Huw Jones

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Huw Jones
ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Huw Richard Forbes Jones[1]

Data i miejsce urodzenia

17 grudnia 1993
Edynburg

Wzrost

185 cm[2]

Masa ciała

102 kg[2]

Rugby union
Pozycja

środkowy ataku

Kariera juniorska
Lata Zespół
2013 False Bay
2014 UCT Ikey Tigers[3] 9 (10)
2014 Western Province
Kariera seniorska[a]
Lata Zespół Wyst. (Pkt.)
2014–2017 Western Province (Currie Cup/Vodacom Cup)[4] 27 (80)
2015–2017 Stormers (Super Rugby)[4] 24 (25)
2017– Glasgow Warriors[5] 23 (30)
2017–2018 Stirling County
2018–2019 Currie
Reprezentacja narodowa[b]
Lata Reprezentacja Wyst. (Pkt.)
2016–  Szkocja[1] 25 (50)
  1. ↑ Mecze i punkty w lidze akt. w dniu 28 lutego 2020 r.
  2. ↑ Mecze i punkty w reprez. akt. w dniu 18 lutego 2020 r.

Huw Jones (szk. wym. [çjʉ d͡ʒo̝nz], ur. 17 grudnia 1993 r. w Edynburgu[1][5][6]) – angielsko-szkocki rugbysta występujący na pozycji środkowego atakku, reprezentant Szkocji.

Młodość[edytuj | edytuj kod]

Jones urodził się w Eastern General Hospital w Edynburgu. W mieście pracowali wówczas jego rodzice, jednak nim Huw skończył dwa lata[7], rodzina opuściła Szkocję, przenosząc się z Musselburgh do Kentu[8]. Następnie wychowywał się w Somerset w południowo-zachodniej Anglii[6], uczęszczał do prywatnej Millfield School[6][9]. Wedle jego własnych słów, Jones dość późno objawił swoje talenty sportowe – w szkole średniej długo nie potrafił przebić się do pierwszej drużyny rugby, nie nawiązał także kontaktu z akademią żadnego z zawodowych klubów w Anglii[8][10].

Pod koniec 2012 roku po ukończeniu szkoły (podczas tzw. gap year) wyjechał do Kapsztadu w Południowej Afryce, gdzie został wolnym słuchaczem w Bishops Preparatory School. Jednocześnie dołączył do lokalnego klubu False Bay[9][10], gdzie początkowo grał w ekipie U-20, a później w pierwszej drużynie[11]. Postanowiwszy pozostać w Afryce, za namową trenera akademickiego (a wcześniej szkoleniowca False Bay)[11] z powodzeniem aplikował o przyjęcie na Uniwersytet Kapsztadzki[6]. Zrezygnował wówczas z zaplanowanych wcześniej studiów historycznych na Uniwersytecie w Swansea[7][10][11].

W 2014 roku grał w uniwersyteckiej drużynie UCT Ikey Tigers podczas rozgrywanych od lutego do kwietnia akademickich mistrzostwach kraju Varsity Cup. Jones wystąpił wówczas we wszystkich spotkaniach. Jego drużyna zwyciężyła w całych rozgrywkach, a on sam w dramatycznym finale z NWU Pukke (Uniwersytet Północno-Zachodni) zdobył otwierające wynik przyłożenie[6][10][12]. Łącznie w dziewięciu meczach dwukrotnie przykładał piłkę na polu punktowym rywali[3]. W tym samym roku dostał się do młodzieżowego zespołu regionalnej drużyny Western Province[6]. Wystąpił w dwóch spotkaniach Vodacom Cup (niższego poziomu rozgrywek regionalnych)[4] – w pierwszym kwadransie swojego debiutu dla „WP” przeciw Free State Cheetahs zdobył premierowe przyłożenie[8]. W dalszej części sezonu brał także udział w zmaganiach drużyn do lat 21 w ramach U-21 Regional Championship[13]

Kariera klubowa[edytuj | edytuj kod]

