Jan Hörl (cichociemny)

Jan Wilhelm Hörl
Stanisław Kolski
Jan Halicki
Frog, Flet
	podporucznik broni pancernych
Data i miejsce urodzenia	28 maja 1921 ; Sulejówek
Data i miejsce śmierci	7 maja 1943 ; Warszawa
	Przebieg służby
Lata służby	1939–1943
Siły zbrojne	Polskie Siły Zbrojne
Jednostki	10 Brygada Kawalerii Pancernej (PSZ); 66 batalion czołgów; Okręg Lublin AK
Stanowiska	zastępca dowódcy plutonu; dowódca czołgu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Jan Wilhelm Hörl vel Stanisław Kolski, vel Jan Halicki, pseud. „Frog”, „Flet” (ur. 28 maja 1921 w Sulejówku, zm. 7 maja 1943 w Warszawie) – podporucznik broni pancernych Polskich Sił Zbrojnych, cichociemny.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Był synem ewangelika reformowanego Wilhelma Franciszka, pułkownika WP, i Zofii z Żabczyńskich^[1]. Był ochrzczony i konfirmowany w parafii ewangelicko-reformowanej w Warszawie razem z siostrą Zofią (1924–1944)^[2]. W 1939 roku ukończył 1. klasę licealną w Państwowym Liceum i Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie.

We wrześniu 1939 roku nie został zmobilizowany. Przekroczył granicę polsko-węgierską 24 września 1939 roku. W październiku znalazł się we Francji, gdzie został skierowany do Szkoły Podchorążych Broni Pancernej w Sérignan. Walczył w szeregach 10 Brygady Kawalerii Pancernej. W czerwcu 1940 roku został razem z brygadą ewakuowany do Wielkiej Brytanii, gdzie został przydzielony do 14 pułku, a następnie do 66 batalionu czołgów.

Zgłosił się do służby w kraju. Po konspiracyjnym przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 29 listopada 1942 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zrzutu dokonano w nocy z 13 na 14 marca 1943 roku w ramach operacji „Stock”. Dostał przydział do Okręgu Lublin AK. 29 kwietnia 1943 roku został aresztowany przez Kriminalpolizei jako Stanisław Kolski przy ul. 6 Sierpnia 4 w Warszawie. Był więźniem Pawiaka, przesłuchiwanym przez gestapo. 7 maja 1943 roku został rozstrzelany w ruinach getta przy ul. Dzielnej 27.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13414^[3] – pośmiertnie, 1 lipca 1944 roku.

Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]

W lewej nawie kościoła św. Jacka przy ul. Freta w Warszawie odsłonięto w 1980 roku tablicę Pamięci żołnierzy Armii Krajowej, cichociemnych – spadochroniarzy z Anglii i Włoch, poległych za niepodległość Polski. Jan Hörl jest wymieniony wśród 110 poległych cichociemnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Aleksandra Sękowska. Rodzina Hörlów. „Jednota”. 11–12, 27 stycznia 2011. [dostęp 2013-11-01].
↑ Ewangelicy warszawscy w walce o niepodległość 1939–45. Słownik biograficzny, Warszawa 2007, s. 247–248
↑ ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 421 .

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 2. Rzeszów: Wydawnictwo „Abres”, 1996, s. 59–60. ISBN 83-902499-5-2.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 321. ISBN 83-211-0537-8.
Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 146–147.

[1] Aleksandra Sękowska. Rodzina Hörlów. „Jednota”. 11–12, 27 stycznia 2011. [dostęp 2013-11-01].

[2] Ewangelicy warszawscy w walce o niepodległość 1939–45. Słownik biograficzny, Warszawa 2007, s. 247–248

[3] ŁukomskiŁ. G. ŁukomskiŁ., PolakP. B. PolakP., SuchcitzS. A. SuchcitzS., Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945, Koszalin 1997, s. 421 .

[1]

[2]

[3]