Historia budowy Rataj w Poznaniu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Historia budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej »Rataje«. Plany rozbudowy prawobrzeżnego Poznania powstały w latach 1945–1947. Na początku lat 50. XX wieku rozpisano konkurs na opracowanie projektów urbanistycznych tej części miasta. Prace zostały jednak przerwane z powodu pierwszeństwa innych projektów. Do zaniechanych koncepcji powrócono w latach 1958–1961. W 1962 został uchwalony „Plan ogólny zagospodarowania przestrzennego Poznania do roku 1980”, który przewidywał zabudowanie miasta na terenach Rataj i Winograd. Teren nowej dzielnicy ograniczony był Wartą (od zachodu), torami kolejowymi (od wschodu i południa) i jeziorem Malta (od północy). Historycznie istniały tam osady: Chartowo, Franowo, Rataje, Starołęka, Żegrze. Budowę rozpoczęto w 1966.

Założenie[edytuj | edytuj kod]

Koncepcja budowy dzielnicy Rataje (Pawuła, Piwowarczyk, Schmidt)

Plany rozbudowy prawobrzeżnego Poznania powstały w latach 1945–1947[1]. Na początku lat 50. XX wieku rozpisano konkurs na opracowanie projektów urbanistycznych tej części miasta. Prace zostały jednak przerwane z powodu pierwszeństwa innych projektów (m.in. odbudowa ze zniszczeń wojennych Śródmieścia) i w związku z tym ograniczenia funduszy na nowe osiedla, a także brakiem uzbrojenia terenów budowlanych. Zamierzenie budowlane Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” można porównać z budową Gdyni, Nowej Huty lub Nowych Tychów[a].

Do zaniechanych koncepcji, w myśl których Rataje miały się stać sypialnią dla robotników „Stomila” i Poznańskiej Fabryki Maszyn Żniwnych[2], powrócono w latach 1958–1961. Plan ogólny „Rataj” opracował zespół Regina Pawuła, Zdzisław Piwowarczyk, Jerzy Schmidt w 1960. 2 maja 1962 w Poznańskim Przedsiębiorstwie Projektowania Budownictwa Miejskiego „Miastoprojekt” utworzono pracownię zajmującą się budową nowej dzielnicy Rataje (pracownia „Rataje”). Kierownikiem pracowni został Jan Wellenger, wraz z nim zespół projektowy tworzyli Jerzy Schmidt i Józef Gorzalski (główni autorzy planu ogólnego nie zostali zaangażowani do tego projektu)[1].

Na początku lat 80. XX wieku podczas budowy Górnego Tarasu-Południe prace projektowe wykonywała także Spółdzielnia Projektowania i Usług Inwestycyjnych „Inwestprojekt”[1].

Plan ogólny[edytuj | edytuj kod]

Plan ogólny Rataj

"Plan ogólny zagospodarowania przestrzennego Poznania do roku 1980”[3] przewidywał zabudowanie miasta na terenach Rataj i Winograd. Założenia planu wymagały sporządzenia dokumentacji projektowej:

  • planu ogólnego dzielnicy w skali 1:5000
  • planów szczegółowych w skali 1:2000
  • planów koncepcyjnych w skali 1:1000
  • planów realizacyjnych w skali 1:500

Plan ogólny opracował zespół Regina Pawuła, Zdzisław Piwowarczyk, Jerzy Schmidt. Został on zatwierdzony 26 października 1961 Uchwałą Prezydium Rady Narodowej. Planowana była budowa 27 osiedli mieszkaniowych (jednostek), każde po 4 700 mieszkańców[b][4][5]. Kilka (cztery, ok. 15-20 tys. mieszkańców) jednostek sąsiedzkich stanowić miało zespół jednostek sąsiedzkich – zjednoczonych przestrzennie i poprzez wspólne urzędy, instytucje kultury, handlowe, polityczne, itp. Wielkość zespołu jednostek sąsiedzkich szacowano według średniego dystansu dojścia pieszego (ok. 500 m). Planowano uzyskać 7000 m² powierzchni mieszkaniowej z 1 ha. Pierwotnie liczba mieszkańców Rataj miała wynosić 105 000 (z rezerwą – możliwością rozbudowy do 120 000[c]).

W 1970 Towarzystwo Urbanistów Polskich rozpisało konkurs na zagospodarowanie Górnego Tarasu Rataj – terenu o powierzchni 346 ha. Nie przyznano I nagrody. II nagrodę otrzymał zespół: T. Gałecki, L. Wejchert, K. Wejchert, M. Kaczmarek.

Charakterystyka terenu[edytuj | edytuj kod]

Teren nowej dzielnicy ograniczony był Wartą (od zachodu), torami kolejowymi (od wschodu i południa) i jeziorem Malta (od północy). Historycznie istniały tam osady: Chartowo, Franowo, Rataje, Starołęka, Żegrze. Tereny te użytkowane były rolniczo, co utrudniałoby ewentualną zabudowę[4].

Całość podzielona jest naturalnie na dwa tarasy: dolny (przy rzece) i górny (ok. 1,5 km od rzeki)[5][4]. Różnica poziomów między lustrem Warty a pierwszym tarasem wynosi ok. 13, a między dolnym a górnym tarasem – 15 m[4].

Komunikacja[edytuj | edytuj kod]

Planowane były główne arterie komunikacyjne w obrębie nowej dzielnicy: Aleja Hetmańska, ul. Zamenhofa, ul. Starołęcka[d], ul. Walecka[e], ul. Obotrycka[f]. Połączenie z lewobrzeżnym Poznaniem zapewniały most Marchlewskiego i most Rocha. Trzecia przeprawa miała zostać wybudowana w ciągu ulicy Hetmańskiej.