Na początku roku 2015 Jones dołączył do kapsztadzkiej ekipy z ligi Super Rugby – Stormers[6][14]. W ciągu trzech lat wystąpił w sumie w 24 meczach tych rozgrywek[4]. Choć znalazł się w składzie również na sezon 2017[15], to w rzeczywistości nie wystąpił wówczas w żadnym spotkaniu – początkowo ze względu na przerwę reprezentacyjną, później zaś z uwagi na rehabilitację po przebytym urazie mięśni uda[4][16]. Oprócz występów w Super Rugby Jones dołożył 27 meczów dla Western Province, w tym 25 w ramach Currie Cup[4]. Pożegnalnym meczem w barwach drużyn z Kapszradu był zwycięski finał Currie Cup 2017 przeciw Sharks, w którym zdobył dwa przyłożenia i został okrzyknięty graczem meczu[2][17].

W lutym 2017 roku podpisał kontrakt z Glasgow Warriors, na mocy którego dołączył do szkockiej drużyny jesienią tego samego roku[9][18]. Swój debiut w nowej drużynie zanotował w spotkaniu z Montpellier na początku grudnia 2017 roku[2]. Jednocześnie zgodnie z zarządzonym przez Scottish Rugby Union draftem został przydzielony do amatorskiej drużyny Scottish Premiership – Stirling County[19], zaś rok później trafił do ekipy Currie[20]. W pierwszych sezonach w barwach Warriors Jones nie potrafił sprostać oczekiwaniom związanym z jego przybyciem. Wahania formy sprawiły, że w kluczowych meczach szkoleniowiec Dave Rennie stawiał na rywali Jonesa do miejsca w składzie[21]. Szybko zaczęto spekulować o koniecznej zmianie otoczenia i transferze do innego klubu. Jesienią 2018 roku media donosiły o zaawansowanych rozmowach zawodnika z angielskim zespołem Leicester Tigers[21][22]. Ostatecznie w grudniu 2018 roku Jones przedłużył kontrakt z Warriors o dwa sezony, do połowy 2021 roku[23]. W sezonie 2018/2019 wraz z drużyną z Glasgow dotarł do finału rozgrywek Pro14, w którym szkocka ekipa uległa Leinster Rugby 15:18[24].

Kariera reprezentacyjna[edytuj | edytuj kod]

Pomimo angielskiej narodowości rodziców, Jones z uwagi na miejsce urodzenia czuł się emocjonalnie związany ze Szkocją. Podczas swoich występów w Południowej Afryce deklarował się jako Szkot i taka też przynależność wskazywana była w dokumentacji rozgrywek[7][8]. W ten sposób został zauważony przez członka sztabu Glasgow Warriors, co z kolei przerodziło się w zainteresowanie reprezentacji Szkocji[7][11]. Niektóre źródła podają, że miejscem, w którym analityk Gavin Vaughan miał zauważyć przy nazwisku Jonesa szkocką flagę, był artykuł na temat uniwersyteckiej drużyny Ikey Tigers(inne języki) w anglojęzycznej Wikipedii[25]. Choć z uwagi na długość pobytu w Południowej Afryce zawodnik był uprawniony do gry dla ekipy „Springboks”[11], nigdy nie rozważał występów dla tego kraju[7].

Nie mając wcześniej żadnego doświadczenia w młodzieżowych drużynach narodowych Jones w pierwszej reprezentacji zadebiutował latem 2016 roku w Tokio podczas meczu z Japonią[6]. Pierwszy jego mecz w podstawowym składzie przypadł na rozgrywane w listopadzie tego samego roku spotkanie Australią na Murrayfield Stadium. W starciu tym zdobył dwa przyłożenia[6][26]. Początek kariery reprezentacyjnej gracza Stormers był niezwykle imponujący. W kolejnych ośmiu meczach zaliczył dalszych pięć przyłożeń oraz zaliczył ważną asystę przy akcji kolegi[27]. Podczas Pucharu Sześciu Narodów 2017 był podstawowym zawodnikiem kadry, wystąpił w każdym meczu reprezentacji w tym roku a także w każdym meczu Puchar Sześciu Narodów 2018. W turnieju tym zdobywał przyłożenia w meczach z Francją i Anglią (dwa), kiedy to Szkoci sięgnęli po Calcutta Cup[6]. Łącznie w pierwszych 14 meczach w reprezentacji Jones aż dziesięciokrotnie meldował się na polu przyłożeń rywali[26].

