Mark Kirchner

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Mark Kirchner
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

4 kwietnia 1970
Neuhaus am Rennweg

Klub

WSV Scheibe-Alsbach

Wzrost

178 cm

Debiut w PŚ

14.12 1989, Obertilliach (9. miejsce - b.indywidualny)

Pierwsze punkty w PŚ

14.12 1989, Obertilliach (9. miejsce - b.indywidualny)

Pierwsze podium w PŚ

3.02 1990, Walchsee
(3. miejsce - sprint)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Niemcy
Igrzyska olimpijskie
złoto Albertville 1992 sprint
złoto Albertville 1992 sztafeta
złoto Lillehammer 1994 sztafeta
srebro Albertville 1992 b.indywidualny
Mistrzostwa świata
złoto Oslo 1990 sprint
złoto Oslo 1990 b.drużynowy
złoto Lahti 1991 b.indywidualny
złoto Lahti 1991 sprint
złoto Lahti 1991 sztafeta
złoto Borowec 1993 sprint
złoto Anterselva 1995 sztafeta
srebro Osrblie 1997 b.drużynowy
brąz Lahti 1990 sztafeta
brąz Borowec 1993 sztafeta
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Chamonix 1988 b.indywidualny
złoto Chamonix 1988 sztafeta
złoto Voss 1989 drużynowo
brąz Voss 1989 sztafeta
Mistrzostwa Europy
złoto Mińsk 1998 sztafeta
Puchar Świata
2. miejsce
1990/1991
2. miejsce
1992/1993
Puchar Świata (b.indywidualny)
Mała Kryształowa Kula
1990/1991
3. miejsce
1991/1992
3. miejsce
1996/1997
Puchar Świata (sprint)
2. miejsce
1992/1993

Mark Kirchner (ur. 4 kwietnia 1970 w Neuhaus am Rennweg) – niemiecki biathlonista i biegacz narciarski reprezentujący też NRD, czterokrotny medalista olimpijski i wielokrotny medalista mistrzostw świata.

Kariera[edytuj | edytuj kod]

Pierwsze sukcesy osiągnął w 1988 roku, zdobywając złote medale w sztafecie i biegu indywidualnym podczas mistrzostw świata juniorów w Chamonix. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata juniorów w Voss zwyciężył w biegu drużynowym, a w sztafecie był trzeci. W Pucharze Świata zadebiutował 14 grudnia 1989 roku w Obertilliach, zajmując dziewiąte miejsce w biegu indywidualnym. Tym samym już w swoim debiucie zdobył pierwsze punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 3 lutego 1990 roku w Walchsee, zajmując 3. miejsce w sprincie. Wyprzedzili go jedynie Jurij Kaszkarow z ZSRR oraz kolejny reprezentant NRD - Frank Luck. W kolejnych startach jeszcze 16 razy stawał na podium, odnosząc przy tym jedenaście zwycięstw. Pięciokrotnie triumfował w sprincie: 10 marca 1990 roku w Oslo, 19 lutego 1991 roku w Lahti, 12 lutego 1992 roku w Albertville, 19 grudnia 1992 roku w Pokljuce i 13 lutego 1993 roku w Borowcu, a sześć razy był najlepszy w biegu indywidualnym: 31 stycznia 1991 roku w Oberhofie, 24 lutego 1991 roku w Lahti, 7 marca 1991 roku w Oslo, 11 marca 1993 roku w Östersund i 6 marca 1997 roku w Nagano. Zwycięstwo w Nagano był jednocześnie jego ostatnim pucharowym podium. Najlepsze wyniki osiągał w sezonach 1990/1991 i 1992/1993, kiedy zajmował drugie miejsce w klasyfikacji generalnej. W pierwszym przypadku lepszy był Siergiej Czepikow z ZSRR, a w drugim Mikael Löfgren ze Szwecji.

W 1990 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Mińsku/Oslo/Kontiolahti, zdobywając trzy medale. Wspólnie z Raikiem Dittrichem, Birkiem Andersem i Frankiem Luckiem zwyciężył w biegu drużynowym. Najlepszy był też w sprincie, wyprzedzając Eirika Kvalfossa z Norwegii i Siergieja Czepikowa. Ponadto był trzeci w sztafecie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach świata w Lahti triumfował w trzech z czterech konkurencji. Wygrał bieg indywidualny i sprint, a razem z Ricco Großem, Frankiem Luckiem i Fritzem Fischerem był też najlepszy w sztafecie.

Kolejne trzy medale zdobył na igrzyskach olimpijskich w Albertville w 1992 roku. Najpierw zajął drugie miejsce w biegu indywidualnym, rozdzielając Jewgienija Ried´kina z WNP i Mikaela Löfgrena. Następnie wygrał sprint, wyprzedzając Ricco Großa i Harriego Elorantę z Finlandii. Na zakończenie sztafeta Niemiec w składzie: Ricco Groß, Jens Steinigen, Mark Kirchner i Fritz Fischer zdobyła złoty medal. Zwycięstwo w sprincie odniósł również na mistrzostwach świata w Borowcu w 1993 roku, plasując się przed Norwegiem Jonem Åge Tyldumem i Siergiejem Czepikowem. Na tych samych mistrzostwach wraz z kolegami z reprezentacji był też trzeci w sztafecie.

