Jan Seredyka

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Seredyka
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

8 października 1928
Grajewo

Data i miejsce śmierci

16 sierpnia 2008
Warszawa

profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia Polski epoki nowożytnej
Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Habilitacja

1968

Profesura

1981

Uczelnia

Uniwersytet Wrocławski
Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu

Rektor WSP w Opolu
Rektor Seredyka wizytuje zajęcia Studium Wojskowego WSP w Opolu

Jan Seredyka (ur. 8 października 1928 w Grajewie, zm. 16 sierpnia 2008 w Warszawie) – polski historyk, specjalizujący się w historii Polski nowożytnej, profesor Uniwersytetu Opolskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Podczas II wojny światowej pracował jako robotnik przymusowy w Pińsku na Polesiu. W czerwcu 1945 roku przybył w pierwszej fali powojennych przymusowych polskich wysiedleńców z Kresów do Opola. Tutaj uczęszczał do I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika. Po jej ukończeniu rozpoczął studia historyczne na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie napisał magisterium, a następnie doktorat pod kierunkiem prof. Władysława Czaplińskiego. Na tej samej uczelni uzyskał także stopień doktora habilitowanego w zakresie historii.

Od 1959 był związany z Wyższą Szkołą Pedagogiczną w Opolu, gdzie podjął pracę w Katedrze Historii Nowożytnej. Mianowany docentem w 1968 roku. W 1981 uzyskał tytuł profesora zwyczajnego[1]. Po przejściu na emeryturę w 1999 kontynuował pracę na Uniwersytecie Opolskim i Wyższej Szkole Zarządzania i Bankowości w Poznaniu.

Jego zainteresowania badawcze skupiały się głównie wokół problemów parlamentaryzmu w Rzeczypospolitej szlacheckiej XVI i XVII w. Powołał w Opolu Katedrę Historii Parlamentaryzmu, która skupiła specjalistów tej dziedziny z różnych ośrodków krajowych i zagranicznych.

Pełnione funkcje[edytuj | edytuj kod]

Wybrane publikacje[edytuj | edytuj kod]

  • Księżniczka i chudopachołek, wyd. UO, Opole 1995.
  • Parlamentarzyści polscy od XVI do XX wieku, wyd. UO, Opole 1999.
  • Rozprawy z dziejów XVI i XVII wieku, wyd. FN, Poznań 2003.
  • Sejm w Toruniu z 1626 roku, wyd. Ossolineum, Wrocław 1966.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. S. Nicieja, Alma Mater Opoliensis, wyd. UO, Opole 2004, s. 92.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]