Jakov Fak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jakov Fak
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

1 sierpnia 1987
Rijeka

Klub

SK Bjelolasica

Wzrost

185 cm

Debiut w PŚ

8.12 2006 Hochfilzen (107. miejsce – sprint)

Pierwsze punkty w PŚ

6.12 2008 Östersund
(38. miejsce – sprint)

Pierwsze podium w PŚ

17.02 2009 Pjongczang
(3. miejsce – b.indywidualny)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Chorwacja
Igrzyska olimpijskie
brąz Vancouver 2010 sprint
Mistrzostwa świata
brąz Pjongczang 2009 b. indywidualny
Reprezentacja  Słowenia
Igrzyska olimpijskie
srebro Pjongczang 2018 b.indywidualny
Mistrzostwa świata
złoto Ruhpolding 2012 b. indywidualny
złoto Kontiolahti 2015 b. masowy
srebro Ruhpolding 2012 szt. mieszana
brąz Nové Město 2013 sprint
Puchar Świata
3. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (Bieg pościgowy)
3. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (Bieg indywidualny)
2. miejsce
2011/2012
3. miejsce
2014/2015
Puchar Świata (Bieg masowy)
2. miejsce
2014/2015

Jakov Fak (ur. 1 sierpnia 1987 w Rijece) – chorwacki biathlonista posiadający także obywatelstwo słoweńskie, od 2010 roku reprezentant Słowenii[1]. Dwukrotny medalista olimpijski, pięciokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Fak trenować biathlon zaczął w 2001 roku, jednocześnie stając się jedynym członkiem chorwackiej kadry biathlonowej. Wystąpił na pięciu mistrzostwach świata juniorów, najlepszy wynik osiągając podczas MŚJ w Ruhpolding w 2008 roku, gdzie był dziesiąty w sprincie.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 8 grudnia 2006 roku w Hochfilzen, zajmując 107. miejsce w sprincie. Pierwsze punkty wywalczył blisko dwa lata później, 6 grudnia 2008 roku w Östersund, gdzie zajął 38. miejsce w tej samej konkurencji (od sezonu 2008/2009 pierwszych 40 zawodników zdobywa punkty PŚ). Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 17 lutego 2009 roku w Pjongczangu, zajmując trzecie miejsce w biegu indywidualnym. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Ole Einar Bjørndalen z Norwegii oraz Niemiec Christoph Stephan. Pierwsze zwycięstwo odniósł 6 marca 2012 roku w Ruhpolding, wygrywając rywalizację w biegu indywidualnym. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 2014/2015, kiedy zajął trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej, za Francuzem Martinem Fourcade'em i Rosjaninem Antonem Szypulinem. W tym samym sezonie był też trzeci w klasyfikacjach biegu pościgowego i indywidualnego oraz drugi w biegu masowym. Ponadto w sezonie 2011/2012 był drugi w klasyfikacji biegu indywidualnego.

Na mistrzostwach świata w Pjongczangu w 2009 roku zdobył swój pierwszy medal, zajmując trzecie miejsce w biegu indywidualnym. Na rozgrywanych rok później igrzyskach olimpijskich w Vancouver wywalczył pierwszy medal olimpijski w biathlonie dla Chorwacji, kończąc sprint na trzeciej pozycji. Wyprzedzili go tam jedynie Francuz Vincent Jay i Norweg Emil Hegle Svendsen. Był tam też między innymi dziewiąty w biegu masowym. Był też chorążym reprezentacji Chorwacji podczas ceremonii otwarcia Zimowych Igrzysk Olimpijskich 2010[2].

Po zakończeniu sezonu olimpijskiego, 12 sierpnia 2010 roku postanowił zmienić obywatelstwo z chorwackiego na słoweńskie. Oto jego oficjalne oświadczenie:

Myślałem nad tym długo i zdecydowałem się kontynuować karierę wspólnie z moim słoweńskim trenerem, w przeciwnym razie musiałbym zaczynać samemu od początku. Nie była to łatwa decyzja, patrząc na to z punktu widzenia finansowego byłoby lepiej gdybym dalej startował jako Chorwat, ale dla mojej kariery najlepszym wyjściem są starty w barwach Słowenii. Chorwacja pozostaje oczywiście w moim sercu, jednak będę odtąd reprezentował Słowenię.

27 listopada 2010 r. został oficjalnie reprezentantem Słowenii[3].

