Jamnicka Przełęcz

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jamnicka Przełęcz
Ilustracja
Widok z Rohackiego Konia na Wołowiec i Jamnicką Przełęcz
Państwo

 Słowacja

Wysokość

1911 m n.p.m.

Pasmo

Karpaty, Tatry Zachodnie

Sąsiednie szczyty

Wołowiec, Rohacz Ostry

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Jamnicka Przełęcz”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Jamnicka Przełęcz”
Ziemia49°12′12,7″N 19°45′33,2″E/49,203528 19,759222

Jamnicka Przełęcz (słow. Jamnícke sedlo) – znajdująca się na wysokości 1911 m n.p.m.[1] przełęcz w słowackich Tatrach Zachodnich, pomiędzy leżącymi w grani głównej Wołowcem (2063 m) a Rohaczem Ostrym (2086 m)[2][1]. Grań Tatr Zachodnich na odcinku tym ma przebieg mniej więcej północ-południe. Wschodnie zbocza spod przełęczy opadają do wysoko położonego Kotła Jamnickich Stawów (górna część Doliny Jamnickiej), zaś zachodnie, bardzo strome, do znacznie niżej leżącego dna Doliny Rohackiej.

Przełęcz powstała w rejonie miękkich łupków, ale wznoszące się nad nią Rohacze zbudowane są z granitów. Jest trawiasta, u podnóża Rohacza Ostrego duże granitowe gołoborze. Z przełęczy dobrze widać Jamnickie Stawy oraz Dolinę Rohacką. Dawniej z przełęczy bardzo stromymi zachodnimi stokami prowadziła ścieżka łącząca Dolinę Rohacką z Jamnicką (zaznaczona jest na mapie kpt. Aulicha z 1831 r.[3]).

Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]

Szlak czerwony – czerwony, biegnący granią główną Tatr Zachodnich ze Smutnej Przełęczy granią Rohacza Płaczliwego i Rohacza Ostrego na Jamnicką Przełęcz, a z niej dalej na Wołowiec i Łopatę.
  • Czas przejścia ze Smutnej Przełęczy na Jamnicką Przełęcz 2:30 h, z powrotem 2:15 h
  • Czas przejścia z Jamnickiej Przełęczy na Wołowiec: 20 min, ↓ 15 min
Szlak niebieski – od autokempingu „Raczkowa” przez rozdroże Niżnia Łąka, Rozdroże w Dolinie Jamnickiej i Jamnicką Przełęcz na Wołowiec. Czas przejścia z Niżniej Łąki na przełęcz: 4:05 h, ↓ 3:40 h[4]
Jamnicka Przełęcz i Rohacze – widok ze szczytu Wołowca

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania.
  2. Tatry Zachodnie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000. Warszawa: Wyd. Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2005/06. ISBN 83-87873-36-5.
  3. Józef Nyka: Tatry słowackie. Przewodnik. Wyd. II. Latchorzew: Wyd. Trawers, 1998. ISBN 83-901580-8-6.
  4. Tomasz Nodzyński, Marta Cobel-Tokarska: Tatry Zachodnie: polskie i słowackie. Warszawa: ExpressMap, 2007. ISBN 978-83-60120-89-7.