Plany szczegółowe[edytuj | edytuj kod]

Plan szczegółowy jednostki A-3

Zlecono pracowni „Miastoprojekt” opracowanie planów szczegółowych nowych osiedli dolnego tarasu Rataj. Pracownia opracowała 3 takie projekty, jeden projekt opracowała także Dyrekcja Budowy Osiedli Robotniczych. Te 4 projekty przedłożono Wydziałowi Budownictwa Urbanistyki i Architektury. Główny architekt miasta zalecił z dniem 16 marca 1962 kontynuowanie prac według koncepcji Miejskiej Pracowni Urbanistycznej. Do 5 lipca 1963 pracownia „Rataje” opracowała pierwszą fazę planu szczegółowego dolnego tarasu i projekt koncepcyjny osiedla o roboczej nazwie A[g]. Pracownia przy projektowaniu bloków kierowała się doświadczeniami zdobytymi przy budowie osiedli z wielkiej płyty na Grunwaldzie (os. Świerczewskiego).

Ostatecznie plan szczegółowy Dolnego Tarasu został przyjęty na posiedzeniu w Domu Technika 28 sierpnia 1963; władze miejskie zatwierdziły go 8 października 1963[6].

Według planów podział terenu 504 481 ha dolnego tarasu Rataj miał wyglądać następująco:

  • osiedla mieszkaniowe: 23,2% (125 396 ha)
  • usługi: 16,7% (90 452 ha)
  • parki i ogrody: 38,6% (280 270 ha)
  • komunikacja: 15,2% (82 175 ha)
  • sport: 6,3% (34 188 ha)

Podstawę zabudowy miały stanowić budynki 5-kondygnacyjne, a przy granicach osiedla budynki wyższe. Planowane były osiedla A[h], B, C, przy czym osiedle B było osiedlem rezerwowym (dla Politechniki Poznańskiej). Oszacowano liczby mieszkańców, które potem powielono w planach koncepcyjnych. Nad jeziorem Malta zaplanowano klin zieleni z Ogrodem Zoologicznym[4].

Plan szczegółowy Górnego Tarasu Prezydium Rady Narodowej zatwierdziło 19 marca 1971[7], a uszczegółowiono go w 1977 przy planowaniu budowy osiedli na Żegrzu. Górny Taras podzielono na 9 jednostek, każda po ok. 9000 mieszkańców. Chłonność terenu miała wynosić 64 000 osób[5].

Plany koncepcyjne[edytuj | edytuj kod]

Prace nad planami koncepcyjnymi osiedla A zakończono 10 listopada 1965. Projekt wstępny zespołów C-3 i C-4 Prezydium Rady Miasta zatwierdziło 27 maja 1967.

Dolny Taras[edytuj | edytuj kod]

Plan koncepcyjny zespołów A-1, A-2 i A-3
A (os. Piastowskie)[h]
  • 3 zespoły mieszkaniowe: A-1, A-2, A-3
  • liczba mieszkańców: 17 000
  • liczba mieszkań: 4 980
    • M-1: 66
    • M-2: 360
    • M-3: 2 514
    • M-4: 1 800
    • M-5: 240
  • liczba izb mieszkalnych: ok. 13 250
  • powierzchnia terenu: 99 ha
    • powierzchnia zabudowy: 32,50 ha
  • koszt szacunkowy (1966): 700 mln zł
  • liczba budynków: 32
    • 5-kondygnacyjnych: 26
    • 11-kondygnacyjnych: 3
    • 16-kondygnacyjnych: 3

Górny Taras[edytuj | edytuj kod]

A (os. Tysiąclecia) B (os. Rusa) C (os. Czecha) D (os. Lecha)
  • liczba mieszkańców: 5 004
  • liczba mieszkań: 1 366
  • liczba izb mieszkalnych: 4 823
  • liczba budynków: 10
    • 5-kondygnacyjnych: 6
    • 11-kondygnacyjnych: 1
    • 16-kondygnacyjnych: 3
  • liczba mieszkańców: 10 160
  • liczba mieszkań: 2 768
  • liczba izb mieszkalnych: 9 831
  • liczba budynków: 18
    • 5-kondygnacyjnych: 13
    • 11-kondygnacyjnych: 2
    • 16-kondygnacyjnych: 3
  • liczba mieszkańców: 8 400
  • liczba mieszkań: 2 285
  • liczba izb mieszkalnych: 8 120
  • liczba budynków: 14
    • 5-kondygnacyjnych: 9
    • 11-kondygnacyjnych: 2
    • 16-kondygnacyjnych: 3
  • liczba mieszkańców: 9 200
  • liczba mieszkań: 2 567
  • liczba izb mieszkalnych: 8 873
  • liczba budynków: 15
    • 5-kondygnacyjnych: 10
    • 11-kondygnacyjnych: 2
    • 16-kondygnacyjnych: 3

Plany realizacyjne[edytuj | edytuj kod]

Plany realizacyjne dla zespołów opracowywano kolejno dla Dolnego Tarasu: C-3 (część A[i]): 14 lutego 1968, C-3 (część B[j]): 3 marca 1968, C-4: 21 grudnia 1968, C-5: 16 stycznia 1970. Dla Górnego Tarasu: D: 16 marca 1973[8], C: 19 lipca 1974[9], A: 14 maja 1976[10].

Na czas budowy osiedla posiadały nazwy robocze (A, B, C, itd.), a budynki – numery robocze (jeden numer dla każdego zadania). Osiedla Dolnego Tarasu oznaczone C-1, C-2, itd. jako wielki zespół mieszkaniowy posiadały wspólną nazwę Zespołu Osiedli Mieszkaniowych „C” (ZOM „C”). Podczas budowy nadawano im nazwy i numery adresowe.