W barwach Słowenii pierwsze medale wywalczył podczas mistrzostw świata w Ruhpolding w 2012 roku. Najpierw razem z Andreją Mali, Teją Gregorin i Klemenem Bauerem był drugi w sztafecie mieszanej. Parę dni później wywalczył złoty medal w biegu indywidualnym, wyprzedzając Francuza Simona Fourcade'a i Czecha Jaroslava Soukupa. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Novym Měscie zajął trzecie miejsce w sprincie, plasując się za Emilem Hegle Svendsenem i Martinem Fourcade'em. Zajął też między innymi piąte miejsce w sztafecie mieszanej oraz szóste w biegu pościgowym.

Z igrzysk olimpijskich w Soczi w 2014 roku wrócił bez medalu. Najbliżej podium był w biegu masowym, który ukończył na czwartej pozycji. Walkę o trzecie miejsce przegrał tam z Czechem Ondřejem Moravecem o 14,3 sekundy. W czołowej dziesiątce uplasował się również w sztafecie, gdzie był szósty, oraz w sprincie, w którym był dziesiąty. Kolejny medal zdobył za to na mistrzostwach świata w Kontiolahti w 2015 roku, gdzie okazał się najlepszy w biegu masowym. Na podium wyprzedził tam Moraveca i Norwega Tarjei Bø.

Po tym jak nie stanął na podium na mistrzostwach świata w Oslo w 2016 roku oraz nieobecności podczas rozgrywanych rok później mistrzostw świata w Hochfilzen wywalczył medal w 2018 roku. Na odbywających się wtedy igrzyskach olimpijskich w Pjongczangu zajął drugie miejsce w biegu indywidualnym, rozdzielając Norwega Johannesa Bø i Austriaka Dominika Landertingera. Był też między innymi dziesiąty w biegu masowym.

Osiągnięcia[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2010 Vancouver 51. 3. 25. 9. nd. nd.
2014 Soczi 31. 10. 31. 4. 6. nd.
2018 Pjongczang 2. 23. 47. 10. 14. nd.
2022 Pekin 29. 26. 29. 11. 20. nd.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2007 Anterselva 93. 78. nd.
2008 Östersund dns. 69. nd.
2009 Pjongczang 3. 14. 25. 19. nd.
2012 Ruhpolding 1. 11. 8. 2. nd.
2013 Nové Město 20. 3. 6. 19. 13. 5. nd.
2015 Kontiolahti 10. 14. 8. 1. 8. 15. nd.
2016 Oslo 6. 39. 5. 7. nd.
2019 Östersund 42. 17. 26. 14. 5.
2020 Anterselva 4. 45. 21. 15. 5.
2021 Pokljuka 21. 35. 35. 5. 8. 16. 13.
2023 Oberhof 63. 9. 7.

Mistrzostwa świata juniorów[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
2002 Val Ridanna 72. 64. nd. 17. nd. nd.
2003 Kościelisko 38. 28. 32. nd. 18. nd. nd.
2004 Haute Maurienne 55. 50. DNS nd. 15. nd. nd.
2007 Val Martello 93. 78. nd. nd. nd.
2008 Ruhpolding 31. 10. 13. nd. nd. nd.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
2006/2007 -
2007/2008 -
2008/2009 44.
2009/2010 38.
2010/2011 24.
2011/2012 17.
2012/2013 4.
2013/2014 12.
2014/2015 3.
2015/2016 34.
2017/2018 6.
2018/2019 26.
2019/2020 14.
2020/2021 11.
2021/2022 50.
2022/2023 19.

Zwycięstwa w zawodach PŚ[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Pudła Czas biegu Przypisy
1. 6 marca 2012 Niemcy Ruhpolding Bieg indywidualny na 20 km 0+0+0+1 46:48,2
2. 8 grudnia 2012 Austria Hochfilzen Bieg pościgowy na 12,5 km 0+0+1+1 34:14,8
3. 13 grudnia 2012 Słowenia Pokljuka Sprint na 10 km 0+0 24:41,7
4. 20 marca 2014 Norwegia Oslo Sprint na 10 km 0+1 26:05,9
5. 7 lutego 2015 Czechy Nové Město na Moravě Sprint na 10 km 0+0 24:09,9
6. 8 lutego 2015 Czechy Nové Město na Moravě Bieg pościgowy na 12,5 km 0+0+0+1 37:24,8
7. 15 marca 2015 Finlandia Kontiolahti Bieg masowy na 15 km 0+0+1+0 36:24,9
8. 22 marca 2015 Rosja Chanty-Mansyjsk Bieg masowy na 15 km 0+0+0+0 38:09,8