Podczas igrzysk olimpijskich w Lillehammer w 1994 roku był siódmy w biegu indywidualnym i dwunasty w sprincie. Za to sztafeta Niemiec z Kirchnerem w składzie obroniła tytuł mistrzów olimpijskich wywalczony dwa lata wcześniej. Złoty medal w tej konkurencji zdobył jeszcze podczas mistrzostw świata w Anterselvie w 1995 roku, jednak w startach indywidualnych plasował się poza czołową dziesiątką. Brał też udział w mistrzostwach świata w Osrblie w 1997 roku, zajmując drugie miejsce w biegu drużynowym. Ostatni medal zdobył podczas mistrzostw Europy w Mińsku w 1998 roku, gdzie zwyciężył w sztafecie.

W sezonie 1998/1999 startował w biegach narciarskich, jednak bez sukcesów. Wziął między innymi udział w mistrzostwach świata w Ramsau w 1999 roku, gdzie zajął 48. miejsce w biegu na 30 km stylem dowolnym, a sztafecie był czwarty. Nigdy nie zdobył punktów Pucharu Świata w biegach narciarskich. W 1999 zakończył karierę.

Kirchner był chorążym reprezentacji Niemiec na ZIO 1994.

Po zakończeniu kariery został trenerem. Od 2007 roku był asystentem głównego trenera reprezentacji Niemiec, Franka Ullricha. W 2018 roku objął stanowisko głównego trenera[1].

Osiągnięcia w biathlonie[edytuj | edytuj kod]

Igrzyska olimpijskie[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1992 Albertville 2. 1. nd. nd. 1. nd.
1994 Lillehammer 7. 12. nd. nd. 1. nd.

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Rok Miejscowość Konkurencje
IN SP PU MS RL MR SR
1990 Mińsk/Oslo/Kontiolahti 13. 1. nd. nd. 3. nd.
1991 Lahti 1. 1. nd. nd. 1. nd.
1993 Borowec 20. 1. nd. nd. 3. nd.
1995 Anterselva 15. 52. nd. nd. 1. nd.
1996 Ruhpolding 36. nd. nd. nd.
1997 Osrblie 43. 32. 14. nd. nd.

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Sezon Miejsce
1989/1990 9.
1990/1991 2.
1991/1992 13.
1992/1993 2.
1993/1994 20.
1994/1995 14.
1995/1996 20.
1996/1997 9.
1997/1998 46.

Miejsca na podium chronologicznie[edytuj | edytuj kod]

Lp. Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Lokata Pudła Czas biegu Strata Zwycięzca
1. 3 lutego 1990 Austria Walchsee Sprint na 10 km 3. 0+0 26:59,1 +1,6 Jurij Kaszkarow
2. 10 marca 1990 Norwegia Oslo Sprint na 10 km 1. 0+0 25:48,9
3. 26 stycznia 1991 Włochy Anterselva Sprint na 10 km 3. 2+0 27:45,1 +42,4 Siergiej Czepikow
4. 31 stycznia 1991 Niemcy Oberhof Bieg indywidualny na 20 km 1. 1+0+1+1 56:39,2
5. 19 lutego 1991 Finlandia Lahti Sprint na 10 km 1. 0+0 30:48,1
6. 24 lutego 1991 Finlandia Lahti Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+1+0+1 1:03:05,7
7. 7 marca 1991 Norwegia Oslo Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+1+1+0 57:02,9
8. 16 marca 1991 Kanada Canmore Sprint na 10 km 3. 0+2 26:16,1 +28,0 Eirik Kvalfoss
9. 19 grudnia 1991 Austria Hochfilzen Bieg indywidualny na 20 km 3. 0+0+0+2 1:03:02,4 +1:18,4 Jens Steinigen
10. 12 lutego 1992 Francja Albertville Sprint na 10 km 1. 0+0 26:02,3
11. 20 lutego 1992 Francja Albertville Bieg indywidualny na 20 km 2. 0+1+1+1 57:34,4 +6,4 Jewgienij Ried´kin
12. 10 marca 1992 Norwegia Fagernes Bieg indywidualny na 20 km 2. 1+0+0+0 1:01:52,0
13. 17 grudnia 1992 Słowenia Pokljuka Bieg indywidualny na 20 km 2. 0+1+0+0 55:15,5 +52,1 Patrice Bailly-Salins
14. 19 grudnia 1992 Słowenia Pokljuka Sprint na 10 km 1. 0+0 26:32,6
15. 13 lutego 1993 Bułgaria Borowec Sprint na 10 km 1. 0+0 27:30,5
16. 11 marca 1993 Szwecja Östersund Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+3+0+0 59:42,1
17. 6 marca 1997 Japonia Nagano Bieg indywidualny na 20 km 1. 0+0+0+0 58:21,6

Osiągnięcia w biegach narciarskich[edytuj | edytuj kod]

Mistrzostwa świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
48. 19 lutego 1999 Austria Ramsau 30 km stylem dowolnym 1:15:26,2 +8:46,6 Finlandia Mika Myllylä
4. 26 lutego 1999 Austria Ramsau Sztafeta 4x10 km[2] 1:35:07,5 +1:46,4  Austria

Puchar Świata[edytuj | edytuj kod]

Miejsca w klasyfikacji generalnej[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na podium[edytuj | edytuj kod]

Kirchner nigdy nie stanął na podium indywidualnych zawodów PŚ.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]