Dolny Taras Rataj
A-1 A-2 A-3 A-4 B Zespół Osiedli Mieszkaniowych „C”
C-1 C-2 C-3
C-3A, C-3B
C-4 C-5 C-6
Piastowskie niezrealizowane Politechnika Poznańska Oświecenia Powstań Narodowych Jagiellońskie Rzeczypospolitej Bohaterów II Wojny Światowej Manifestu Lipcowego[k]
Górny Taras Rataj
Górny Taras-Północ Górny Taras-Południe
A B-1 B-2 C D E F-1 F-2 G H J
Tysiąclecia Rusa Czecha Lecha jednostka usługowa
o charakterze ogólnomiejskim
jednostka usługowa
o charakterze ogólnomiejskim

Dolny Taras[edytuj | edytuj kod]

Budynki na osiedlach Dolnego Tarasu budowano według opracowanych projektów budynków. Z uwagi na ustawienie szyn dźwigów budynki były projektowane na planie prostokąta, a usytuowanie budynków względem siebie było równoległe. Opracowano 3 typy budynków: R1, R2 i R3. Budynek typu R4 miał być 16-kondygnacyjny, a jego projekt opracowano później (różnił się od założeń liczbowych postawionych w 1966). W 1971 został odrzucony projekt budynku 16-kondygnacyjnego typu „Stolica”[5]. Postanowiono wtedy opracować tego typu budynek w oparciu o technologię W-70, a w 1975 zmieniono tę decyzję i budynek miał być opracowany według systemu „Rataje”.

Budynki typu R1, R2 i R3
parametr R1 R2 R3 R4
Kubatura 20 770 m³ 14 744 m³ 102 456 m³
Powierzchnia użytkowa 4926 m² 3514 m² 21 439 m²
Długość 97,82 m 69,46 m 220 m
Szerokość 13,10 m 13,10 m 13,10 m
Liczba klatek 3 2 6
Liczba mieszkańców 414 296 1800 660
Liczba mieszkań 120 80 540 240
Liczba pokoi 354 256 1 260
M1 3 2
M2 37 60
M3 38 240
M4 60 20 240
M5 20
Kondygnacje 5 5 11 16

Górny Taras[edytuj | edytuj kod]

Budynki na osiedlach Górnego Tarasu budowano według opracowanych projektów segmentów budynków. Segmenty te można było zestawiać ze sobą, możliwe było budowanie bloków o różnej długości bez opracowywania nowych planów dla każdego z osobna. Długość określała liczba wybranych segmentów. Budowa opierała się na systemach R-76M, R-76U oraz „Rataje”. Dwa budynki (nr 10 i 11 na os. Czecha) wybudowano według „systemu szczecińskiego”.

mieszkania normatyw przejściowy normatyw docelowy seria
rozwojowa
os. Lecha os. Czecha os. Rusa
os. Tysiąclecia
budynek
16-kond.
niektóre budynki
na os. Oświecenia
i Powstań Narodowych
S-1 S-2 S-3 S-4 S-2/1 S-3/1 S-10 S-11 S-12 S-13
M-2 31,3 30,1 31,2 27,5
M-3 43,4 41,3 45,5 45,5 49,3 37,8
M-4 55,3 55,3 56,8 55,5 62,9 62,9 62,9 47,7
M-5 60,9 61,3 69,2 73,0 59,4
M-6 67,2 73,3 80,6 61,5
Mieszkania według normatywu docelowego
M2 (30,1 m²) w budynkach 11-kondygnacyjnych na os. Rusa i Tysiąclecia (S-12)
M3 (45,5 m²) w budynkach 11-kondygnacyjnych na os. Rusa i Tysiąclecia (S-12, S-13)
M4 (62,9 m²) w budynkach 5- i 11-kondygnacyjnych na os. Rusa i Tysiąclecia (S-10, S-12, S-13)
M5 (69,2 m²) w budynkach 5-kondygnacyjnych na os. Rusa i Tysiąclecia (S-11)
M6 (80,6 m²) w budynkach 5-kondygnacyjnych na os. Rusa i Tysiąclecia (S-11)
Rzut bloku na os. Rusa składającego się z 5 segmentów typu S-10


Historia[edytuj | edytuj kod]

1962[edytuj | edytuj kod]

  • 2 maja: utworzenie pracowni „Rataje"

1963[edytuj | edytuj kod]

  • 5 lipca: opracowanie pierwszej fazy planu szczegółowego dolnego tarasu i projektu koncepcyjnego osiedla A
  • 8 października: zatwierdzenie planu szczegółowego dolnego tarasu przez władze miasta

1965[edytuj | edytuj kod]

Budowa wytwórni prefabrykatów
  • latem: rozpoczęcie przez Poznańskie Przedsiębiorstwo Budowlane Nr 2 budowy wytwórni prefabrykatów o zdolności produkcyjnej 6000 izb/rok
  • remont kolektora prawobrzeżnego (do 1967)
  • rozpoczęcie budowy Politechniki (pierwszy budynek - Wydział Mechaniczny)[1]

1966[11][edytuj | edytuj kod]

Fundamenty pod pierwszy budynek na Ratajach (1966)
  • rozpoczęcie budowy w Planie Pięcioletnim 1966-1970
  • maj: przygotowanie uzbrojenia pod budowę osiedla A
  • 18 lipca: wmurowanie aktu erekcyjnego pod pierwszy budynek na osiedlu A (numer roboczy 44, numery adresowe 82-84)[5]
  • październik: budowa magistrali wodnej („Hydrobudowa-9”); położone 1 100 mb magistrali[5]
  • budowa kolektora H i kanału deszczowego „Obrzyca” (do 1968)
  • uruchomienie wysypiska na trasie nasypów projektowanej alei Hetmańskiej
  • przebudowa GPZ Starołęka i doprowadzenie napięcia do trafostacji osiedla A
  • zespół A-3: całkowite uzbrojenie terenu w kanalizację sanitarną, deszczową, drenaż

