Giacomo Aragall
 Jaume Aragall (po lewej) zostaje odznaczony przez prezydenta Pujola | |
| Imię i nazwisko |
Jaime Arajall y Garriga |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Pochodzenie | |
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Giacomo Aragall, właśc. Jaime Arajall y Garriga[1] (ur. 6 czerwca 1939 w Barcelonie[1][2]) – hiszpański śpiewak operowy, tenor.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Studiował u Francesco Puiga w Barcelonie i Vladimiro Badialego w Mediolanie[1][2]. W 1963 roku zdobył I nagrodę w konkursie im. Giuseppe Verdiego w Busseto, w tym samym roku zadebiutował na scenie w Wenecji jako Gaston w Jerozolimie Verdiego[1][2]. Przez następne trzy lata związany był kontraktem z mediolańską La Scalą[1]. W 1966 roku debiutował w Covent Garden Theatre w Londynie jako Książę Mantui w Rigoletcie oraz w Operze Wiedeńskiej jako Rodolfo w Cyganerii[2]. W roli Księcia Mantui wystąpił też po raz pierwszy w 1968 roku na deskach Metropolitan Opera w Nowym Jorku[1][2]. Gościnnie występował w Rzymie, Berlinie, Hamburgu, Chicago i San Francisco[2]. Zaśpiewał na ceremonii otwarcia letnich igrzysk olimpijskich 1992 w Barcelonie[2]. W 1994 roku wystąpił w paryskiej Opéra Bastille jako Cavaradossi w Tosce[2].
Do jego popisowych ról należały partie tytułowe w Fauście Gounoda i Don Carlosie Verdiego oraz role w operach Gaetano Donizettiego: Gennaro w Lukrecji Borgii i Fernando w Faworycie[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab, suplement. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1998, s. 15. ISBN 83-224-0492-1.
- ↑ a b c d e f g h Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 1 Aalt–Cone. New York: Schirmer Books, 2001, s. 103. ISBN 0-02-865526-5.