Jan Haber

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Haber
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

7 lipca 1900
Łojewo

Data i miejsce śmierci

14 lutego 1985
Poznań

Zawód, zajęcie

prawnik

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej
Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Kazimierz Haber (ur. 7 lipca 1900 w Łojewie[a], zm. 14 lutego 1985 w Poznaniu) – polski prawnik, karnista, specjalizował się w postępowaniu karnym, nauczyciel akademicki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, sędzia Sądu Najwyższego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie Kazimierza (1872–1933) i Izabelli z Kozińskich. Jego ojciec był ziemianinem, w 1903 sprzedał rodzinny majątek i zamieszkał w Poznaniu, gdzie działał na rzecz polskości; uczestnik powstania wielkopolskiego, służył w oddziałach intendentury, mianowany majorem WP (1919)[1][2]. Jan miał brata Mariana Ludwika (1901–1975), znanego poznańskiego kolekcjonera[3].

Uczęszczał do Państwowego Gimnazjum w Poznaniu (1910–1918)[4]. Dyplom magistra prawa uzyskał w 1922 na Wydziale Prawa Uniwersytetu Poznańskiego. Odbył aplikację sądową i po złożeniu w lipcu 1924 roku egzaminu sędziowskiego, został mianowany sędzią[4]. W 1929 otrzymał stopień doktorski na podstawie pracy pt. Reakcja karna wobec przestępców niepoprawnych (promotorem pracy był Józef Bossowski)[4]. W chwili wybuchu II wojny światowej orzekał jako sędzia Sądu Apelacyjnego w Poznaniu[4]. W tym samym sądzie kontynuował pracę po zakończeniu wojny[4]. Od 1940 do wybuchu powstania warszawskiego w 1944 pracował jako radca prawny Banku Gospodarstwa Krajowego[4]. W 1947 został sędzią poznańskiego oddziału Sądu Najwyższego (orzekał tam do 1953)[4].

Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego zleciło mu w grudniu 1951 prowadzenie wykładów z postępowania karnego (na wniosek poznańskiego Wydziału Prawa)[4]. W 1953 roku objął stanowisko zastępcy profesora, a rok później kierownika nowo powołanej Katedry Postępowania Karnego macierzystego Wydziału Prawa, którą kierował do przejścia na emeryturę[4]. Równocześnie (w 1954) przestał orzekać w Sądzie Najwyższym[4]. W 1957 otrzymał awans na stanowisko docenta, a następnie profesora nadzwyczajnego (w tym samym roku)[4]. W latach 1958–1962 był prodziekanem, a następnie (1962–1964) dziekanem poznańskiego Wydziału Prawa[4]. Na uczelni pracował do 1970[4].

Zmarł w Poznaniu, pochowany 21 lutego 1985 na cmentarzu komunalnym Junikowskim (pole 27 kwatera 3-3-9)[5].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Uwagi[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Według autorów biografii Jana Kazimierza Habera umieszczonej na stronie Wydziału Prawa i Administracji UAM urodził się on w miejscowości Lojewo, w powiecie wrocławskim, co jest błędem, w rzeczywistości chodzi o Łojewo w powiecie inowrocławskim, gdzie rodzina Haberów posiadała majątek ziemski już w połowie XIX wieku.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Bogusław Polak: Kazimierz Haber. W: Antoni Czubiński (red.), Bogusław Polak (red.): Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2002, s. 122–123. ISBN 83-7177-014-6.
  2. ↑ HABER Kazimierz [online], Powstanie Wielkopolskie [dostęp 2023-08-10] (pol.).
  3. ↑ Paulina Mikołajczyk. KOLEKCJONER, ARCHIWALIA I STARA SZAFA. O MOŻLIWOŚCIACH PROTOKOŁÓW MUZEALNYCH W ZAKRESIE KOLEKCJONERSTWA. „Vade Nobiscum”. XXI, s. 309, 2019. Uniwersytet Łódzki. (pol.). 
  4. ↑ a b c d e f g h i j k l m prof. Jan Haber [online], Wydział Prawa i Administracji UAM [zarchiwizowane z adresu 2015-09-29].
  5. ↑ Plan Poznania - Cmentarze [online], www.poznan.pl [dostęp 2023-08-10].
  6. ↑ M.P. z 1947 r. nr 118, poz. 745 „za wybitne zasługi w dziedzinie usprawnienia wymiaru sprawiedliwości”.
  7. ↑ M.P. z 1955 r. nr 125, poz. 1624 - Uchwała Rady Państwa z dnia 22 lipca 1955 r. nr 0/1363 - na wniosek Ministra Szkolnictwa Wyższego.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Haber&oldid=71780050”