Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 1987 – bieg na 400 m mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 1987
Bieg na 400 m mężczyzn
Złoty medal

Stany Zjednoczone Antonio McKay

Srebrny medal

Kuba Roberto Hernández

Brązowy medal

Stany Zjednoczone Mike Franks

Bieg na 400 metrów mężczyzn – jedna z konkurencji biegowych rozgrywanych podczas halowych mistrzostw świata w hali Hoosier Dome w Indianapolis. Eliminacje i półfinały zostały rozegrane 6 marca, a bieg finałowy 7 marca 1987. Zwyciężył reprezentant Stanów Zjednoczonych Antonio McKay. Tytułu zdobytego na światowych igrzyskach halowych w 1985 nie bronił Thomas Schönlebe z Niemieckiej Republiki Demokratycznej.

Rezultaty[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano 4 biegi eliminacyjne, do których przystąpiło 21 biegaczy. Awans do półfinałów dawało zajęcie jednego z pierwszych dwóch miejsc w swoim biegu (Q). Skład półfinałów uzupełniło dwóch zawodników z najlepszym czasem wśród przegranych (q).
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[1][2].

Bieg 1

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Antonio McKay 47,33 Q
2 Wielka Brytania Paul Harmsworth 47,33 Q
3 Momcził Charizanow 47,44 q
4 Malezja Mohamed Nordin Jadi 50,34 NR[1][2]
5 Filipiny Isidro del Prado 50,49

Bieg 2

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Mike Franks 47,54 Q
2 Trynidad i Tobago Ian Morris 47,57 Q
3 Włochy Mauro Zuliani 47,67
4 Kenia David Kitur 47,90
5 Bahrajn Ahmed Hamada 49,15

Bieg 3

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Kuba Roberto Hernández 46,57 Q
2 Holandia Arjen Visserman 46,73 Q, NR[1][2]
3 Kenia John Anzrah 46,96 q, NR[1][2]
4 Bahamy Allan Ingraham 46,96 q, NR[1][2]
5 Nigeria Moses Ugbisie 47,47 q
6 Saint Vincent i Grenadyny Lenford O’Garro 49,84 NR[1][2]

Bieg 4

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Mark Henrich 47,35 Q
2 Barbados Elvis Forde 47,49 Q
3 Nigeria Sunday Uti 48,18
4 Egipt Ahmed Ghanem 48,25 NR[1][2]
5 Gambia Dawda Jallow 50,00 NR[1][2]

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano 2 biegi półfinałowe, w których wystartowało 12 biegaczy. Awans do finału dawało zajęcie jednego z trzech pierwszych miejsc w swoim biegu (Q).
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[3][4].

Bieg 1

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Trynidad i Tobago Ian Morris 46,69 Q
2 Kuba Roberto Hernández 46,74 Q
3 Holandia Arjen Visserman 46,89 Q
4 Mark Henrich 46,89
5 Kenia John Anzrah 47,35
6 Nigeria Moses Ugbisie 47,41

Bieg 2

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Antonio McKay 47,60 Q
2 Stany Zjednoczone Mike Franks 46,78 Q
3 Wielka Brytania Paul Harmsworth 46,97 Q
4 Bahamy Allan Ingraham 47,06
5 Momcził Charizanow 47,18
6 Barbados Elvis Forde 47,42

Finał[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[5][6].

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Antonio McKay 45,98
2 Kuba Roberto Hernández 46,09 NR[5][6]
3 Stany Zjednoczone Mike Franks 49,19
4 Trynidad i Tobago Ian Morris 46,57
5 Wielka Brytania Paul Harmsworth 46,59 PB[5]
6 Holandia Arjen Visserman 47,11

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]