Jean de Chokier de Surlet

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jean de Chokier de Surlet
Kraj działania

Księstwo Liège

Data i miejsce urodzenia

14 stycznia 1571
Liège

Data i miejsce śmierci

19 sierpnia 1656
Liège

wikariusz generalny diecezji Liège
Okres sprawowania
Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół rzymskokatolicki

Inkardynacja

diecezja Liège

Jean de Chokier, baron de Surlet (ur. 14 stycznia 1571 w Liège, zm. 19 sierpnia 1656 tamże) – flamandzki historyk i prawnik, znawca prawa kanonicznego, pisarz polityczny z Księstwa Liège, uważany za najważniejszego ucznia Justusa Lipsiusa[1].

Biografia[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w rodzinie szlacheckiej w biskupim Księstwie Liège[2]. Został wybrany kanonikiem kapituły przy miejscowej katedrze Najświętszej Marii Panny i św. Lamberta oraz wikariuszem generalnym do spraw duchowych w okresie episkopatu księcia Ferdynanda Wittelsbacha.

Twórczość[edytuj | edytuj kod]

W swojej twórczości, zgodnie ze wskazówkami Lipsiusa, odwoływał się do twórczości Tacyta oraz stosował sententiae i exempla[3].

Pisał po łacinie:

  • Onosandri Strategicus, sive De Imperatoris Institutione. Additae in extremo operis variantes lectiones ex Codd. diversorum M. SS. depromptes, 1610
  • Thesaurus politicorum aphorismorum. In quo principum, consiliariorum, aulicorum institio proprie continetur. Una cum exemplis omnis aevi ..., 1610 (polskie tłumaczenie: przeł. Andrzej Rudomina, wydane drukiem pod tytułem O odmianie państw i zgubie panujących i o słusznym ratunku, Wilno 1652, wznowiono pt. Fortuna państw i panujących w 1738 r.[4][5])
  • Tractatus de re nummaria prisco ævi: quae collata ad æstimationem monetæ præsentis: ad Historia cùm profane, tùm sacræ intelligentiam non parum utilis, 1619
  • Commentaria in regvlas Cancellariae Apostolicae: sive in Glossemata Alphonsi Sotto, glossatoris nuncupati, 1621
  • Scholia dans Primarias Preces Imperatoris, 1621
  • Tractatvs de legato, 1624
  • Vindiciae Libertatis Ecclesiasticae: Divisae In Dvas Partes: In quarum prima ostenditur Appellationes ab Ecclesiasticis Iudicibus in causis ciuilibus inter Laicos motis, in Imperiali Camera non esse interponendas, nec ab ea recipiendas. Altera scribitur Contra impios Ecclesiae Mastyges, illius bona, ac iura vsurpantes , 1630
  • Facis historiarum centuriae duae: Quarum prima continet mores diversarum gentium, Altera ritus sacros ..., 1650

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Jon R. Snyde: Dissimulation and the Culture of Secrecy in Early Modern Europe. Berkeley: University of California Press, 2012, s. 231. ISBN 978-0-520-27463-1.
  2. ↑ Michel André: Cours alphabétique et méthodique de droit canon: mis en rapport avec le droit civil ecclésiastique, ancien et moderne.... T. 2. Paris: J.-P. Migne, 1845, s. 1235.
  3. ↑ Erik de Bom: Political Advice. W: The Oxford Handbook of Neo-Latin. Stefan Tilg, Sarah Knight (red.). Oxford University Press, 2015, s. 141–142. ISBN 978-0-19-994817-8.
  4. ↑ Ludwik Grzebień SJ: Andrzej Rudomina. iPSB. [dostęp 2022-07-06].
  5. ↑ Bibliografia Estreichera: Rudomina Andrzej S. J.. estreicher.uj.edu.pl. [dostęp 2022-07-06].

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jean_de_Chokier_de_Surlet&oldid=67920754”