Przejdź do zawartości

Hennadij Żyzdyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Hennadij Żyzdyk
Pełne imię i nazwisko

Hennadij Afanasijowycz Żyzdyk

Data i miejsce urodzenia

27 stycznia 1927
gubernia kamieniec-podolska

Data i miejsce śmierci

23 grudnia 1991
Dniepropietrowsk

Wzrost

? cm

Pozycja

bramkarz

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1942–1943 Spartak Stalinabad
1945–1946 Dynamo Proskurów
1947–1952 Dynamo Winnica
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1958–196? Trubowyk Nikopol (asystent)
196?–1969 Krywbas Krzywy Róg (asystent)
1970–1972 Sachalin Jużnosachalińsk (dyrektor)
1973–1981 Kołos Nikopol (dyrektor)
1981–1988 Dnipro Dniepropetrowsk (dyrektor)
1989–1991 Metałurh Zaporoże (dyrektor)
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Hennadij Afanasijowycz Żyzdyk (ukr. Геннадій Афанасійович Жиздик, ros. Геннадий Афанасьевич Жиздик, Giennadij Afanasjewicz Żizdik; ur. 27 stycznia 1927 w guberni kamieniec-podolskiej, Ukraińska SRR, zm. 23 grudnia 1991 w Dniepropietrowsku) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji bramkarza, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

W 1942 rozpoczął karierę piłkarską w tadżyckiej drużynie Spartak Stalinabad. W 1944 poszedł na front, gdzie brał udział w operacjach wojskowych. Po zakończeniu II wojny światowej powrócił do domu. Najpierw występował w Dynamie Proskurów, a potem w Dynamie Winnica. W 1952 zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończenia kariery piłkarskiej rozpoczął pracę szkoleniową. W latach 1958–1969 pomagał trenować kluby Trubowyk Nikopol i Krywbas Krzywy Róg. Potem zajmował stanowisko dyrektora w klubie Sachalin Jużnosachalińsk. Od 1973 razem z trenerem Wołodymyrem Jemcem pracował w Kołosie Nikopol pełniąc funkcje prezesa i dyrektora klubu[1]. W 1979 doprowadził klub do zwycięstwa w Drugiej Lidze i awansu do Pierwszej Ligi (2. liga). W czerwcu 1981 razem z Jemcem przeniósł się do Dnipra Dniepropetrowsk, w którym objął stanowisko dyrektora klubu. Z nim w 1983 zdobył Mistrzostwo ZSRR. W czerwcu 1988 opuścił dniepropetrowski klub, a od 1989 pracował na stanowisku prezesa i dyrektora klubu Metałurh Zaporoże. 23 grudnia 1991 zmarł w Dniepropetrowsku[2].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]
  • mistrz ZSRR: 1983
  • brązowy medalista Mistrzostw ZSRR: 1984, 1985
  • mistrz Drugiej ligi ZSRR: 1979
  • zdobywca Pucharu "Złoty Kłos": 1974, 1975

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • nagrodzony tytułem Zasłużonego Trenera Ukraińskiej SRR: 1980
  • nagrodzony tytułem Zasłużonego Pracownika Kultury Fizycznej Ukraińskiej SRR: 1986
  • nagrodzony orderem Wojny Ojczyźnianej I stopnia, orderem Czerwonej Gwiazdy oraz medalami wojskowymi.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]