Kolejne półtora roku było jednak znacznie słabsze: dziewięć meczów bez zdobyczy punktowej i szeroko krytykowana postawa w obronie, co po części spowodowane było kontuzjami i małą ilością czasu spędzonego na boisku[21][27][28]. W czasie Pucharu Sześciu Narodów 2019 Szkot wystąpił co prawda w dwóch pierwszych meczach, jednak w drugim z nich, z Włochami, doznał kontuzji kolana i nie brał udziału w dalszej części zmagań[21][29]. Ostatecznie Jones nie znalazł się w kadrze na największą imprezę czteroletniego cyklu – japoński Puchar Świata w Rugby 2019[27][28]. Komentatorzy wskazywali, że selekcjoner Gregor Townsend zdecydował się na powołanie do 31-osobowej kadry czterech środkowych ataku o zapewne mniejszych inklinacjach ofensywnych, jednak pewniejszych w grze obronnej[27]. Zwyżka formy pod koniec 2019 roku zaowocowała powołaniem Jonesa do reprezentacji na kolejną edycję Pucharu Sześciu Narodów[28][30]. Urodzony w Edynburgu gracz wystąpił w dwóch pierwszych, przegranych spotkaniach z Irlandią i Anglią, po czym stracił miejsce w składzie na rzecz Chrisa Harrisa[31].

Statystyki[edytuj | edytuj kod]

Stan na dzień 18 lutego 2020 r.[26]

Występy na arenie międzynarodowej
Drużyna narodowa Rok Mecze Punkty
 Szkocja 2016 3 10
2017 8 25
2018 8 15
2019 4 0
2020 2 0
Suma 25 50
Przyłożenia na arenie międzynarodowej
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Rozgrywki
1. 12 listopada 2016 Murrayfield Stadium, Edynburg  Australia mecz testowy
2.
3. 11 marca 2017 Murrayfield Stadium, Edynburg  Anglia Puchar Sześciu Narodów 2017
4.
5. 11 listopada 2017 Murrayfield Stadium, Edynburg  Samoa mecz testowy
6. 18 listopada 2017 Murrayfield Stadium, Edynburg  Nowa Zelandia mecz testowy
7. 25 listopada 2017 Murrayfield Stadium, Edynburg  Australia mecz testowy
8. 11 lutego 2018 Murrayfield Stadium, Edynburg  Francja Puchar Sześciu Narodów 2018
9. 24 lutego 2018 Murrayfield Stadium, Edynburg  Anglia Puchar Sześciu Narodów 2018
10.

Życie osobiste[edytuj | edytuj kod]

