Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 1987 – bieg na 60 m mężczyzn

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Halowe Mistrzostwa Świata w Lekkoatletyce 1987
Bieg na 60 m mężczyzn
Złoty medal

Stany Zjednoczone Lee McRae

Srebrny medal

Stany Zjednoczone Mark Witherspoon

Brązowy medal

Włochy Pierfrancesco Pavoni

Bieg na 60 metrów mężczyzn – jedna z konkurencji biegowych rozgrywanych podczas halowych mistrzostw świata w hali Hoosier Dome w Indianapolis. Eliminacje, półfinały i bieg finałowy zostały rozegrane 6 marca 1987. Pierwotnie zwyciężył reprezentant Kanady Ben Johnson, który tym samym obronił tytuł zdobyty na światowych igrzyskach halowych w 1985. W finale uzyskał wynik lepszy od halowego rekordu świata – 6,41 s. Jednak po igrzyskach olimpijskich w 1988 w Seulu Johnson został zdyskwalifikowany z powodu stosowania niedozwolonego dopingu. Unieważniono wszystkie jego wyniki od początku 1987[1]. W tej sytuacji mistrzem świata został drugi na mecie Lee McRae ze Stanów Zjednoczonych, który również został halowym rekordzistą świata z czasem 6,50 s[2].

Rezultaty[edytuj | edytuj kod]

Eliminacje[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano 6 biegów eliminacyjnych, do których przystąpiło 41 biegaczy. Awans do półfinałów dawało zajęcie jednego z pierwszych dwóch miejsc w swoim biegu (Q). Skład półfinałów uzupełniło czterech zawodników z najlepszym czasem wśród przegranych (q).
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[3][4].

Bieg 1

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Attila Kovács 6,76 Q
2 Saint Lucia John Albertie 6,91 NR[3][4]
3 Seszele Cyril Brioche 7,11 NR[3][4]
4 Liberia William George 7,38 NR[3][4]
1 Kanada Ben Johnson 6,60 Q, DQ
Nigeria Victor Edet DNS
Kuba Leandro Peñalver DNS
Algieria Mustapha Kamel Selmi DNS

Bieg 2

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Lee McRae 6,66 Q
2 Francja Antoine Richard 6,71 Q
3 Jamajka Rohan Wade 6,73 q, NR[3][4]
4 Kanada Rick Jones 6,77
5 Kuba Ricardo Chacón 6,79
6 Dominikana Esteban Carpio 6,92
7 Kenia Simeon Kipkemboi 7,12 NR[3][4]
Bahamy Fabian Whymns DNS

Bieg 3

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Mark Witherspoon 6,66 Q
2 Kuba Andrés Simón 6,69 Q
3 Senegal Charles-Louis Seck 6,74
4 Jamajka Greg Meghoo 6,88
5 Dania Lars Hummel 6,97
6 Antyle Holenderskie Julien Thode 7,00
7 Uganda Sunday Olweny 7,22 NR[3][4]
8 Zimbabwe Carl Chicksen 7,23 NR[3][4]

Bieg 4

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Christian Haas 6,66 Q
2 Francja Bruno Marie-Rose 6,67 Q
3 Wielka Brytania Mike McFarlane 6,78
4 Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych Neville Hodge 6,83 NR[3][4]
5 Trynidad i Tobago Dazel Jules 6,84
6 Saint Kitts i Nevis Earl Hazel 6,99 NR[3][4]
7 Liban Ziad Hanna 7,14 NR[3][4]
Nigeria Chidi Imoh DNS

Bieg 5

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Belgia Ronald Desruelles 6,64 Q
2 Li Tao 6,70 Q, NR[3][4]
3 Włochy Antonio Ullo 6,70 q
4 Wielka Brytania Elliot Bunney 6,72 q
5 Hiszpania José Javier Arqués 6,75
6 Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych Greg Barnes 6,85
7 Tajlandia Sumet Promna 7,07 NR[3][4]
8 Turks i Caicos Rodney Cox 7,27 NR[3][4]