Miejsca na podium w zawodach[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 17 lutego 2009 Korea Południowa Pjongczang Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+0+0+1 52:45,1 + 17,1 Ole Einar Bjørndalen
2. 14 lutego 2010 Kanada Whistler Sprint na 10 km 3. 0+0 24:19,0 +14,0 Vincent Jay
3. 5 grudnia 2010 Szwecja Östersund Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 1+2+0+0 36:48,4 + 1:00,7 Ole Einar Bjørndalen
4. 6 marca 2012 Niemcy Ruhpolding Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+0+1 46:48,2
5. 7 grudnia 2012 Austria Hochfilzen Sprint na 10 km 3. 0+1 25:44,8 + 13,7 Andreas Birnbacher
6. 8 grudnia 2012 Austria Hochfilzen Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 0+0+1+1 34:14,8
7. 13 grudnia 2012 Słowenia Pokljuka Sprint na 10 km 1. 0+0 24:41,7
8. 16 grudnia 2012 Słowenia Pokljuka Bieg masowy na 15 km 2. 0+0+1+1 35:57,1 + 17,7 Andreas Birnbacher
9. 18 stycznia 2013 Włochy Rasen-Antholz Sprint na 10 km 3. 0+1 23:06,2 + 20,4 Anton Szypulin
10. 19 stycznia 2013 Włochy Rasen-Antholz Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+1+0 31:46,8 + 22,6 Anton Szypulin
11. 9 lutego 2013 Czechy Nové Město na Moravě Sprint na 10 km 3. 0+0 23:36,3 + 11,2 Emil Hegle Svendsen
12. 12 stycznia 2014 Niemcy Ruhpolding Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+0+0 32:56,2 + 18,0 Emil Hegle Svendsen
13. 20 marca 2014 Norwegia Oslo Sprint na 10 km 1. 0+1 26:05,9
14. 23 marca 2014 Norwegia Oslo Bieg masowy na 15 km 3. 0+0+1+1 41:32,8 + 32,9 Martin Fourcade
15. 6 grudnia 2014 Szwecja Östersund Sprint na 10 km 3. 0+0 25:15,3 + 28,7 Martin Fourcade
16. 14 grudnia 2014 Austria Hochfilzen Bieg pościgowy na 12,5 km 3. 0+0+0+1 33:04,6 + 10,9 Martin Fourcade
17. 22 stycznia 2015 Włochy Rasen-Antholz Sprint na 10 km 3. 0+1 23:38,9 + 20,1 Simon Schempp
18. 7 lutego 2015 Czechy Nové Město na Moravě Sprint na 10 km 1. 0+0 24:09,9
19. 8 lutego 2015 Czechy Nové Město na Moravě Bieg pościgowy na 12,5 km 1. 0+0+0+1 37:24,8
20. 15 marca 2015 Finlandia Kontiolahti Bieg masowy na 15 km 1. 0+0+1+0 36:24,9
21. 22 marca 2015 Rosja Chanty-Mansyjsk Bieg masowy na 15 km 1. 0+0+0+0 38:09,8
22. 3 grudnia 2017 Szwecja Östersund Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 1+0+0+1 30:53,0 + 40,8 Martin Fourcade
23. 8 grudnia 2017 Austria Hochfilzen Sprint na 10 km 3. 0+0 24:53,8 + 35,4 Johannes Thingnes Bø
24. 9 grudnia 2017 Austria Hochfilzen Bieg pościgowy na 12,5 km 2. 0+0+1+0 37:39,9 + 58,8 Johannes Thingnes Bø
25. 24 stycznia 2021 Włochy Rasen-Antholz Bieg masowy na 15 km 3. 0+0+1+0 35:44,3 + 44,2 Johannes Thingnes Bø
26. 11 stycznia 2023 Niemcy Ruhpolding Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+0+0+0 48:48,4 + 29,3 Johannes Thingnes Bø

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Daniel Ludwiński: Wschodząca gwiazda biathlonu zmienia obywatelstwo. SportoweFakty.pl. [dostęp 2010-08-12]. (pol.).
  2. Sebastian Krystek: Biathloniści chorążymi. biathlon.pl. [dostęp 2009-02-13]. (pol.).
  3. Wojciech Bajak: Ostateczny koniec telenoweli. biathlon.pl. [dostęp 2010-11-28].

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]