1967[11][edytuj | edytuj kod]

Budynek 11-kondygnacyjny (typ R-3, tzw. deska) na os. Piastowskim
  • wywłaszczenie właścicieli nieruchomości przy ul. Wioślarskiej 70 i 72; w zespołach C-3 i C-4 do wykwaterowania pozostało 11 rodzin[5]
  • dalsze nawożenie ziemi pod nasypy alei Hetmańskiej
  • budowa linii kablowych WN, wyposażenie 2 trafostacji w zespole A-2
  • budowa stacji redukcyjnej gazu przy ul. Zamenhofa (między C-3 a C-4) oraz przyłączy gazociągu niskoprężnego (do końca roku budynek zaawansowany w 40%)
  • lipiec: uruchomienie produkcji w Wytwórni Prefabrykatów Wielkowymiarowych[5]
  • 15 października: ukończenie adaptacji Elektrowni Garbary na Elektrociepłownię - etap I (urządzenia 5 G/cal)
  • listopad/grudzień: ukończenie realizacji magistrali ciepłowniczej od Elektrowni Garbary do osiedla A – komora rewizyjna nr 169 (oficjalne przekazanie 2 stycznia 1968) – etap I[5]

1968[12][edytuj | edytuj kod]

Budynki wzniesione w 1968 na os. Piastowskim
  • osiedle mieszkaniowe A otrzymuje nazwę Osiedle Piastowskie, osiedle mieszkaniowe C - Osiedle Jagiellońskie[13]
  • ukończenie magistrali wodociągowej
  • budowa sieci wodociągowej i gazowej w A-1, A-2, C-3
  • ukończenie budowy kolektora H i kanału deszczowego „Obrzyca”
  • dokończenie budowy sieci kanalizacyjnej, sanitarnej i deszczowej w A-1 i A-2
  • ul. Hetmańska: roboty konstrukcyjne przyczółków i filarów (Płockie Przedsiębiorstwo Robót Mostowych)
  • rozpoczęcie budowy magistrali ciepłowniczej od komory rewizyjnej nr 169 do zespołów C-5 i C-6 w Osiedlu Jagiellońskim - etap II
  • adaptacja Elektrowni Garbary na Elektrociepłownię - etap II (urządzenia 47 G/cal, docelowo w 1970: 120 G/cal w wodzie gorącej i 24,7 G/cal w parze technologicznej)
  • kolejne stacje trafo i linie kablowe
  • 19 lipca: oddanie do użytku stacji redukcyjnej gazu przy ul. Zamenhofa
  • magistrala kablowa i sieć rozdzielcza telekomunikacyjna w zespole A-3 (do 7 oddanych budynków)
  • wysiedlenia: ul. Śremska 3 (odwołanie się właściciela do Wydziału Spraw Lokalowych), w zespole C-4 trzy gospodarstwa ogrodnicze - problemy w ustaleniu spadkobierców[5]
  • powołanie Zakładu Zieleni w Spółdzielni Mieszkaniowej „Osiedle Młodych”
  • 17 grudnia: przekazanie kluczy do mieszkania nr 1000 na os. Piastowskim 92/40[5]

1969[14][edytuj | edytuj kod]

Os. Jagiellońskie. Pierwszy budynek z nowej serii o lepszych rozwiązaniach funkcjonalnych
  • kanalizacja: rozpoczęcie budowy nowego kolektora „G”
  • budowa mostu nad Wartą w ciągu ul. Hetmańskiej: fundamenty, korpus trzeciego filara, rusztowanie pod północne pasmo jezdni
  • 2 września: ukończenie realizacji magistrali ciepłowniczej od komory rewizyjnej nr 169 do zespołów C-5 i C-6 w Osiedlu Jagiellońskim - etap II (856 mb)
  • Elektrociepłownia Garbary – zwiększenie mocy urządzeń do 98 G/cal; rozszerzenie planów: docelowo 195 G/cal w wodzie gorącej i parze technologicznej (poprzednio ok. 145 G/cal (120 G/cal+24,7 G/cal))
  • energetyczne linie kablowe (2,2 km); wyposażenie trafostacji osiedlowych
  • sieć gazowa rozdzielcza (250 mb) w zespołach C-3 i C-4 na os. Jagiellońskim
  • sieć telekomunikacyjna magistralna i rozdzielcza w A-2 oraz częściowo w A-1 (80%) i C-3 (15%)
  • wysiedlenia: brak ok. 40 mieszkań zastępczych dla mieszkańców terenów pod osiedla C-5 i C-6
  • osiedle C-4: planowana likwidacja bocznicy kolejowej ŚKP (Malta-Starołęka)
  • regulacja terenu, budowa drogi dojazdowej i małej architektury w A-1
  • regulacja terenu i mała architektura w A-2
  • mała architektura i zieleńce (czyny społeczne) w A-3
  • osiedle C-3: usunięcie ziemi roślinnej; dokończenie budowy sieci wodociągowej, kanalizacji sanitarnej i deszczowej; budowa prowizorycznych dróg; budowa linii kablowych
  • osiedle C-4: usunięcie ziemi roślinnej; dokończenie budowy sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej; budowa prowizorycznych dróg
  • osiedle C-6: rozpoczęcie budowy sieci kanalizacyjnej

1970[15][edytuj | edytuj kod]

