Jerzy Szcześniak

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jerzy Szcześniak
Ilustracja
płk. Jerzy Szcześniak
pułkownik dyplomowany pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia

1958
Bobowicko

Przebieg służby
Lata służby

19792011

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL
Siły Zbrojne RP

Jednostki

WSOWI
23 pułk czołgów
13 pz
Akademia Obrony Narodowej
4 Brygada Saperów
12 Dywizja Zmechanizowana
2 pułk komunikcyjny
PKW Liban
5 pułk inżynieryjny

Stanowiska

podchorąży WSOWI
d-ca plutonu i kp saperów
szef saperów
dowódca batalionu saperów
starszy oficer wydziału operacyjno – rozpoznawczego
szef wydziału operacyjno – rozpoznawczego
szef sekcji wojsk inżynier.
z-ca d-cy pułku komunikacyjnego
słuchacz akademii wojskowej
dowódca pułku inżynieryjnego

Odznaczenia
Gwiazda Iraku Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku Medal ONZ za misję UNIFIL

Jerzy Szcześniak (ur. 1958 w Bobowicku) – pułkownik dyplomowany Wojska Polskiego.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jerzy Szcześniak urodził się w Bobowicku k. Międzyrzecza. Do wojska wstąpił w 1979 jako podchorąży Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Inżynieryjnych we Wrocławiu. Rozpoczął służbę zawodową w 1983 na stanowisku dowódcy plutonu saperów w 23 pułku czołgów. Następnie w 13 pułku zmechanizowanym na stanowisku dowódcy kompanii saperów i szefa saperów w latach 1984–1988. Podczas inspekcji jako dowódca kompanii saperów w 13 pułku zmechanizowanym uzyskał najwyższą oceną wśród pododdziałów inżynieryjnych 5 Dywizji Pancernej[1]. W 1988 został skierowany do Akademii Obrony Narodowej. W 1991 został dowódcą batalionu saperów w 4 Brygadzie Saperów. Następnie w tej samej 4 Brygadzie Saperów objął stanowisko starszego oficera wydziału operacyjno – rozpoznawczego i wreszcie stanowisko szefa tego wydziału w latach 1992–1999. W 12 Dywizji Zmechanizowanej pełnił obowiązki szefa sekcji wojsk inżynieryjnych w latach 1999–2003. Zastępcą dowódcy 2 pułku komunikacyjnego został w 2003. Następnie w 2004 pełnił obowiązki dowódcy XXI i XXII zmiany Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Libanie. W podyplomowym Studium Operacyjno-Strategicznym Akademii Obrony Narodowej uczestniczył w latach 2005–2006. W lipcu 2006 został dowódcą 5 pułku inżynieryjnego. W 2008 uczestniczył w X zmianie Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku. We wrześniu 2011 przeszedł na emeryturę. Zainteresowania: wędkarstwo, uprawia czynnie sport[1].

Awanse[edytuj | edytuj kod]

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Ryszard Żuchowski, Sylwetki saperów. następne pokolenie str. 279 - 280

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]