Jan Sztwiertnia (kompozytor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jan Sztwiertnia
Ilustracja
Jan Sztwiertnia
Data i miejsce urodzenia

1 czerwca 1911
Hermanice

Data i miejsce śmierci

29 sierpnia 1940
Mauthausen-Gusen

Zawód

kompozytor, pedagog

Jan Sztwiertnia (ur. 1 czerwca 1911 w Hermanicach, obecnie część Ustronia, zm. 29 sierpnia 1940 w obozie koncentracyjnym Gusen[1]) – polski pedagog, kompozytor.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z Ustronia w Beskidzie Śląskim. Był nieślubnym dzieckiem Marii Sztwiertni, robotnicy huty w Trzyńcu i mistrza walcowni tej huty, Jana Dominika. Wychowywany początkowo przez matkę, później przez wuja, Karola Sztwiertnię, w 1921 r. został wychowankiem Ewangelickiego Domu Sierot w Ustroniu. W 1925 r. ukończył szkołę powszechną w Ustroniu jako bardzo dobry uczeń o wyjątkowych uzdolnieniach muzycznych. Dzięki pomocy materialnej ustrońskiego zboru ewangelickiego, gdzie jego losem zainteresował się ksiądz Paweł Nikodem i nauczyciel śpiewu, Paweł Wałach, w latach 1925-30 kontynuował naukę w Seminarium Nauczycielskim w Cieszynie. W tym czasie, dalej mieszkając w Domu Sierot, śpiewał w ustrońskim chórze młodzieży ewangelickiej[1]. Po ukończeniu Seminarium został nauczycielem w szkole ludowej w Wiśle na Równem pod Baranią Górą. Już w Seminarium Nauczycielskim wykazywał uzdolnienia muzyczne, a zaczął komponować w trakcie pracy w szkole na Równem.

Od roku 1933 pracował w szkołach w Wiśle Głębcach oraz w Wiśle Centrum. Prowadził chór kościelny oraz grał na organach w kościele. Pisał drobne utwory do użytku szkolnego i kościelnego, fugi, preludia, chorały, kantaty. W 1932 roku napisał operę „Sałasznicy”, której muzyka nawiązywała do motywów ludowych z okolic Wisły. Oparta była ona na opowieści wiślańskiego pisarza ludowego Ferdynanda Dyrny, który przyszedł do Sztwiertni z gotowym librettem. Śpiewogra zdobyła wówczas dużą popularność.

W 1933 r. ożenił się z córką wiślańskiego górala, Ewą Wantulok. W latach 1934-1935 urodzili się jego synowie Jan i Bolesław[1]. W 1935 roku kompozytor uzupełnił swoje wykształcenie w Szkole Muzycznej w Cieszynie, a w 1937 r. rozpoczął studia w Konserwatorium Muzycznym w Katowicach. W 1939 r. ukończył Wydział Pedagogiczny katowickiego Konserwatorium i podjął dalszą naukę na Wydziale Kompozycji pod kierunkiem Aleksandra Brachockiego i Tadeusza Prajznera[1]. W maju 1939 roku odbył się w auli Konserwatorium jego recital złożony z własnych kompozycji. W nagrodę Sztwiertnia otrzymał stypendium na studia muzyczne w Paryżu. Z powodu wybuchu wojny wyjazd nie doszedł do skutku.

W czerwcu 1940 r. w wieku 29 lat został aresztowany przez gestapo w ramach Intelligenzaktion Schlesien[2]. Zginął w obozie koncentracyjnym w Mauthausen-Gusen. Jego prochy przewieziono do Wisły, gdzie spoczywają na cmentarzu ewangelickim „Na Groniczku”.

Archiwum Śląskiej Kultury Muzycznej przy Bibliotece Głównej Akademii Muzycznej im. Karola Szymanowskiego w Katowicach przechowuje spuściznę muzyczną po kompozytorze.

W 2010 roku Ludowy Zespół Pieśni i Tańca Śląsk ponownie wystawił operę „Sałasznicy” w opracowaniu muzycznym Jean Claude Hauptmanna, który poprowadził orkiestrę podczas premiery.

Upamiętnienia[edytuj | edytuj kod]

  • Naprzeciw kościoła ewangelickiego w Wiśle, na frontowej ścianie budynku starej szkoły (z 1824 r.), w którym mieszkał Jan Sztwiertnia, 1 czerwca 1961 r. odsłonięto tablicę[3] poświęconą pamięci kompozytora.
  • Konkurs kompozytorski w Cieszynie nosi imię Jana Sztwiertni.
  • W Wiśle Uzdrowisku, w Parku miejskim stoi pomnik Jana Sztwiertni wykonany z brązu przez Jana Hermę[4].
  • Obchody setnej rocznicy urodzin kompozytora[5].

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

Sztwiertnia skomponował łącznie ok. 50 utworów[1]. Wśród nich wyróżniają się:

  • „Śpiący rycerze w Czantorii”poemat symfoniczny
  • „Sałasznicy” – opera ludowa[6]
  • „Pieśni na głos z fortepianem”[7]
  • Suita beskidzka na chór męski

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c d e Lidia Szkaradnik. O Janie Sztwiertni rodem z Ustronia. „Pamiętnik Ustroński”. 3, s. 31-33, 1990. Urząd Miejski w Ustroniu, Towarzystwo Miłośników Ustronia. (pol.). 
  2. Maria Wardzyńska, Był rok 1939. Operacja niemieckiej policji bezpieczeństwa w Polsce: Intelligenzaktion, Warszawa 2009, s. 140.
  3. (da): Ku czci wiślańskiego kompozytora, w: "Werchy" R. 30, Kraków 1961, s. 212
  4. POMNIKI ŚLĄSKA CIESZYŃSKIEGO
  5. uroczystości jubileuszowe na Śląsku Cieszyńskim i w Katowicach
  6. (© 2011 Copyright by Uniwersytet Śląski)
  7. (© 2009 Copyright by Uniwersytet Śląski)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]