-17].
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na na kolejne stopnie. /policja.pl. [dostęp 2023-08-17].
↑ Marek Minakowski: Franciszek Ogarek. sejm-wielki.pl. [dostęp 2023-08-17].
↑ Anna Diniejko. Wspomnienia o doktor Halinie Ogarek-Czoj (1931–2004). „Azja-Pacyfik”. T. 16, s. 231, 2013. Toruń: Towarzystwo Azji i Pacyfiku. ISSN 1643-692X. [dostęp 2023-08-17].
↑ M.P. z 1933 r. nr 27, poz. 41.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Kartka pocztowa, napisana 10 kwietnia 1916 roku przez jeńca wojennego.... Życie codzienne żołnierza piechoty Austro-Węgier. Facebook, 2019-10-30. [dostęp 2023-08-17]. (Kartka do Franciszka Ogarka na adres w Bochni, przeadresowania na szpital garnizonowy w Baden bei Wien.)
Przedwojenna wizytówka Franciszek Ogarek porucznik. archiwum.allegro.pl. [dostęp 2023-08-17]. (Data: 19.04.1919)
Kapitan Franciszek Ogarek, w 1939 r. kwatermistrz 2 Dywizjonu Żandarmerii (na zdjęciu wraz z żoną). Pinterest. [dostęp 2023-08-17].
Dzisiaj drugi kadr wykonany przed Posterunkiem Żandarmerii w Kraśniku 19.09.1936 roku, ze zbiorów Pana Jerzego Janusa. Kraśnik i okolice na starej fotografii. Facebook, 2020-03-19. [dostęp 2023-08-17]. (Kraśnik, 2 poł. l. 30 XX w. Posterunek Żandarmerii Wojskowej. Stoją od lewej: wachmistrz Franciszek Bałys – komendant posterunku, jego żona Maria z synem Zdzisławem, kapitan żandarmerii Franciszek Ogarek oraz żandarmi Kubina i Pietrzela.)
27.12.1937, Lublin, Polska. Kapitan Wojska Polskiego Franciszek Ogarek, z córką Halinką. Fot. NN. foto.karta.org.pl. [dostęp 2023-08-17].

[6] Według niezweryfikowanych informacji porucznik Franciszek Ogarek był w 1919 r. inwalidą wojennym bez nogi, który został oficerem inspekcyjnym w Zakładzie Karnym w Nowym Wiśniczu, a w listopadzie 1920 r. – tamtejszym komendantem (z komentarza na FB). Jakiś Franciszek Ogarek był też w 1927 r. kierownikiem SRI Dowództwa Floty.

[miednoje-1] Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Warszawa: Rada Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Oficyna Wydawnicza „Rytm”, 2005, s. 635. ISBN 83-89474-06-9.

[2] Sprawozdanie Dyrekcyi C. K. Gimnazyum w Bochni za rok szkolny 1912. Kraków: 1912, s. 47.

[3] Ludwik Czerny. List zza oceanu. „Wiadomości Bocheńskie”. 2 (109), s. 29, 2016. Bochnia: Stowarzyszenie Bochniaków i Miłośników Ziemi Bocheńskiej. ISSN 1426-1952.

[4] Franciszek Michał Ogarek. timenote.info. [dostęp 2023-08-17].

[5] Kapitan żand.Franciszek Michał Ogarek. ipn.gov.pl. [dostęp 2023-08-17].

[7] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[8] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na na kolejne stopnie. /policja.pl. [dostęp 2023-08-17].

[9] Marek Minakowski: Franciszek Ogarek. sejm-wielki.pl. [dostęp 2023-08-17].

[10] Anna Diniejko. Wspomnienia o doktor Halinie Ogarek-Czoj (1931–2004). „Azja-Pacyfik”. T. 16, s. 231, 2013. Toruń: Towarzystwo Azji i Pacyfiku. ISSN 1643-692X. [dostęp 2023-08-17].

[11] M.P. z 1933 r. nr 27, poz. 41.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[a]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]