Choć Jones urodził się w Szkocji, to jego rodzina (w tym rodzice Bill i Hillary)[8] zasadniczo wywodzi się z Anglii. Niemniej dziadek zawodnika ze strony matki był Szkotem, natomiast część rodziny ze strony ojca ma korzenie w Walii. Ten ostatni fakt znalazł swoje odzwierciedlenie w walijskim imieniu „Huw”, jakie nadano przyszłemu rugbyście[7]. Oboje jego rodzice ukończyli Uniwersytet Edynburski[8]; ojciec Bill był nauczycielem w George Watson’s College w Edynburgu[8].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Huw Jones [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-03-12] (ang.).
  2. ↑ a b c d Huw Jones [online], Glasgow Warriors [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-07] (ang.).
  3. ↑ a b Raporty meczowe za South African Rugby Union dotyczące spotkań z uniwersytetami: Północno-Zachodnim, w Stellenbosch, Nelson Mandela Metropolitan, w Pretorii, w Johannesburgu, Wolnego Państwa, Witwatersrandu oraz półfinału i finału
  4. ↑ a b c d e f Player statistics Jones Huw - club stats [online], itsrugby.co.uk [dostęp 2020-03-12] (ang.).
  5. ↑ a b Huw Jones [online], Pro14 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-10] (ang.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j Huw Jones [online], Scottish Rugby Union [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-10] (ang.).
  7. ↑ a b c d e f Steve Scott, New boy Huw Jones proud of his Scottish birth, „The Courier”, 10 czerwca 2016 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-27] (ang.).
  8. ↑ a b c d e f g Richard Bath, Scotland flyer Huw Jones set to be the breakthrough star of Six Nations 2017, „The Daily Telegraph”, 2 lutego 2017 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-02-28] (ang.).
  9. ↑ a b c Glasgow Warriors confirm Huw Jones signing from Stormers next season [online], BBC Sport, 6 lutego 2017 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2017-02-09] (ang.).
  10. ↑ a b c d Mike Dolan, Millfield Old Boy Jones blossoming with South African experience [online], inattheside.com, 15 kwietnia 2014 [zarchiwizowane z adresu 2015-02-02] (ang.).
  11. ↑ a b c d e Martin Gillingham, „SA Rugby Magazine”, 7 maja 2018 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-07-20] (ang.).
  12. ↑ Howie Kahn, Ikey Tiger Huw Jones – The Storming Scot [online], Ikey Tigers [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-20] (ang.).
  13. ↑ Raporty meczowe za South African Rugby Union dotyczące spotkań w Under-21 Provincial Championship z: Free State, Leopards i Sharks
  14. ↑ DHL Stormers set sail for Hermanus [online], Stormers, 12 stycznia 2015 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-04] (ang.).
  15. ↑ DHL Stormers squad announced [online], Stormers, 18 lutego 2017 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-10-04] (ang.).
  16. ↑ Grant Shub, Huw Jones chats to Sport24 [online], sport24.co.za, 21 kwietnia 2017 [zarchiwizowane z adresu 2019-10-06] (ang.).
  17. ↑ Mark Gleeson, Jones scores twice as Western Province win Currie Cup [online], Reuters, 28 października 2017 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-12] (ang.).
  18. ↑ One more season at DHL Newlands for Jones [online], Stormers, 6 lutego 2017 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-08-10] (ang.).
  19. ↑ Scottish rugby announces BT Premiership pro-player draft [online], Scottish Rugby Union, 28 sierpnia 2017 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  20. ↑ Tennent’s Premiership clubs decide pro-player draft [online], Scottish Rugby Union, 21 sierpnia 2018 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-10-04] (ang.).
  21. ↑ a b c d David Barnes, Big in Japan: Huw Jones plans to make himself ‘undroppable’ [online], theoffsideline.com, 6 sierpnia 2019 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-08-07] (ang.).
  22. ↑ Thomas Duncan, Huw Jones: Glasgow & Scotland centre's future to be clarified amid Leicester reports [online], BBC Sport, 19 listopada 2018 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2018-12-08] (ang.).
  23. ↑ Huw Jones commits future to Glasgow Warriors [online], Glasgow Warriors, 25 grudnia 2018 [dostęp 2020-03-12] (ang.).
  24. ↑ Tom English, Glasgow Warriors 15-18 Leinster: Holders win Pro14 final at Celtic Park [online], BBC Sport, 25 maja 2019 [dostęp 2020-04-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-07] (ang.).
  25. ↑ Stuart Bathgate, Huw Jones owes Scotland call-up to Wikipedia, „Glasgow Evening Times”, 9 czerwca 2016 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2016-06-09] (ang.).
  26. ↑ a b c Huw Jones | Match list [online], ESPN Scrum [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-23] (ang.).
  27. ↑ a b c d Jamie Lyall, The rise and fall of Huw Jones, „SA Rugby Magazine”, 6 września 2019 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-12] (ang.).
  28. ↑ a b c Andy Burke, Huw Jones: Scotland centre had 'given up hope' on Six Nations [online], BBC Sport, 28 stycznia 2020 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-01-30] (ang.).
  29. ↑ Scotland lose centre Huw Jones for the rest of the Six Nations [online], Agence France Presse, the42.ie, 14 lutego 2019 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-23] (ang.).
  30. ↑ Will Jennings, Jones hoping to impress after Scotland recall [online], Puchar Sześciu Narodów, 29 stycznia 2020 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-12] (ang.).
  31. ↑ Jones dropped as Townsend makes changes for Italy clash [online], Agence France Presse, Yahoo!, 19 lutego 2020 [dostęp 2020-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2020-02-20] (ang.).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Huw_Jones&oldid=71493875”