Gemini 1

Gemini 1 (I, SC1)
Inne nazwy	Gemini-Titan I (GT-1), S00782
Indeks COSPAR	1964-018A
Państwo	Stany Zjednoczone
Zaangażowani	NASA
Rakieta nośna	Titan II GLV
Miejsce startu	Cape Canaveral Air Force Station
	Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	154 km
Apogeum	320,4 km
Okres obiegu	89 min
Nachylenie	32,59°
	Czas trwania
Początek misji	8 kwietnia 1964 16:00:01,69 UTC
Koniec misji	8 kwietnia 1964
Powrót do atmosfery	12 kwietnia 1964
	Wymiary
Kształt	zbliżony do stożka
Wymiary	długość: 5,6 m, średnica:3 m
Masa całkowita	5170 (3187 kg bez członu rakiety nośnej) kg
	Multimedia w Wikimedia Commons

Gemini 1, (również Gemini-Titan I, Gemini I lub GT-1) – pierwszy lot programu Gemini i jednocześnie pierwszy z dwóch lotów bezzałogowych w jego ramach.

Obserwowany z powietrza start rakiety Titan II GLV z misją Gemini I

Misja miała za zadanie przetestować sprawność rakiety nośnej, integralność statku Gemini i współpracę obu wymienionych komponentów. Zadaniami drugorzędnymi były:

pomiary nagrzewania się rakiety i statku podczas startu
pomiary osiągów rakiety
testy przełączania układów kierowania lotem
pomiary dokładności wejścia na orbitę
testy systemu wykrywania usterek

Poza tym zrealizowano szereg zadań związanych z procedurą startową, jak i umieszczeniem statku na orbicie oraz śledzeniem jego lotu przez stacje naziemne^[1].

Udana misja obejmowała wszystkie fazy lotu od startu do wejścia na orbitę.

Przebieg misji[edytuj | edytuj kod]

Start nastąpił tuż po 11 rano czasu miejscowego ze stanowiska startowego nr 19. Sześć minut później rakieta umieściła statek na orbicie. Była ona wyższa od zaplanowanej o 33,6 km z powodu przekroczenia prędkości o 22,5 km/h. Plan nie zakładał odłączenia statku od ostatniego członu rakiety, dlatego osiągnęły satelizację jako jeden obiekt. Złączenie z górnym stopniem rakiety uniemożliwiało kontrolowany powrót na Ziemię^[1]. Zgodnie z planem obserwacje i pomiary trwały przez 4 godziny i 50 minut. Misję zakończono po trzecim przejściu statku nad Przylądkiem Canaveral. W rzeczywistości po wykonaniu trzeciego okrążenia Ziemi statek pozostał na orbicie przez ponad trzy dni i zgodnie z założeniami po wejściu w atmosferę spłonął^[1].

Orbitujący zespół śledzono do jego ponownego wejścia w atmosferę nad Atlantykiem, po 64. okrążeniu Ziemi, 12 kwietnia 1964 roku. Pojazd przebył odległość 2 789 864 km w czasie 3 dni i 23 godzin^[1]. Odzyskania statku nie planowano. Z założenia miał spłonąć podczas powrotu na Ziemię^[1].

Ładunek[edytuj | edytuj kod]

Kapsuła została zbudowana z uwzględnieniem potrzeb misji bezzałogowej i nie zawierała systemów podtrzymywania życia^[1]. W miejscach przeznaczonych dla astronautów umieszczono niezależne zestawy pomiarowe, każdy o masie 180 kg. Zawierały one czujniki nacisku, ciśnienia, temperatury i przyspieszenia. Stanowiły one również balast.

Misja w liczbach[edytuj | edytuj kod]

liczba okrążeń: 68
start: 8 kwietnia 1964 r. godz 16:00:02
wodowanie: 12 kwietnia 1964
załoga: lot bezzałogowy
czas trwania lotu: 3 dni 23 godz.
przebyta odległość: 2 789 864 km
osiągnięta wysokość: 320,4 km
nachylenie orbity: 32,59°^[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Steve Whitfield: Gemini. Historia podboju Kosmosu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 10-13, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-761-8.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

[gemini-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k Steve Whitfield: Gemini. Historia podboju Kosmosu. Warszawa: Prószyński Media Sp. z o.o., 2012, s. 10-13, seria: Historia podboju Kosmosu. ISBN 978-83-7648-761-8.

[1]