Guillermo Rigondeaux
 Rigondeaux (2012) | ||||||||||
| Pseudonim |
"El Chacal" | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Styl walki |
leworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa |
super kogucia | |||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||
| Liczba walk |
23 | |||||||||
| Zwycięstwa |
20 | |||||||||
| Przez nokauty |
13 | |||||||||
| Przez decyzje |
0 | |||||||||
| Porażki |
2 | |||||||||
| Nieodbyte |
1 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||
Guillermo Rigondeaux Ortiz (ur. 30 września 1980 w La Prueba) – kubański bokser. Dwukrotny złoty medalista olimpijski. Były mistrz świata WBA i WBO w wadze super koguciej.
Kariera amatorska[edytuj | edytuj kod]
Jako amator walczył w wadze koguciej i na wiele lat zdominował tę kategorię wagową. Po raz pierwszy olimpijskie złoto zdobył w 2000 w Sydney, cztery lata później obronił tytuł. Dwa razy był mistrzem świata (2001 i 2005) i wielokrotnie mistrzem Kuby. Na ringu amatorskim stoczył 370 pojedynków, z czego przegrał zaledwie 12, a ostatnie 142 pojedynki wygrał po rząd, ani razu nie przegrywając.
Poza tym wywalczył złote medale: igrzysk dobrej woli w 2001, igrzysk panamerykańskich w 2003, mistrzostw obu Ameryk w 2005 oraz igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów w 2006 roku[1][2].
Kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]
W lipcu 2007 Rigondeaux wraz z Erislandym Larą uciekł z kubańskiej ekipy podczas Igrzysk Panamerykańskich w Rio de Janeiro. Wkrótce grupa Arena Box poinformowała, że podpisali z nią zawodowe kontrakty. Kilka tygodni później obaj pięściarze zostali jednak zatrzymani przez brazylijską policję i deportowani na Kubę.
W maju 2009 roku Rigondeaux zadebiutował na ringu zawodowym, pokonując przed czasem Juana Noriegę. Kilkadziesiąt dni później Kubańczyk podpisał kontrakt z cenionym szkoleniowcem Freddie Roachem[3].
W swoim dziewiątym zawodowym pojedynku, 20 stycznia 2012 znokautował w szóstej rundzie Rico Ramosa, zdobywając pas WBA w wadze super koguciej[4].
19 lipca 2014 w Makau znokautował w pierwszej rundzie Tajlandczyka Sodo Kokietgyma.
31 grudnia 2014 w Osace, Kubańczyk obronił pasy WBO i WBA, wygrywając z Japończykiem Hisashim Amagasą (28-4-2) przez RTD w 11. rundzie[5].
9 grudnia 2017 roku w Madison Square Garden Theatre w Nowym Jorku przegrał przez techniczny nokaut z innym dwukrotnym złotym medalistą olimpijskim, Ukraińcem Wasylem Łomaczenko (10-1, 8 KO). Zdominowany przez swojego rywala, ostatecznie nie wyszedł do siódmej rundy[6].
14 sierpnia 2021 w Carson w walce o tytuł mistrza świata wagi koguciej federacji WBO przegrał z mistrzem John Riel Casimero (31-4, 21 KO). Sędziowie typowali: 115:113 Rigondeaux, 116:112 Casimero i 117:111 - stosunkiem głosów dwa do jednego na zwycięstwo Filipińczyka[7].
Starty olimpijskie[edytuj | edytuj kod]
- waga kogucia – złoto
- waga kogucia – złoto
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ BoxRec: Guillermo Rigondeaux. boxrec.com. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
- ↑ BoxRec: Guillermo Rigondeaux. boxrec.com. [dostęp 2023-03-03]. (ang.).
- ↑ Roach trenerem Rigondeaux. bokser.org.
- ↑ Rigondeaux znokautował Ramosa. Ringpolska.pl.
- ↑ RIGONDEAUX I SANTA CRUZ ZGODNIE TWIERDZĄ: CHCEMY TEJ WALKI. Bokser.org.
- ↑ Marcin Olkiewicz, ŚWIETNY ŁOMACZENKO STŁAMSIŁ I ZASTOPOWAŁ RIGONDEAUX! [online], www.bokser.org [dostęp 2017-12-10].
- ↑ Flaki z olejem- Casimero pokonał Rigondeaux. Ringpolska.pl.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
1904: 47,6–52,2 kg, 1908: 52,6 kg, 1920–1928: 50,8–53,5 kg, 1932–1936: 50,8–54 kg, 1948–2008: 51–54 kg, 2012: 52–56 kg
