Gustaw Łasak

Gustaw Łasak

płk. Gustaw Łasak
pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1940 Kobylany
Data i miejsce śmierci	9 stycznia 2002 Szczecin
Przebieg służby
Lata służby	1960-1998
Siły zbrojne	Ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	17 batalion saperów Akademia Sztabu Generalnego 19 batalion saperów 5 Brygada Saperów Wojewódzki Sztab Wojskowy w Szczecinie
Stanowiska	podchorąży OSWI dowódca plutonu saperów starszy pomocnik szefa sztabu szef sztabu słuchacz ASG szef saperów dywizji dowódca brygady saperów zastępca szefa WSzW
Późniejsza praca	Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego
Odznaczenia

Gustaw Łasak (ur. 10 grudnia 1940 w Kobylanach, zm. 9 stycznia 2002 w Szczecinie) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.

Życiorys

W latach 1960-1963 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Wojsk Inżynieryjnych im. gen. Jakuba Jasińskiego we Wrocławiu. Po ukończeniu szkoły przez siedem lat pełnił służbę w 17 batalionu saperów w Szczecinie na stanowisku dowódcy plutonu saperów, a następnie starszego pomocnika szefa sztabu. W latach 1970-1973 był słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie.

W 1973, po ukończeniu studiów i otrzymaniu tytułu oficera dyplomowanego, został wyznaczony na stanowisko szefa sztabu 19 batalionu saperów w Unieściu. W 1975 objął stanowisko szefa saperów 12 Dywizji Zmechanizowanej w Szczecinie, na którym zdobył bogate doświadczenie w szkoleniu pododdziałów oraz w organizacji i wykonywaniu zadań zabezpieczenia inżynieryjnego na szczeblu taktycznym. Będąc szefem saperów dywizji czynił wiele zabiegów o rozbudowę bazy do szkolenia inżynieryjnego w jednostkach 12 Dywizji Zmechanizowanej. Predyspozycje do pracy sztabowej spowodowały wyznaczenie go w 1977 na szefa sztabu 5 Brygady Saperów w Szczecinie, gdzie w pełni je potwierdził. W międzyczasie pełnił służbę w Polskiej Wojskowej Jednostce Specjalnej Doraźnych Sił Zbrojnych Organizacji Narodów Zjednoczonych na Bliskim Wschodzie (II i V zmiana).

W 1981 rozpoczął studia podyplomowe w Akademii Sztabu Generalnego. W następnym roku został wyznaczony na stanowisko dowódcy 5 Brygady Saperów, na którym wykazał wiele troski o dobre wyszkolenie pododdziałów brygady, rozbudowę bazy szkoleniowej i zaplecza technicznego. Z powodzeniem kierował również realizacją zadań na rzecz gospodarki narodowej i wojska. W 1986 objął stanowisko zastępcy szefa Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Szczecinie.

Oficer wytrwale zmierzający do wytkniętego celu, zaangażowany, opanowany, inteligentny, sympatyczny. Po zwolnieniu z wojska w 1998 pracował społecznie jako prezes koła Związku Byłych Żołnierzy Zawodowych i Oficerów Rezerwy Wojska Polskiego przy Wojewódzkim Sztabie Wojskowym w Szczecinie, a wolny czas najchętniej spędzał na działce. Interesował się historią starożytną. Zmarł 9 stycznia 2002 w Szczecinie. Pochowany 14 stycznia 2002 na cmentarzu Centralnym w Szczecinie.

Awanse

• podporucznik – 1963
• podpułkownik - 1977
• pułkownik – 1983

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski – 12 października 1984
• Srebrny Krzyż Zasługi
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” – 12 października 1983
• Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – 12 października 1983
• Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Medal ONZ „Służbie Pokoju”

Bibliografia

• Zdzisław Barszczewski, Władysław Jasieński: Sylwetki saperów. Warszawa: Dom Wydawniczy "Bellona", 2001. ISBN 83-11-09287-7.brak strony w książce