Os. Jagiellońskie – budynek nr 10 oddany w 1970
Os. Rzeczypospolitej - budynek nr 24 oddany w 1970. Widok od ul. Zamenhofa
  • nadanie nazwy osiedlom: C-1 Osiedle Oświecenia, C-2 Osiedle Powstań Narodowych, C-3 Osiedle Jagiellońskie, C-4 Osiedle Rzeczypospolitej, C-5 Osiedle Bohaterów II Wojny Światowej, C-6 Osiedle Manifestu Lipcowego[k][16][5]
  • przedłużenie o 343 m kanału „Obrzyca” przy os. Bohaterów II Wojny Światowej
  • kontynuacja budowy kolektora „G”
  • budowa mostu nad Wartą w ciągu ul. Hetmańskiej: kontynuowanie budowy korpusów filarów C-D, rozpoczęcie montażu konstrukcji pasma jezdni na przęsłach A-B i B-C
  • ukończenie budowy odgałęzienia (1613 m) magistrali ciepłowniczej
  • Elektrociepłownia Garbary – zwiększenie mocy urządzeń do 115 G/cal; korekta planów: docelowo 170-190 G/cal w wodzie gorącej i parze technologicznej
  • budowa 6 trafostacji i linii SN (0,9 km)
  • rozpoczęcie budowy stacji rozdzielczej 20 MVA dla obsługi Górnego Tarasu Rataj
  • budowa przyłącza kablowego telekomunikacyjnego do budynku nr 53 (zespół A-3); dokończenie budowy sieci magistralnej i rozdzielczej w A-1 i os. Jagiellońskim
  • zlikwidowanie bocznicy kolejowej ŚKP (Malta-Starołęka) na os. Rzeczypospolitej
  • 16 stycznia: zatwierdzenie przez Prezydium MRN projektu realizacyjnego os. Bohaterów II Wojny Światowej
  • os. Piastowskie (A-1 i A-2): dokończenie małej architektury, zieleńce (czyny społeczne)
  • os. Jagiellońskie część A[i]: mała architektura, zieleńce (czyny społeczne); część B[j]: mała architektura, przyłącza do budynku
  • os. Rzeczypospolitej: mała architektura, drogi tymczasowe, przyłącza budynków
  • os. Manifestu Lipcowego: ciągi główne kanalizacji sanitarnej, deszczowej i wodociągu; budowa sieci gazowej
  • os. Bohaterów II Wojny Światowej: rozpoczęcie budowy ciągu głównego sieci kanalizacji sanitarnej i deszczowej
  • przystąpienie do opracowania planu szczegółowego Górnego Tarasu
  • zamknięcie realizacji Planu Pięcioletniego 1966-1970

1971[15][edytuj | edytuj kod]

Os. Rzeczypospolitej. Z prawej – budynek nr 27 (1971); w głębi – nr 25 (1970)
Szkoła Podstawowa nr 49 na os. Rzeczypospolitej ukończona w 1971. Widok od południa
  • rozpoczęcie realizacji Planu Pięcioletniego 1971–1975
  • 19 marca: zatwierdzenie planu szczegółowego Górnego Tarasu[7]
  • 15 czerwca: zakończenie budowy kolektora „G” (długość 2,3 km)
  • rozpoczęcie budowy kolektora „Piaśnica”
  • budowa mostu nad Wartą w ciągu ul. Hetmańskiej: dokończenie budowy korpusów C i D, montaż konstrukcji pasma jezdni, pobudowanie przepustów dla kolektorów
  • projektowanie odgałęzienia magistrali ciepłowniczej na Górny Taras
  • Elektrociepłownia Garbary – zwiększenie mocy urządzeń do 120 G/cal
  • wyposażenie 8 trafostacji osiedlowych (łączna moc 2,1 MVA); linie SN (2 km); kontynuacja budowy stacji rozdzielczej 20 MVA
  • rozbudowa gazowej sieci rozdzielczej; doprowadzenie gazociągu do stacji redukcyjnej przy ul. Wioślarskiej
  • sieć telekomunikacyjne: podłączenia we wschodniej części os. Jagiellońskiego, sieć magistralna w os. Rzeczypospolitej (40%)
  • Wytwórnia Płyt Wielkowymiarowych - planowany remont na 1973/1974
  • wysiedlenia: opóźnienia przy wyprowadzce z lokali przy ul. Katowickiej 179 i ul. Ostrowskiej 99 (Poznańskie Przedsiębiorstwo Surowców Wtórnych)
  • os. Jagiellońskie: budowa chodników i dróg
  • os. Rzeczypospolitej: budowa chodników i dróg (częściowo)
  • os. Manifestu Lipcowego: ukończenie głównych ciągów uzbrojenia terenu
  • os. Bohaterów II Wojny Światowej: ukończenie głównych ciągów uzbrojenia terenu

1972[17][edytuj | edytuj kod]

  • rozpoczęcie budowy nowej magistrali wodociągowej ∅ 1000 mm (ukończ. 31 sierpnia 1973)
  • rozpoczęcie budowy kolektora sanitarnego „g” (2200 mb w 1972)
  • kontynuacja budowy ul. Hetmańskiej i mostu nad Wartą
  • modernizacja ul. Zamenhofa (od ul. Wioślarskiej do Kruczej)
  • rozpoczęcie prac na budowie ul. Nowoostrowskiej[l] (od Krzywoustego (rondo Rataje) do Weleckiej[e])
  • dokumentacja magistrali ciepłowniczej dla Górnego Tarasu (2500 mb)
  • realizacja 10 stacji trafo; linie kablowe SN (4643 m)
  • budowa stacji redukcyjno-pomiarowej gazu i 122 m przyłączy
  • 9 maja: przekazanie terenu pod budowę os. Oświecenia

1973[18][edytuj | edytuj kod]