Bieg 6

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Włochy Pierfrancesco Pavoni 6,64 Q
2 Walentin Atanasow 6,68 Q
3 Bermudy Bill Trott 6,69 q, NR[3][4]
4 Saint Vincent i Grenadyny Orde Ballantyne 7,05 NR[3][4]
5 Clifford Mamba 7,21 NR[3][4]
6 Anguilla Trevor Davis 7,21 NR[3][4]
Brazylia Robson da Silva DNS
Wybrzeże Kości Słoniowej Kouadio Otokpa DNS

Półfinały[edytuj | edytuj kod]

Rozegrano 2 biegi półfinałowe, w których wystartowało 16 biegaczy. Awans do finału dawało zajęcie jednego z czterech pierwszych miejsc w swoim biegu (Q).
Opracowano na podstawie materiału źródłowego[5][6].

Bieg 1

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Lee McRae 6,58 Q, PB[5]
2 Włochy Antonio Ullo 6,65 Q
3 Christian Haas 6,67 Q
4 Walentin Atanasow 6,67
5 Francja Antoine Richard 6,69
6 Kuba Andrés Simón 6,72
7 Attila Kovács 6,83
1 Kanada Ben Johnson 6,49 Q, DQ

Bieg 2

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Mark Witherspoon 6,60 Q
2 Włochy Pierfrancesco Pavoni 6,66 Q
3 Francja Bruno Marie-Rose 6,66 Q
4 Belgia Ronald Desruelles 6,67 Q
5 Li Tao 6,70 =NR[5][6]
6 Bermudy Bill Trott 6,71
7 Wielka Brytania Elliot Bunney 6,74
8 Jamajka Rohan Wade 6,81

Finał[edytuj | edytuj kod]

Opracowano na podstawie materiału źródłowego[7][8].

Miejsce Zawodnik Czas Uwagi
1 Stany Zjednoczone Lee McRae 6,50 WR[2][7][8]
2 Stany Zjednoczone Mark Witherspoon 6,54 PB[7]
3 Włochy Pierfrancesco Pavoni 6,59
4 Włochy Antonio Ullo 6,64
5 Belgia Ronald Desruelles 6,67
6 Christian Haas 6,68
Francja Bruno Marie-Rose 6,68
1 Kanada Ben Johnson 6,43 DQ

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. World Athletics Statistics Handbook. World Athletics Indoor Championships Belgrade 2022 [online], World Athletics, s. 57–58 [dostęp 2022-07-05] (ang.).
  2. a b Progression of IAAF World Records. 2015 Edition [online], IAAF, s. 410 [dostęp 2022-07-05] (ang.).
  3. a b c d e f g h i j k l m n o p q r World Athletics Indoor Championships Indianapolis (Hoosier Dome), IN, 06 Mar – 08 Mar 1987, 60 Metres men 06 Mar 1987 Results Heats [online], World Athletics [dostęp 2022-07-05] (ang.).
  4. a b c d e f g h i j k l m n o p q r Maik Richter, 1. Hallenweltmeisterschaften 06.–08.03.1987 in in Indianapolis / USA – Vorläufe – 60 Meter – Männer (06.03.1987) [online], maik-richter.de [dostęp 2022-07-05] (niem.).
  5. a b c World Athletics Indoor Championships Indianapolis (Hoosier Dome), IN, 06 Mar – 08 Mar 1987, 60 Metres men 06 Mar 1987 Results Semi-Final [online], World Athletics [dostęp 2022-07-05] (ang.).
  6. a b Maik Richter, 1. Hallenweltmeisterschaften 06.–08.03.1987 in in Indianapolis / USA – Semi-Finale – 60 Meter – Männer (06.03.1987 [online], maik-richter.de [dostęp 2022-07-05] (niem.).
  7. a b c World Athletics Indoor Championships Indianapolis (Hoosier Dome), IN, 06 Mar – 08 Mar 1987, 60 Metres men 06 Mar 1987 Results Final [online], World Athletics [dostęp 2022-07-05] (ang.).
  8. a b Maik Richter, 1. Hallenweltmeisterschaften 06.–08.03.1987 in in Indianapolis / USA – Finale – 60 Meter – Männer (06.03.1987 [online], maik-richter.de [dostęp 2022-07-05] (niem.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]