Język moraid

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Moraid
Obszar

Papua Zachodnia (Indonezja)

Liczba mówiących

1000 (1988)

Klasyfikacja genetyczna
Status oficjalny
Ethnologue 6b zagrożony
Kody języka
ISO 639-3 msg
IETF msg
Glottolog mora1239
Ethnologue msg
BPS 1073 1
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język moraidjęzyk zachodniopapuaski używany przez grupę ludności w indonezyjskiej prowincji Papua Zachodnia. Według danych z 1988 roku posługuje się nim 1000 osób[1].

Nazwa „moraid”, odnoszona do języka i grupy etnicznej, znaczy tyle, co „ludność Moi z terenów w głębi wyspy”. Lud Moraid określa się również jako Koboro[2].

Dzieli się na dwa dialekty[2]. Publikacja Peta Bahasa podaje, że jego użytkownicy zamieszkują wieś Sailala (dystrykt Sayosa). W podobnej lokalizacji geograficznej używane są języki abun, moi i tehit[3].

Należy do rodziny języków zachodniej Ptasiej Głowy[4]. Jest blisko spokrewniony z językami kalabra i tehit[5][6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig (red.), Moraid, [w:] Ethnologue: Languages of the World, wyd. 18, Dallas: SIL International, 2015 [dostęp 2020-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).
  2. a b Berry i Berry 1987 ↓, s. 42.
  3. Bahasa Moraid. [w:] Peta Bahasa [on-line]. Badan Pengembangan dan Pembinaan Bahasa, Kementerian Pendidikan dan Kebudayaan. [dostęp 2022-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-02)]. (indonez.).
  4. Jelle Miedema, Ger Reesink: One Head, Many Faces: New Perspectives on the Bird’s Head Peninsula of New Guinea. Leiden: KITLV Press, 2004, s. 31, seria: Verhandelingen van het Koninklijk Instituut voor Taal-, Land- en Volkenkunde 219. DOI: 10.1163/9789004454385. ISBN 978-90-67-18229-4. ISBN 978-90-04-45438-5. OCLC 1312159896. [dostęp 2022-08-15]. (ang.).
  5. Harald Hammarström, Robert Forkel, Martin Haspelmath, Sebastian Bank: Moraid. Glottolog 4.6. [dostęp 2022-09-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-09-02)]. (ang.).
  6. Berry i Berry 1987 ↓, s. 36.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]