Os. Oświecenia w 1973. Widoczny fragment ul. Ostrowskiej
Os. Oświecenia, widok współczesny na bloki ze zdjęcia powyżej.
  • dogęszczanie osiedli: Oświecenia i Jagiellońskiego w związku z problemami wykwaterowania Poznańskiego Przedsiębiorstwa Surowców Wtórnych (ul. Ostrowska 99) i braku możliwości szybszego przekazania terenu budowy jednostki D w Górnym Tarasie[m][5]
  • rozpoczęcie budowy magistrali ∅ 500 mm (1620m)
  • 31 sierpnia: oddanie do użytku magistrali ∅ 1000 mm (1919 m)
  • kontynuacja budowy kolektora „G”
  • zbudowanie kanału sanitarnego dla jednostki D Górnego Tarasu (652 m)
  • zbudowanie kanału deszczowego dla jednostki D Górnego Tarasu (663 m)
  • planowana budowa drogi w ul. Weleckiej i Łabskiej
  • rozpoczęcie budowy magistrali ciepłowniczej dla Górnego Tarasu (2,5 km)
  • położenie linii kablowej energetycznej do jednostki D Górnego Tarasu
  • rozbudowa sieci telekomunikacyjnej: os. Piastowskie, Jagiellońskie, Rzeczypospolitej
  • 30 czerwca: oddanie do użytku mostu nad Wartą w ciągu ul. Hetmańskiej
  • 27 sierpnia: oddanie do użytku kolektora deszczowego (2827 m)
  • 8 grudnia: uruchomienie komunikacji tramwajowej w ul. Hetmańskiej (od ul. Dzierżyńskiego do ul. Starołęckiej) – 4,4 km

1974[19][edytuj | edytuj kod]

Os. Bohaterów II Wojny Światowej. Fronton budynku nr 74-80 - wrzesień 1974
Wnętrze pływalni na os. Piastowskim
  • 13 marca: rozpoczęcie budowy Górnego Tarasu - wykopy pod blok nr 10 na os. Lecha[5]
  • marzec: rozpoczęcie budowy Trasy Katowickiej
  • czerwiec: rozstrzygnięcie konkursu na zabudowę Żegrza[1]
  • kontynuacja modernizacji ul. Zamenhofa (nawierzchnia, oświetlenie, sygnalizacja)
  • modernizacja 400 m ul. Wioślarskiej: roboty drogowe, kanalizacyjne, elektryczne
  • ul. Hetmańska: roboty drogowe, kanalizacyjne, elektryczne
  • os. Bohaterów II Wojny Światowej: kontynuacja budowy sieci kanalizacyjnej i telefonicznej
  • os. Manifestu Lipcowego: kontynuacja budowy sieci kanalizacyjnej i telefonicznej, nawierzchnie ulic
  • Wytwórnia Płyt Wielkowymiarowych - początek rozbudowy i modernizacji
  • rozpoczęcie budowy pływalni krytej z sauną (pow. 1271 m²; wymiary basenu 25 x 12,5 m) na os. Piastowskim[5]
  • Centralny Związek Spółdzielczości Budownictwa Mieszkaniowego zakwalifikował os. Piastowskie i Jagiellońskie jako ośrodki doświadczalno-wzorcowe gospodarki zasobami mieszkalnymi[5]
  • powstaje Osiedlowa Spółdzielnia Usługowa „Rataje” - pierwsza tego typu w Polsce
  • otwarcie DK „Jagiellonka”

1975[20][edytuj | edytuj kod]

Osiedle Lecha – od lewej budynki 10, 6 i 7 – luty 1975
  • marzec: ukończenie prac w ul. Wioślarskiej
  • maj: początek prac kanalizacyjnych w ul. Jedności Słowiańskiej (do grudnia 1976)
  • maj: rozpoczęcie uzbrajania terenu os. Czecha (ukończone w październiku 1976)
  • lipiec: rozpoczęcie budowy os. Czecha
  • wrzesień: oświetlenie w ul. Inflanckiej (do maja 1976)
  • październik-grudzień: modernizacja ul. Ostrowskiej (od ul. Wioślarskiej do Inflanckiej)
  • kontynuacja modernizacji ul. Zamenhofa (od ul. Wioślarskiej do Hetmańskiej)
  • Trasa Katowicka: kontynuacja prac przy estakadzie, 2 tunelach, wiadukcie nad ul. Jedności Słowiańskiej i ul. Torowej
  • nawierzchnia w ul. Inflanckiej (od Ostrowskiej do Wiatracznej (Projektowana Nr 12))
  • nawierzchnia w ul. Wiatracznej (Projektowana Nr 12) wzdłuż os. Lecha
  • sieć telefoniczna w os. Oświecenia
  • rozpoczęcie budowy sieci telekomunikacyjnej w os. Powstań Narodowych i Lecha
  • pierwsze piwnice z elementów prefabrykowanych (os. Lecha - budynek nr 2)
  • wysiedlenia: os. Rusa zamieszkiwane przez 53 rodziny w 21 budynkach[5]
  • zakończenie budowy pływalni krytej z sauną (pow. 1271 m²; wymiary basenu 25 x 12,5 m) na os. Piastowskim
  • oddanie do użytku budynku Wydziału Elektrycznego Politechniki Poznańskiej (arch. Lech Sternal)[1]
  • zamknięcie realizacji Planu Pięcioletniego 1971–1975

1976[21][edytuj | edytuj kod]

