Antonio McKay

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Antonio McKay
Ilustracja
Antonio McKay, Los Angeles 1984
Data i miejsce urodzenia

9 lutego 1964
Atlanta

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone
Igrzyska olimpijskie
złoto Los Angeles 1984 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m)
złoto Seul 1988 lekkoatletyka
(sztafeta 4 × 400 m (elim.))
brąz Los Angeles 1984 lekkoatletyka
(bieg na 400 m)
Mistrzostwa świata
złoto Rzym 1987 sztafeta 4 × 400 m
Halowe mistrzostwa świata
złoto Indianapolis 1987 bieg na 400 m
złoto Budapeszt 1989 bieg na 400 m
srebro Sewilla 1991 sztafeta 4 × 400 m

Antonio McKay (ur. 9 lutego 1964 w Atlancie) – amerykański lekkoatleta specjalizujący się w biegach sprinterskich, dwukrotny mistrz olimpijski w biegach sztafetowych 4 x 400 metrów (Los Angeles 1984, Seul 1988), brązowy medalista olimpijski w biegu na 400 metrów (Los Angeles 1984), dwukrotny halowy mistrz świata w biegu na 400 metrów (Indianapolis 1987, Budapeszt 1989).

Halowy rekordzista świata w biegu na 400 m z 1984 roku, z czasem 45,79.

W 1990 r. został zawieszony za stosowanie niedozwolonych środków dopingujących, jednakże po 3 miesiącach dyskwalifikacji został oczyszczony z zarzutów[1].

Sukcesy sportowe[edytuj | edytuj kod]

  • sześciokrotny halowy mistrz Stanów Zjednoczonych w biegu na 400 m – 1985, 1986, 1987, 1988, 1989, 1993[2]
Rok Miasto Zawody Konkurencja Wynik
1984 Los Angeles letnie igrzyska olimpijskie sztafeta 4 x 400 m
bieg na 400 m
złoty medal
brązowy medal
1986 Moskwa igrzyska Dobrej Woli bieg na 400 m złoty medal
1987 Rzym mistrzostwa świata sztafeta 4 x 400 m złoty medal
1987 Indianapolis halowe mistrzostwa świata bieg na 400 m złoty medal
1988 Seul letnie igrzyska olimpijskie sztafeta 4 x 400 m złoty medal[3]
1989 Budapeszt halowe mistrzostwa świata bieg na 400 m złoty medal
1991 Sewilla halowe mistrzostwa świata sztafeta 4 x 400 m srebrny medal

Rekordy życiowe[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. McKay's Ban Halted on Appeal
  2. United States Indoor Championships
  3. Udział w biegach eliminacyjnych, w finale nie startował

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]