Julian Humeński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Julian Humeński
Ilustracja
Kraj działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1911
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

11 maja 1994
Warszawa

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

łaciński

Prezbiterat

24 czerwca 1938

Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

18 lutego 1911
Kołomyja

Data śmierci

11 maja 1994

Przebieg służby
Lata służby

1948-1986

Siły zbrojne

Siły Zbrojne PRL

Stanowiska

proboszcz Garnizonu Rzeszów (1954-1960)
proboszcz Garnizonu Poznań (1960-1964)
Generalny Dziekan WP (1964-1986)

Julian Józef Humeński (ur. 18 lutego 1911 w Kołomyi, zm. 11 maja 1994 w Warszawie[1][2]) – polski ksiądz katolicki, jezuita, dyrektor Wydawnictwa Apostolstwa Modlitwy, redaktor miesięcznika Kapelan Wojskowy, Generalny Dziekan Wojska Polskiego[3], jeden z „księży patriotów[4].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1926 wstąpił do zakonu jezuitów, studiował w zakonnym Wydziale Filozoficznym w Krakowie (1932–1935) i na Bobolanum w Lublinie (1935–1939). Święcenia kapłańskie przyjął 24 czerwca 1938. W czasie II wojny światowej pracował w Zakopanem i Krakowie, w latach 1944–1946 był superiorem placówki w Zakopanem. W latach 1946–1948 kierował Wydawnictwem WAM, był także redaktorem pisma Posłaniec Serca Jezusowego[2].

W 1948 opuścił zakon skonfliktowany z przełożonymi i wstąpił do Duszpasterstwa Wojskowego. W latach 1949–1954 był redaktorem miesięcznika Kapelan Wojskowy, w latach 1954–1960 był proboszczem Garnizonu Rzeszów, w latach 1960–1964 Garnizonu Poznań[5][2].

W 1964 zastąpił płk. Romana Szemraja na stanowisku generalnego dziekana Wojska Polskiego i pełnił tę funkcję do roku 1986. Pięć dni po przejściu w stan spoczynku powrócił do zakonu jezuitów[2]. Na stanowisku generalnego dziekana zastąpił go ks. płk Florian Klewiado[6].

W 1974 obronił pracę doktorską na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie[2]. Był autorem książek Święty Jan Boży. Ojciec ubogich i chorych (wyd. I – 1946, wyd. II – 1965), Królowej Pokoju w hołdzie (1969) i Urzekło go piękno. Paweł Steller 1895–1974 (1984), współautorem modlitewników Módlmy się (pierwsze wydanie jako Moja modlitwa – łącznie 1969–1987 szesnaście wydań) i Pan z wami (w latach 1971–1990 siedem wydań), redaktorem tomów wspomnień Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych (wyd. I – 1967, wyd. II – 1969) oraz Wspomnienia wojenne kapelanów wojskowych 1939–1945, a także tomu Udział kapelanów wojskowych w drugiej wojnie światowej (1984)[7][8].

Został pochowany w grobowcu Zgromadzenia Jezuitów na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 215-5/6-1/2)[9].

Grobowiec Zgromadzenia Jezuitów na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie

Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]