Osiedle Lecha – 27 lutego 1976
Pierwszy budynek 16-kondygnacyjny na os. Piastowskim – styczeń 1977
  • 25 lutego: zakończenie budowy odprowadzenia wód deszczowych z ul. Wiatracznej (230 m)
  • maj: zakończenie montażu oświetlenia w ul. Inflanckiej (74 latarnie; rozpoczęto we wrześniu 1975)
  • wysiedlenia: trudności przy likwidacji gospodarstwa rolnego w miejscu planowanych wieżowców na os. Rusa, wywłaszczenia na terenie planowanego os. Tysiąclecia (42 budynki zamieszkiwane przez 115 rodzin, 333 osoby)[5]
  • 16 czerwca: przekazanie terenu budowy os. Rusa[5]
  • październik: zakończenie uzbrajania os. Czecha (rozpoczęte w maju 1975)
  • październik: rozpoczęcie budowy sieci kanalizacyjnej w ul. Piaśnickiej
  • październik: początek budowy ul. Wiatracznej (1104 m) i Kurlandzkiej (706 m)
  • budowa ciągów kanalizacyjnych: sanitarnych, deszczowych i drenażowych na os. Rusa
  • budowa ciągów kanalizacyjnych: sanitarnych, deszczowych i drenażowych oraz sieci wodociągowej na os. Czecha
  • ul. Wiatraczna - położenie 989 m chodnika
  • pierwsze przedszkola z wielkiej płyty („Rataje-76”) na os. Lecha
  • 29 listopada: zakończenie montażu oświetlenia w ul. Wiatracznej (37 latarni)
  • 3 grudnia: zakończenie budowy odprowadzenia wód deszczowych z ul. Inflanckiej (352 m) i ul. Kurlandzkiej (706 m)
  • grudzień: zakończenie budowy sieci kanalizacyjnej w ul. Jedności Słowiańskiej (rozpoczęte w maju 1975)
  • grudzień: rozpoczęcie budowy ul. Piaśnickiej (od ul. Jedności Słowiańskiej do Obodrzyckiej)
  • oddanie do użytku pierwszego budynku 16-kondygnacyjnego na os. Piastowskim (nr 43)
  • Spółdzielnia Mieszkaniowa „Osiedle Młodych”:
    • zajęcie I miejsca we współzawodnictwie krajowym za rok 1975 i otrzymanie na własność Sztandaru Przechodniego Centralnego Związku Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego i Zarządu Głównego Związku Zawodowego Pracowników Przemysłu Budowlanego
    • zajęcie II miejsca przez Zakład Budowlano-Remontowy we współzawodnictwie pracy o tytuł najlepszego zakładu budowlano-remontowego w spółdzielniach budownictwa mieszkaniowego
    • zdobycie najwyższego wyróżnienia w ogólnopolskim konkursie „Samorząd w służbie mieszkańców”

1977[22][edytuj | edytuj kod]

Widok na Dom Przyjaźni „Trojka” (os. Manifestu Lipcowego)
Os. Rzeczypospolitej budynek nr 41 – 9 września 1977
  • marzec: rozpoczęcie budowy os. Rusa (wykopy pod budynki nr 13 i 11)[5]
  • lipiec-sierpień: oddanie do użytku ul. Piaśnickiej, Kurlandzkiej i Inflanckiej po pracach związanych z kanalizacją, oświetleniem i układaniem chodników
  • realizacja magistrali cieplnej Karolin-Trasa Katowicka (7,1 km) i Trasa Katowicka-Hetmańska (3,3 km) – prace w rejonie Górnego Tarasu
  • budowa tuneli pod ul. Jedności Słowiańskiej
  • zakończenie budowy kolektora „gg” (1,2 km)
  • zakończenie budowy kolektora „Chartynia” (1,2 km)
  • przystąpienie do budowy 3,5 km linii tramwajowej wraz z 800 m tunelem przy os. Rusa (ul. Zamenhofa-ul. Obodrzycka)
  • os. Czecha: sieci wodno-kanalizacyjne, drenażowe, gazowe, cieplne i elektryczne
  • os. Rusa: sieci wodno-kanalizacyjne, drenażowe, gazowe, cieplne i elektryczne
  • 25 sierpnia: przekazanie terenu pod budowę os. Tysiąclecia
  • wywłaszczenia: os. Tysiąclecia - zachowanie 9 domów przy ul. Inflanckiej, do wyburzenia przeznaczono 33 budynki zamieszkałe przez 91 rodzin, os. Rusa - kolizja z gospodarstwem w miejscu planowanych wieżowców[5]
  • przygotowania terenu Żegrza pod osiedla: G, H, F-1 i F-2[5]
  • opracowanie elementów „besr” (betonowe elementy systemu Rataje) i „uesr” (uzupełniające elementy systemu Rataje) do budowy piaskownic, brodzików, murów oporowych, zadaszeń, zjeżdżalni, itp.[5]
  • oddanie do użytku drugiego budynku 16-kondygnacyjnego na os. Rzeczypospolitej (nr 43)
  • Spółdzielnia Mieszkaniowa „Osiedle Młodych”: I miejsce we współzawodnictwie osiedlowym ogólnokrajowym za całokształt działalności Domu Przyjaźni „Trojka” na os. Manifestu Lipcowego

1980 - 1989[edytuj | edytuj kod]

po 1990[edytuj | edytuj kod]


Statystyki[edytuj | edytuj kod]

rok liczba bloków liczba
oddanych
mieszkań
liczba
oddanych
izb
mieszkalnych
obrót
w mln zł
liczba
mieszkańców
planowana zrealizowana planowany zrealizowany
1966[11] 0 0 0 0 13,9 12,76 0
1967[11][5] b.d. 1 80 258 b.d. b.d. b.d.
1968[12][5] b.d. 16 1 562 4 827 212,1 189 5 858
1969[14] 17 19 2 061 6 117 259,4 236,4 b.d.
1970[15] 10 15 1 626 5 667 262,2 258,1 b.d.
1971[15][5] 17 18 1 681 6 857 300,5 311,6 b.d.
1972[17][5] b.d. b.d. 1 675 6 091 b.d. b.d. 32 800
1973[18][5] 19 19 1 757 6 318 387,1 351 38 960
1974[19] 15 16 2 084 6 779 387,2 358,7 46 300
1975[20] 10 10 1 500 5 300 405,9 b.d. 52 000
1976[21] 8 8 1 458 5 406 416,2 344,1 57 634
1977[22] 7 7 1 476 5 188 564,5 533,2 62 962

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. Gdynia przed II wojną światową liczyła 120 000 mieszkańców, a w 1965 - 165 000.
    Nowe Tychy (początek budowy w 1951) w 1965 miały 65 000 mieszkańców.
    Nowa Huta (początek budowy w 1950) w 1965 miała ponad 100 000 mieszkańców.
  2. liczba ta wynikała z zasięgu szkoły podstawowej (dwuciągowej, 8-klasowej) 2*8 klas + 1 klasa rezerwowa = 17 klas i odpowiadająca im liczba mieszkańców - 4 700
  3. liczbę 120 000 opracowała Miejska Pracownia Urbanistyczna na podstawie hipotezy demograficznej na planowany koniec budowy (1975)
  4. wtedy ulica Starołęcka biegła także za skrzyżowaniem z ul. Hetmańską. Obecnie jest to ul. Zamenhofa
  5. a b także: Welecka; po przebudowie: ul. Jedności Słowiańskiej, obecnie: ul. Chartowo i ul. Żegrze
  6. obecnie ul. Obodrzycka, bez większego znaczenia komunikacyjnego w obrębie Rataj. Planowane było połączenie jej do ronda Żegrze i przedłużenie do Malty. Obecnie tę funkcję pełni III rama komunikacyjna (ul. Szwedzka)
  7. obecnie osiedle Piastowskie
  8. a b Na terenie planowanego osiedla A znajdowały się zabudowania. Największe - wzdłuż ul. Rataje w miejscu likwidowanego łuku ulicy. Drugie - przy ul. Wioślarskiej. Trzecie, najmniejsze, przy ul. Szczytnickiej. Poza szkołą podstawową planowane były wyburzenia. Ogółem całkowitej likwidacji uległo 76 700 m³, w tym 52 700 m³ kubatury mieszkalnej i 13 300 m³ gospodarczej.
  9. a b między ul. Krzywoustego a ul. Wioślarską
  10. a b na wschód od ul. Wioślarskiej
  11. a b obecnie osiedle Armii Krajowej
  12. obecnie ul. B. Krzywoustego – trasa wylotowa w kierunku Katowic
  13. teren Przedsiębiorstwa Surowców Wtórnych wyłączono spod zabudowy czterema blokami 5-kondygnacyjnymi (oznakowanych numerami 14-17) i wprowadzono w zamian: jeden budynek oznaczony numerem 14/17, dodatkowe budynki na Osiedlu Oświecenia (nr 17A - 11-kondygnacyjny) i nr 5A (5-kondygnacyjny) oraz na Osiedlu Jagiellońskim nr 8A

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e f g h i j k l Piotr Marciniak: Urbanistyka i architektura Rataj (s. 264-292). [w:] Kronika Miasta Poznania [on-line]. nr 3/2001. [dostęp 2012-07-04]. (pol.).
  2. Jakub Głaz, Wyłapać białe kruki. Rozmowa z Tobiaszem Wichnowskim, szefem archiwum Wydziału Urbanistyki i Architektury Urzędu Miasta Poznania, w: IKS Poznański Informator Kulturalny, Sportowy i Turystyczny nr 1(303)/2017, s.40, ISSN 1231-9139
  3. Uchwała Prezydium Rady Narodowej miasta Poznania Nr 25/237/62 z 13 lipca 1962. Podstawowe elementy tego planu zatwierdzone zostały Uchwałą Rady Ministrów Nr 122 z 3.04.1962 (Dyonizy Balasiewicz: Ogólny plan zagospodarowania przestrzennego Miasta Poznania (Komentarz do Uchwały Rady Ministrów) w: Kronika Miasta Poznania 1/1963, s. 5-11)
  4. a b c d e Regina Pawulanka, Zdzisław Piwowarczyk, Jerzy Schmidt: Nowa dzielnica miasta – Poznań-Rataje (s. 52-64). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 4/1960 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  5. a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab Danuta Książkiewicz-Bartkowiak: Cyrk w zespole jednostek (s. 293-307). [w:] Kronika Miasta Poznania [on-line]. nr 3/2001. [dostęp 2012-07-04]. (pol.).
  6. Uchwała Prezydium Rady Narodowej miasta Poznania z 18 października 1963
  7. a b Uchwała Nr 6/69/71 Prezydium Rady Narodowej m. Poznania z dnia 19 marca 1971
  8. Uchwała Nr 7 Prezydium Rady Narodowej m. Poznania z dnia 16 marca 1973
  9. Decyzja nr 99/74 z dnia 19 lipca 1974
  10. Decyzja Wojewódzkiego Zarządu Rozbudowy Miast i Osiedli Wiejskich z dnia 14 maja 1976
  11. a b c d Stefan Wieczorkiewicz: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1966-1967 (s. 156-167). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 1/1969 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  12. a b Stefan Wieczorkiewicz: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1968 (s. 171-180). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 4/1969 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  13. Uchwała Rady Narodowej m. Poznania z dnia 27 października 1967
  14. a b Stefan Wieczorkiewicz: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1969 (s. 188-196). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 4/1970 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  15. a b c d Stefan Wieczorkiewicz: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1970-1971 (s. 112-128). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 2/1973 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  16. Uchwała Rady Narodowej m. Poznania z dnia 28 kwietnia 1970
  17. a b Bogdan Butowski: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1972 (s. 114-117). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 2/1975 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  18. a b Lech Talarczyk: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1973 (s. 110-120). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 4/1977 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  19. a b Lech Talarczyk: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1974 (s. 140-160). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 3/1978 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  20. a b Lech Talarczyk: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1975 (s. 104-118). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 4/1978 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  21. a b Lech Talarczyk: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1976 (s. 79-92). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 1/1980 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).
  22. a b Lech Talarczyk: Kronika budowy Nowej Dzielnicy Mieszkaniowej „Rataje” 1977 (s. 71-86). [w:] Kronika Miasta Poznania nr 3/1980 [on-line]. [dostęp 2012-07-03]. (pol.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]